Totaal aantal pageviews

zondag 21 december 2014

Van 26" naar 29"

Het is zover. Le nouveau VTT est arrivé. Gisteren opgehaald en vandaag de modderdoop.
Eerste indrukken.
Zat ik vroeger boven de Scott Expert Racing (26") dan zit ik op de Scott Scale (29") meer "in" de fiets. Het zwaartepunt ligt lager wat de stabiliteit erg ten goede komt. Ik neem meer risico in de bochten en op zwaar terrein. Het is een bevestiging van wat ik bij proefritjes ervaren heb.
Zoals verwacht en ook bij proefritjes gemerkt worden hobbels en putten gemakkelijker genomen.
De basissnelheid lijkt me iets hoger. Dat is natuurlijk erg moeilijk te meten na één rit. Zeker op onverharde paden die er telkens weer anders bij liggen is dat moeilijk met zekerheid te stellen. Ik kan alleen maar merken dat ik er ten opzichte van mijn tochtgenoten niet op achteruit ben gegaan. De hogere basissnelheid zou het effect moeten zijn van de grotere wielen. Die hebben minder rolweerstand en de kinetische energie houdt ze in beweging. Misschien heeft de hogere onderdelenklasse en de 7 jaar leeftijdsverschil tussen de naven daar ook wat mee te maken.
De onderstaande foto toont goed het verschil - en de gelijkenis - in geometrie.



Het was frisjes vanmorgen. Gelukkig bleef de regen uit tot we de 43 km afgewerkt hadden. Winter is niet mijn favoriete toerseizoen, maar ik vind het nu eenmaal zalig om te doen. De warme douche achteraf doet des te meer deugd.
De 26-er blijft in het assortiment. Ik ben zinnens hem om te bouwen tot toerfiets. Ander stuur en zadel, de wettelijk verplichte reflectoren, enzovoort. Goed voor een toeristisch tochtje met de rechtop fietsende huisgenoten en andere medemensen.

zondag 2 november 2014

26" of 29"

Er was eens ...
De uitvinding van de mountainbike (MTB)  of alle terrein fiets (ATB) of Vélo Tout Terain (VTT), zoals soms in het schoon Vlaams wordt gezegd. Het concept was simpel: rust je fiets uit met stevig schoeisel en je kan er het bos mee in, of de berg over. Maar als je de wielen onder een gewoon frame wil uitrusten met ruiger banden, dan moet je de velgmaat kleiner nemen zodat er steviger banden op passen. Zo werd het gebruikelijk in plaats van 28"wielen de fiets uit te rusten met 26" wielen. Met de juiste banden er op kregen die dezelfde omvang als een 28" wiel met een gewone wegband.
De laatste vijf jaar kwamen sommigen op het idee toch 28" velgen te gebruiken en daar dan een ruige band omheen te monteren. Waarom? Omdat een wiel met een grotere omtrek gemakkelijker over obstakels rolt. Hij maakt en behoudt ook meer snelheid. De enige nadelen van grotere wielen zijn het feit dat je meer energie nodig hebt om ze op snelheid te brengen en dat ze minder wendbaar zijn.
Kijk maar naar deze animatie:


Gisteren reed ik nog eens de jaarlijkse MTB-toertocht in Ruiselede. Het is opvallend hoe de "twentyniner" veld wint. Letterlijk en figuurlijk. Vrijwel alle nieuwe bikes hebben 29"wielen en die rollen beter over putten en bulten. Mijn huidige bike is bijna 10 jaar oud. Een leuke fiets waar ik ondertussen 15000 km mee door de beemden heb gebold, maar hij is nog uitgerust met velgremmen en 26" wielen. Ik heb die kleinere wielmaat gedeeltelijk kunnen opvangen door de montage van Nobby Nick 26" x 2.25". Het verschil met de oorspronkelijke 2.0 banden is merkbaar.


