Totaal aantal pageviews

zondag 30 december 2012

Vreemd ...

... hoe je waarneming door de omstandigheden wordt beïnvloed.
Vanmorgen de weerspannige band onder handen genomen. Wat blijkt? De reserveband was niet lek. Wel was het ventiel wat uit elkaar geschroefd zodat ik hem niet op druk kreeg. Dan toch maar de originele band geplakt en opnieuw gemonteerd. Fluitje van een cent. De Primo Comet glijdt haast vanzelf op de 451 velg. Omstandigheden: een garage die een beetje opgewarmd wordt door de keramiek-oven van Karwij. Lag het dan toch aan de omgevingstemperatuur?
Weer wat geleerd.

zaterdag 29 december 2012

Een lekke band komt nooit alleen. (bis)

Terwijl alle velomobielen in Nederland zijn voor de Oliebollentocht ben ik in het land en neem ik de ShockProof voor een toertje. Het is immers droog en niet zo koud voor de tijd van het jaar (zegt Frank Deboosere). Er staat wel een harde wind en die blaast me noordwaarts voor het eerste deel van een variante op de Ledebeekroute. Ergens op het verste punt, loopt een stuk onverhard langsheen de Moervaart. Het is amper 1 km lang en dat kan de SP wel hebben. Voor mij rijdt een kleine auto die daar volgens de verkeersborden eigenlijk niet mag zijn aan een gezapig gangetje van 20 km/u. Het wordt wat surrealistisch. Ik bel om hem in te halen en na een minuutje heeft de chauffeur het door. Hij gaat aan de kant en ik kan er voorbij. Dan gebeurt het. Ik voel de bulten en putten in het ontbrekende wegdek steeds beter en de snelheid gaat drastisch naar beneden. De onmiskenbare symptomen van rijden met een lekke band. Ik stop en begin weer aan de onvermijdelijke klus. Buitenband er af, binnenband eruit. Controleren. Geen spijkers. Reservebinnenband er in. Ik weet dat de buitenband niet zo gemakkelijk op de 451 velgen gaat maar wat eerder kon moet nu ook wel lukken. Met het nodige geduld kom ik er wel. Niet dus. Ik was ondanks mijn relatief lichte kledij flink bezweet maar koel nu erg af. Ik heb dan ook niet veel massa om de warmte te bewaren. Mijn handen worden stram en de band raakt er niet met de blote hand op. Ik heb gewoon niet genoeg kracht in mijn vingers. Ze doen pijn en mijn polsen geven het op. Dan maar een onorthodoxe methode: gebruik maken van een bandenlichter. Hopen dat dit goed gaat en de reserveband niet geraakt wordt. Pomp op het ventiel en blazen maar. Niet dus. De reserveband blijkt ook lek. Ik ben ondertussen zo afgekoeld dat opnieuw demonteren en plakken me geen optie meer lijkt. Hoe zou ik het gesis van de lucht door lek horen met een fikse wind om de oren? Daar sta ik dan weer. Deze keer op 25 km van huis. De gekende noodlijn gebeld. Dat heet dan liefde. Zonder zeuren en met een troostend woord komt mijn bewaarengel me redden.
Moraal van het verhaal. Neem steeds een warme jas mee in de winter. Doe ik altijd, behalve één enkele keer. Zorg dat je geregeld je reservespullen controleert. Wat op een beschutte en warme plek haast vanzelf gaat lukt niet noodzakelijk in de open lucht. Een bewaarengel is in het leven één van de mooiste dingen die je kan overkomen.

woensdag 26 december 2012

Boodschappen met eWAW019

Het is niet mijn gewoonte mijn ritten met  eWAW019 te registreren. Gewoonlijk gaat het om functionele verplaatsingen of een rustige tocht met de Gentse Liggers. Het sportieve is dan van ondergeschikt belang want deze velomobiel is niet uitgerust om snelle ritten neer te zetten.Vandaag heb ik uit nieuwsgierigheid toch de Garmin mijn rit laten registreren. Hoeveel tijd vraagt het om even naar de doe het zelf zaak te fietsen?
Dit is het resultaat.



Ik heb wel doorgefietst maar een gemiddelde van bijna 28/uur had ik niet verwacht. Dit ritje gaat door de bebouwde kom van Wetteren en daar dient geregeld gestopt te worden voor rode lichten en ander verkeer. Op de sportieve prestatie valt af te dingen, want ik reed met de BionX als ondersteuning, maar voor een boodschappenritje mag dit er wel zijn, vind ik. Per slot van rekening kwam er geen druppel zweet aan te pas. De combinatie velomobiel - BionX - regelmatig fietser is vrij efficiënt.

maandag 24 december 2012

Een lekke band komt nooit alleen.

