Totaal aantal pageviews

woensdag 21 oktober 2015

Bijna frontaal

Deze middag reed ik met de Orca vanuit Gent huiswaarts. Op anderhalve kilometer van huis gaat het traject over een fietspad dat voor mij links van de weg ligt. Fietsers rijden er in beide richtingen. Blijkbaar trekt deze plek incidenten aan want op het eind van vorige winter had ik er eens een aanvaring met een overijverige politieagent. Nu zag ik een man met een mountainbike uit de andere richting recht op mij afkomen. Hij was in volle uitrusting met uitzondering van een helm. Als vrijetijds mtb'er wekt dit soort mensen mijn sympathie op maar nu riep hij plots angst op. De man keek niet voor zich uit maar leek zeer geïnteresseerd in iets aan de overkant van de weg dat zijn volle aandacht nodig had. De fietser kwam met een pittige vaart recht op mij af. Ik kon niet van het fietspad want dat is met beplanting afgescheiden van de weg. Ik had de reflex de Orca-toeter te gebruiken en dat bracht hem weer in de werkelijkheid van de dreigende frontale botsing. Met een ruk aan het stuur kon hij de botsing vermijden. Ik zag in mijn spiegel dat hij een twintigtal meter verder stopte. Ik deed hetzelfde en zwaaide de kap open.

Lees nu even niet verder en raad eens wat het eerste was dat de man zei.

Juist:
- Ge zijt niet zichtbaar! Ge moet daar een vlag opzetten!
Ik:
- Ge keek opzij in plaats van vooruit. Die vlag zoude gij ook niet zien.
Hij
- Ge zijt niet zichtbaar.
Ik:
- Ik rij met de lichten aan, maar als ge opzij kijkt ziet ge dat ook niet.

De man keerde zijn fiets en kwam op mij af. Ik vreesde al handgemeen. Hij zei dat hij mijn velomobiel een fantastisch concept vond maar dat ik niet zichtbaar was. Ik zei nogmaals dat hij dat maar kon weten als hij voor zich uit had gekeken. Toen besefte hij zijn ongelijk en werd vriendelijker. Hij gaf toe dat hij in de fout was gegaan en begon met de gewone vragen: Is dat elektrisch? Hoe snel gaat dat? Enzovoort. Ik vertelde dat ik op andere momenten ook mountainbiker ben en dat ik dat ook fantastisch vind.
En toen ging elk zijns weegs.
Bikers onder elkaar, hé.

dinsdag 13 oktober 2015

White Pearl

... en plots was het stil op die blog.
Tja, hoe gaat dat. Je koopt een nieuwe fiets. Je bent enthousiast en je pleegt een aantal posts op je blog. Maar dan merk je dat je niet telkens opnieuw kan schrijven "weer een persoonlijk record". Dat wordt saai voor de lezer. Niet meer het vermelden waard. En zoveel persoonlijke records sneuvelen er nu ook weer niet. Het kan niet blijven doorgaan. Toch niet op mijn leeftijd. Maar ik bleef fietsen en er ging nog wel eens een recordje voor de bijl, volgens Endomondo. Zo reed ik onlangs de snelste 10 mijl sinds ik mijn cijfers bijhoud. Misschien waren het wel de snelste 10 mijl in mijn leven op de fiets. Enfin, ik fiets dus nog altijd op de Performer. Minstens een keer per week geef ik hem de ruimte. De andere ritten gingen de voorbije tijd vooral met de Scott mountainbike, met de Brompton en met de e-Orca. Van die laatste zag u elders in blogland wel beelden.
Ergens onderweg kreeg ik een ingeving. Ik noem de Performer gewoon "The White Pearl". Als Jack Sparrow een "Black Pearl" mag dan heb ik wel recht op een witte.