Meer dan genoeg voor een wekelijks moddertoertje, denk ik. Nu rijd ik het voorbije jaar echter geregeld samen met die verdomde twentyniners en afgezien van de atletische capaciteiten van de rijders is het effect van de wielmaat toch merkbaar. Het is vooral offroad toch harken om die grote wieken bij te houden. Ik ben met mijn lichtgewicht body bovendien beperkt in spierkracht en dus overweeg ik sinds gisteren de aankoop van .. een twentyniner. De Scott gaat in de verkoop.

woensdag 22 oktober 2014

Fietssnelwegen in Oost-Vlaanderen

Zonet gelezen op De Redactie. De Provincie Oost-Vlaanderen investeert in fietssnelwegen. Die zouden fietsers de ruimte geven om vlot en veilig tussen steden te pendelen. Benieuwd naar het uiteindelijke resultaat. Op de website van de provincie staat meer verhaal.

zondag 21 september 2014

Gent autovrij!

Was het maar altijd zo. Helaas is het slechts één dag in het jaar realiteit. En dan wil ik er ook wel bij zijn. Dit jaar viel die dag op 14 september. Jan pleegde al een uitgebreid bericht op zijn blog. Ik voeg er nog deze foto bij.

Zoek de Orca.
Ook op de blog van Fietser vind je nog een mooie prent van het gebeuren. Vraag: "Waarom staat de Karwij-Orca altijd met de klep open?

donderdag 28 augustus 2014

Knal ! (2)

Eergisteren, dinsdag, eerste vergadering van het werkjaar. Ik had voor de gelegenheid de Orca gepoetst en de banden nog eens op druk gezet. Mijn poetswerk was vergeefs geweest want de regen kwam met bakken naar beneden. Maar binnenin de Orca was het lekker droog. De banden rolden vlotjes over het wegdek. Een goede start. In de late namiddag was ik weer thuis en zat ik in mijn bureau te werken. Plots een luide klap. Boven mijn hoofd, een verdieping hoger, hoorde ik de stemmen van de kinderen en ik riep of er iets gevallen was. Neen, zegden ze. De knal kwam van buiten.
Gisterochtend wou ik weer vertrekken en zodra ik in de garage kom zie ik het. De Tryker ligt van de velg en de binnenband ligt aan flarden. Dat bespaarde me in ieder geval al de moeite om de buitenband de demonteren. Een verse binnenband op de velg en "en route".
Ik had hetzelfde voorval in februari. In beide gevallen was het de originele binnenband. Heeft Flevobike een partij Schwalbes met productiefout gekregen? Is dit eigen aan deze velgen? Vreemd alleszins.

zaterdag 23 augustus 2014

Met de Brompton naar Mechelen

De laatste zin van vorig bericht klopte niet. De volgende dag - vorige week zondag - regende het en in plaats van op de mountainbike te springen ging ik mee een van onze dochters, die een week naar London ging, uitwuiven in Brussel-Zuid. Een wandeling op de multiculturele markt bij het Zuidstation en een hapje aan een Vietnamees stalletje boden een mooi alternatief voor de gemiste rit met de ATB. De volgend dag vertrok ik met mijn liefste met de fiets naar Mechelen. Ik had nog twee nachten logeren te goed in Brouwerij Het Anker, de producent van de Gouden Carolus. Mijn liefste weet dat ik wel een biertje kan smaken en deed me dit cadeau. De reis naar Mechelen ging met de fiets. Ongeveer 55 kilometer enkele rit. Vertrek op maandag, terugkeer op woensdag. Mijn liefste zweert bij haar Koga en om gedurende deze rit toch een beetje op haar niveau te kunnen meepraten koos ik voor de Brompton. Het lukte om er bagage voor drie dagen op te pakken, maar ik vergat daar een foto van te nemen. Ik merkte dat die gemiste mountainbike-rit sowieso niet had doorgegaan. Bij elke put kreeg ik een pijnscheut in mijn gehavende elleboog en onderarm. Nu, een week later, is een groot deel goed hersteld, maar bij mijn elleboog is er een flinke hap uit het weinige vlees dat er op zat. De Brompton bleek goed geschikt voor een rustige rit met niet al te veel reisbagage. De dag tussen de heen- en de terugrit naar Mechelen brachten we door met rondwandelen in de stad. 's Avonds diner met aangepaste Carolus erbij, of wat dacht je? Opvallend groot percentage Nederlandse gasten in het etablissement. Tiens, wat zoeken die daar? ;-) De stad Mechelen is niet zo groot, maar heeft een rijk historisch centrum. We bezochten onder meer de Kazerne Dossin. Dit was tijdens de tweede wereldoorlog de vertrekplaats van zovele transporten van Joden naar de vernietigingskampen in het oosten van Europa. In het museum word je stil. Na onze eerdere bezoeken aan Berlijn, Theresiënstadt en Praag was dit weer een confrontatie met het gruwelijke verleden van dit werelddeel. Naar aanleiding van de 100ste verjaardag van het uitbreken van de eerste wereldoorlog is er in Mechelen ook een thematentoonstelling met materiaal van onder meer Mechelaar Rik Wouters. Weeral oorlog.

zaterdag 16 augustus 2014

En nog meer fietsen ...