De voorbij dagen berichtte ik over de eerste lekke achterband voor de eWAW. Vanmorgen wou ik hem buiten rijden voor een testritje. Alsof hij door lijm reed. En ja hoor: de achterband stond weer plat! Hoe kon dat nu? Was de reserveband al lek voor ik hem monteerde of had ik niet goed gecontroleerd op spijkers en kraaiepoten? Effe gevloekt en dan maar de ShockProof van stal gehaald om eerst een frisse neus te halen alvorens aan het plakken te gaan.
Boel vanmiddag gedemonteerd. Dat ging iets vlotter dan vrijdag op het jaagpad bij invallende duisternis met een sleutel van minderwaardige kwaliteit. Wat bleek? Er ontbrak een eindje velglint op de plek waar het gat in de binnenband zat. Vermoedelijk verwijderd bij het vervangen van een spaak niet zo lang geleden. Dat had ik bij de vorige controle genegeerd, hoewel het me toen ook was opgevallen dat het lek langs de kant van de velg zat. De binnenband was gewoon door het gaatje voor de spaak geplopt en lek geprikt of gebarsten. Eindje kleefband op de velg, band geplakt en nu zit alles weer in elkaar. De staart moet er nog op maar daar wacht ik nog even mee ...

zondag 23 december 2012

Poetsen

Ik was het toch van plan en de perikelen met de lekke band vorige vrijdag bracht het gewoon dichterbij.  Staart van eWAW019 demonteren en binnenkant plus aandrijflijn reinigen. Dat bleek best mee te vallen. De binnenkant van de staart had heel wat modder gevangen, maar de aandrijflijn blijft vrij proper. Dat komt door de bescherming die ik er een hele tijd geleden in heb laten bouwen. Die doet wat ze moet: vermijden dat er vuil op ketting en tandwielen terecht komt. De foto toont de situatie nadat ik het meeste vuil al van de body heb verwijderd.                   
Zoals je kan zien zit het wiel er ook al in want op dat moment was de band al vervangen.
Meteen heb je een goed zicht op de BionX


vrijdag 21 december 2012

Platte band

Wereldschokkend nieuws. Ik had een platte band! Met eWAW019 na een dag les geven op weg naar het oudercontact voor onze oudste dochter. Ergens halverwege op het jaagpad tussen Heusden en Melle gaf de achterband er de brui aan. Om 17:00 u, dus bijna donker. De eerste keer op 20.000 km want er zit een marathon plus om de velg. Geen slecht gemiddelde maar wel sneu bij invallende duisternis in koud en vochtig weer. Niet getreurd. Vrouwtje gebeld dat ik het niet op tijd zou halen en gezwind aan de klus begonnen. Bij de WAW moet je dan de staart van de stroomlijn af halen eer je bij het wiel kan. Het is een wiel met BionX, dus niet met snelspanner maar met ouderwetse moeren. Sleutel erop en ... nee, de moer gaf niet mee. Nog wat duwen en ja, er kwam beweging in: de sleutel verboog en knapte af. Van een afknapper gesproken. Tja, even snel de band vervangen zat er niet meer in. Nogmaals vrouwtje gebeld. Positie opgegeven en te voet met de velomobiel aan de hand naar een plek waar ook automobielen geraken. Gewacht en getwijfeld of ik ergens zou aanbellen om een platte of een engelse sleutel te leen zou vragen. Maar zie: daar kwam mijn engel met de auto aangereden. Velomobiel gedemonteerd en in de Dacia Logan MCV gepropt. Dat ging niet in één keer maar vermits het niet zo hels ver meer van huis was reed ik maar een keertje over en weer om alles thuis te krijgen. Klus voor de volgende dagen: band repareren, aandrijving eens proper maken en alles weer in mekaar zetten.
Nu weet ik weer waarom er een band met brekerlaag om de velgen zit. Een lekke band krijg je natuurlijk vooral bij koude, nat en donkere omstandigheden.

zondag 16 december 2012

Andere velomobiel?

Ik loop al een tijd te dubben over een switch naar een ander type velomobiel.
Toen ik in 2006 WAW019 kocht had ik het idee dat ik de alles-in-één velo had. Ik zou er mee toeren, scheuren en ook mijn woon-werk kilometers mee aftrappen. Ik ben er wel achter gekomen dat dit niet zo is. Ik gebruik de WAW vooral als woon-werk vehikel. Hij werd gaandeweg in die zin getransformeerd. Dat heeft invloed op zijn capaciteiten om te scheuren. Dat doe ik tegenwoordig  met de ShockProof. Met de BionX werd WAW019 een hybride eWAW, de marathon+ sloffen maakten mijn kilometers vrijwel lekvrij. Beide modificaties hebben wel enig effect op de bereikbare topsnelheid. Prima in de range tussen 20 en 30 per uur maar eens daarboven is het wel voelbaar. Maar dat is niet de topprioriteit als je op weg bent naar je werk. Ik volgde ook de vernieuwingen die in de nieuwere WAW's werd doorgevoerd: moduleerbare kap, nieuwe stuurinrichting, akoestische binnenbekleding. De leuning van het stoeltje kan kantelen zodat ik wat beter kan in- en uitladen. Toch is er iets wat niet aan te passen is: zithoogte, ruimte en comfort. Hoewel eWAW019 ruim voldoet aan wat ik ervan verlang (mij zonder veel moeite en droog van A naar B brengen) blijft hij laag, smal en spartaans. Het is elke keer meten en passen om mijn tas met boeken en mappen mee te nemen, alsmede een jas voor als ik moet uitstappen. En dan moet mijn boterhammendoos er nog bij.
Alternatieven? Sunrider of Orca. Beide zijn gebouwd voor het comfort. Dat wil ik nog verder onderzoeken. Ik ben er zeker van dat de Karwij-WAW wel een nieuwe thuis vindt.