Kiezen is niet gemakkelijk

In de week is het velomobiel tijd. Ik maak met de e-Orca mijn woon-werk-verplaatsing en eigenlijk bijna alle verplaatsingen van A naar B. Behalve als ik de trein neem en ter bestemming nog een eindje te rijden heb. Dan wordt het de Brompton. Af en toe mag de Hurricane van stal voor een jacht langs het jaagpad. Maar bijna elk weekend maak ik tijd voor een toertje met de ATB. Het is een gans ander gevoel dan het ligfietsen. Je komt op plaatsen waar je met de ligfiets moeilijk geraakt. Het is wat technischer en meer zen. Op de ligfiets heb ik nog ruimte in mijn hoofd voor allerlei gedachtenstromen. Maar op de mountainbike zit ik in het moment. Een spoor kiezen, een klimmetje overwinnen, een tak ontwijken. Balanceren, doseren en af en toe eens exploderen. Je moet er je hoofd bijhouden en toch niet te veel nadenken. Eenmaal aangekomen wacht de beloning. Een frisse afsluiter met de compagnons en nadien de cijfers op endomondo. Zo bleek vanmiddag dat we vandaag de snelste 50 kilometer hadden afgelegd sinds ik mijn gegevens bijhoud. Vergelijken met andere ritten is wat natte vingerwerk want een parcours is  nooit twee keer hetzelfde. Maar het gaf toch een goed gevoel dit te constateren. Dat het droog en zacht weer was hielp ons vandaag wel. De blubber van een tweetal weken geleden is veranderd in kluiten en voren. Blik op oneindig en geven maar. Misschien moet ik eens proberen ligfiets en off-road met elkaar te verzoenen. Dan wordt het wellicht zoiets:

Nogmaals lek

.... nu rechts voor. Bij inspectie bleek er een gaatje door de brekerlaag van de Tryker, maar er stak niets meer in. Ik rij terugkerend van het werk voorbij een glascontainer en daar liggen soms wel wat scherven op het wegdek. Verstrooid als ik vaak ben is de kans niet gering dat ik er gewoon doorheen rij.

Knal?

Deze namiddag gaf ik les. Ik was rond 11:30 op school aangekomen om nog samen met enkele collega's te kunnen lunchen en overleggen. De Orca had ik in de overdekte fietsenstalling gezet, lekker in het zonnetje. Toen ik om 16:15 wou vertrekken bleek er iets loos. De band van het linker voorwiel lag van de velg. De binnenband stak er aan flarden uit.
Watte? Hoe kan dat nu? De enige verklaring die ik kan bedenken was dat door de zon de druk in de band zodanig was opgelopen dat de zwakste plek in de binnenband het niet meer hield. De band is geklapt en de luchtdruk heeft de Tryker van de velg gewipt. Het kan ook omgekeerd: de hitte duwt de Tryker van de velg, de binnenband puilt uit en klapt. Het resultaat zag er wel spectaculair uit.
Nieuwe binnenband om de velg, opgepompt en ik kon naar huis. Vreemd.

Laarne-Knokke-Laarne

Krokusvakantie. Wat een weertje. Vroege lente. Iedereen geniet. Normaal is het niet. Als de klimaatverandering alleen dit zou opleveren zouden we ermee kunnen leven. Helaas geven de simulaties meer onheil dan deze uitzonderlijke winter en lente.
Voor ons gezin was deze week vrij toch een aanleiding om daar enkele dagen van aan zee door te brengen. Het appartement waar we logeren bevindt zich in Knokke, bekend voor het hoog aantal toeristen uit de beau monde. Maar dat is puur toeval natuurlijk. Zoals gewoonlijk gaan vrouw en kinderen per auto. Papa neemt de fiets. Voor de eerste keer maak ik de 70 kilometer enkel lange rit langsheen de kanalen met de e-Orca. Genieten. Dinsdag was het gewoon mild lenteweer. Wel wat grijs en af en toe een spat regen. Strakke wind uit het noordwesten. Schuin voor dus. Kruissnelheid rond de dertig per uur. Als ik bij de talloze kruisingen moet vertragen helpt de e-assist me weer op snelheid. Bekijks natuurlijk. Eenmaal in Knokke had ik nog meer aandacht. Ze zijn daar nochtans wel wat gewend wat betreft ongewone voertuigen, gaande van Porches naar trapkarretjes in alle soorten en kleuren. Toen ik uitstapte moest ik natuurlijk weer uitleggen dat de Orca een fiets is en geen golfkarretje, zoals je ze daar voortdurend tegen komt. Woensdag en donderdag was het wandeltijd en kreeg de Orca rust.
Vrijdag was het weerom wat grijs. De wind was gedraaid naar het zuiden. Variërend van opzij naar schuin voor. Snelheid tussen dertig en vijfendertig per uur. Per saldo haalde ik een bewogen gemiddelde van 29 km /u. Toen ik later de batterij liet opladen merkte ik dat ze na 140 kilometer nog heel wat capaciteit had. Ik had ze al bij al vrij weinig moeten aanspreken.
Ik zal deze rit dit jaar zeker nog maken.