De voorbije week was weersgewijs een rotweek. En toch heb ik gefietst. Woensdag sprak ik met een collega af om een toerke te maken in de Vlaamse Ardennen. Het werd zoiets:


De mooiste routes op routeyou.com

Mijn collega reed met zijn racefiets. Omdat ik toch ook nog wat wou bijpraten koos ik niet voor de Hurricane maar voor de Scott ATB die ik voor de gelegenheid had uitgerust met zijn "zomerwielen".


Op de foto zie je dat het 26" wiel met de Kojak erop een merkelijk kleinere diameter heeft dan met de Nobby Nic. De Kojaks op 6 bar bollen wel lichter dan de Nobby Nic op 2 bar, maar tegenover een 28" wiel met raceband ben je toch in het nadeel. Nu, alles liep goed af. Ik ging vlot de bergjes op en ik kon mijn collega bijhouden, maar na 80 km  was het wel genoeg.
Gisteren, 15 augustus stond de traditionele BBQ tocht van ligfietser.be op het programma. Dat ging minder vlot. Het was de bedoeling deze tocht te rijden:


De mooiste routes op routeyou.com

Maar het liep helaas anders. De weersvoorspellingen waren niet goed. Buien, zo mogelijk met onweer. Ik vertrok met de Hurricane, uit solidariteit met de andere open ligfietsers. Ik had beter meteen voor de Orca gekozen. Die staat op drie wielen. Pijnlijk als je na 100 meter al in het decor belandt. Even niet opgelet en pats, daar lag ik op mijn linkerkant tegen het asfalt. Ondertussen was ongeveer iedereen al uit het zicht verdwenen. Gelukkig was er een dame die bereid was mijn zakdoek rond mijn gehavende elleboog te binden. Mijn fiets was in de berm terecht gekomen en buiten enkele krassen op de spiegel lijkt er niets kapot. maar het is geen reclame voor de ligfiets als je met gevilde elleboog en onderarm door Sint Amandsberg moet. Ik zag ze het al denken: "Gevaarlijk, die dingen". Mijn nagelnieuwe WOL-shirt (West- en Oost-Vlaamse Ligfietsers)  is naar de vaantjes, potdorie. Thuis kreeg ik professionele zorgen zodat ik na de middag - ditmaal met de Orca - op zoek kon naar de groep. Iedereen die ik in mijn telefoon had gebeld maar geen antwoord. Dan maar op goed geluk de route gezocht en tegen de richting in. Daar waren ze, in de zoveelste regenbui. Uiteindelijk toch op ons eindpunt en in Het Smulderke beland. Ik heb daar nog veel uitleg mogen geven over het hoe en wat van de e-Orca. 
Pijnlijke nacht en niet zo goed geslapen, maar morgen zit ik alweer op de mountainbike. Veel veiliger dan zo'n ligfiets.

Jawel, dit is mijn arm.


vrijdag 8 augustus 2014

Stroom

Een aantal maanden geleden dacht ik dat ik de oplossing gevonden had. Een in onbruik geraakte usb-hub werd in de e-Orca als stekkerbox geïnstalleerd. Het duurde tot mijn rit van eergisteren eer ik doorhad dat de usb-hub te weinig stroom levert om mijn Motorola Moto G op te laden. Dit is voor mij de ideale reispartner: telefoon, agenda, gps, e-reader, muziekspeler en al wat je onderweg aan electronica zou willen.  De hub verbruikt zelf stroom en levert ook genoeg stroom om een lampje te doen branden, maar dus niet om de fikse batterij van de Motorola op te laden. Nu is die batterij ruim voldoende om enkele uren de weg op te gaan en ondertussen te bellen en tegelijkertijd nog eens te navigeren ook. Maar de hub doet niet wat ik had gehoopt.

woensdag 6 augustus 2014

Zomerfietsen

't Is volop zomer en wees nu eerlijk, afgezien van een enkele verdwaalde herfstdag is deze zomer zijn naam waardig. Fietsen dus, want ik heb in de zomer veel vakantie. Meestal toer ik met de Hurricane of duik ik het veld in met de Scott ATB. Gentse Feesten en er dus samen met de rechtop fietsende medemens er heen? De Brompton dan maar. En de eOrca? Tja, die heeft deze zomer vooral stil gestaan. Zonde dus en toen de weerman voor vandaag een mindere dag aankondigde was het plan snel gemaakt. Elke zomer rij ik één keer deze rit: van Laarne naar Ninove en daar kies ik het jaagpad langs de Dender om via Aalst en Dendermonde weer bij de Schelde te komen. Dan zijn we al bijna weer thuis, ware het niet dat ik daar enkele collega's op de fiets kruiste. Oponthoud.
In principe is de rit ongeveer 85 kilometer lang. Niet vandaag want tussen Aalst en Oudegem wordt er op het jaagpad gewerkt. Omweg dus. Zo ook tussen Uitbergen en Schellebelle-Aard waar het overstromingsgebied wordt aangelegd. Zelfs de gebruikelijke omweg ligt daar open gegooid. In totaal had ik 7 kilometer meer op de teller maar het was fijn nog eens met de eOrca op pad te zijn.
O ja, in Oordegem wordt er ook aan de weg gewerkt maar daar mocht ik wel door. Ik moest wel de wegenwerkers alles over de Orca vertellen. Alweer vertraging. maar ik heb toch vakantie..

vrijdag 18 juli 2014

Fietsen

'tja, voor je het weet zijn we anderhalve maand verder en heb ik niets gepost. Te druk zeker? Werken, reizen en fietsen.
Op 2 juli had ik mijn laatste werkdag. De maand juni was het nog vrij druk en reed ik meer dan gemiddeld naar de school in Gent - Sint Amandsberg. Telkens met de e-Orca. Op 4 juli vertrokken we met het gezin voor een korte trip naar wat nu Midden-Europa is, met name Berlijn en via Dresden naar Praag. Lang geleden was dit nog "het oostblok" en moest je jezelf net niet uitkleden om de grens te kunnen passeren. Je diende wel tot op de laatste frank ( = 2,5 eurocent) aan te geven wat je achter het IJzeren Gordijn of de Muur meenam. Nu loop of rij je er zonder één spoor van controle doorheen. Europese Unie. Niet gefietst, maar wel fietsen gezien.


Zo zijn in Berlijn en Praag deze fietstaxi's alom tegenwoordig. Ze zijn meestal electrisch ondersteund. Een mooi alternatief voor de drommen segways die je daar ook mag kruisen.

We zijn nu een week terug thuis en op maandag maakte ik de eerste rit met de Hurricane. Benieuwd of het zou lukken dertig kilometer binnen het uur te rijden. Het lukte :-)

Ik heb nog vakantie en heb me geëngageerd de traditionele 15 augustus BBQ - tocht van de Gentse Liggers uit te stippelen. Dit jaar is er geen barbecue, maar wel een tocht van 100 km. Gisteren heb ik hem met een medeligger ingereden. Als ik uitsluitsel heb over de start- een aankomstplaats wordt de tocht officieel.

zondag 1 juni 2014

Paar daagjes weg.

Ik bracht de voorbije week enkel dagen door op ons vast logeeradres aan zee. de verplaatsing moest natuurlijk met de e-Orca. Ik wou wat werken en dus moest ook de laptop en wat bedrukt papier mee. Lakens, toiletgerief, reservekleren en schoenen. Beperken en stouwen.


De Radical-tassen die ik kocht voor op de Hurricane kwamen goed van pas om links en rechts naast de stoel te leggen. Rugzak links en rechts achter de stoel en de gaten opgevuld met schoenen. 


De heen- en terugrit lopen vooral langsheen de kanalen tussen Gent en de kust. Je kan daar goed snelheid maken en aangezien heel wat toerfietsers en snelheidszoekers daar ook gebruik maken van deze wegen leidt dat soms wel eens tot goed doortrappen. De e-ondersteuning doet wat ze moet. Na elke vertraging om een weg te kruisen helpt ze de goedgevulde Orca weer op snelheid te brengen. Verder is een kruissnelheid van ruim 30 kilometer per uur goed te doen.

donderdag 15 mei 2014

Rechtuit rijden

De voorbije weken kwam ik enkele keren in de situatie dat het met de e-Orca vrij hard ging. Met "vrij hard" bedoel ik 40 kilometer per uur en meer. Zo vertrok ik onlangs op het werk tegelijkertijd met een collega met zijn triatlon-fiets. Zijn reputatie als snelfietser is me bekend en ik had niet de intentie met de geladen Orca een wedstrijdje te rijden. Maar iets in mezelf maakte toch dat ik op zijn hoogte bleef en toen hij het klinkerfietspad koos kon ik hem op het asfalt van de weg vlot voorbij. Eenmaal op het jaagpad trapte ik de Orca op z'n staart en toen ging het weer hard. Het stukje grind op het jaagpad is voor een Orca met amateur-mountainbiker geen hindernis en dus liepen we daar zelfs wat uit. Twee dagen later kreeg ik van de man de opmerking dat het toch goed vooruit ging, maar dat hij zag dat de Orca de neiging had geen rechte lijn te houden. Dat zal wel met het doortrappen te maken hebben, dacht ik. Maar toen ik vorige week van een viaduct naar beneden ging tegen bijna 50 per uur merkte ik dat bij een windstoot van opzij de Orca snel zijn lijn verliest.
De korte wielbasis die voor een prima wendbaarheid zorgt heeft volgens mij wel het effect dat je bij hogere snelheden het stuur goed moet vasthouden.

maandag 5 mei 2014

De Vlaamse Ardennen met de Hurricane

Na mijn Mallorca-week bleef de vraag: kan je met een ligfiets, i.c. de Challenge Hurricane SL klimmen?
Can white men sing the blues? Yes we can!
Vorig vrijdag via Sint Lievens Houtem en Zottegem op naar de Berendries. Gemiddeld stijgingspercentage is 7,2%; het maximum 10 tot 14%, afhankelijk van de informatiebron. Mijn bevinding: goed te doen met de Hurricane, hoewel niet op het buitenblad :-). Ik heb eerder al geleerd goed te doseren en dergelijke hellingen niet op te willen vlammen. Zolang je blijft trappen en bollen ga je vooruit, al was het aan 7 km per uur. Voor de Berendries had ik al de Ten Bossestraat tot mij genomen. Daarna de Valkenberg, 8,2 gemiddeld met een maximum van 13%, zoals ik ergens lees. De percentages op het www lopen nogal uiteen. Welk bergjes nog allemaal onder de wielen geschoven zijn weet ik zo niet maar na 50 kilometer kwam ik ergens tussen Oudenaarde en Gavere aan de Schelde. Daar ligt de ware biotoop van de ligfiets. Noordenwind op kop maar toch aan + 30 richting thuis, vooral toen een onverlaat op een racefiets nog maar de indruk gaf mij te willen inhalen. No pasaràn!

zondag 4 mei 2014

MTB Merelbeke

Bij het rijden van de Rodelandroute zag ik ook bewegwijzering voor een mountainbike-route. Zoiets werkt op mijn kuiten en dus moest ze er vandaag aan geloven.


woensdag 23 april 2014

Lange rit met de Brompton

Wat heet "lang"? 55 km? Dan was het vorige paasmaandag een lange rit. De Rodelandroute 1. Een mooie route aan de voet van de Vlaamse Ardennen die ik in het gezelschap van enkele rechtopfietsende vrienden heb gereden. Glooiend landschap met mooie vergezichten. Rustige weggetjes en een enkele kilometers off-road. Het beloofde een rustige fietswandeling te worden. Met de ligfiets zat ik te laag voor een goed gesprek, met de mtb krijg ik last van rug en polsen als ik uren aan een traag tempo fiets. Het moment dus om te testen wat de Brompton waard is op een traject van meer dan 10 kilometer. Je leest immers op het www enthousiaste verhalen over hoe goed de Brompton de klassieke fiets evenaart qua rij-eigenschappen.  Is hij even goed? "Bijna", luidt het antwoord. De zithouding is ok. Snelheid behoorlijk, hoewel het feit dat de 16" wielen toch veel meer omwentelingen moeten maken dan het 28" wiel van de gewone fiets en dus toch meer rolweerstand geven, merkbaar is. Maar er is ook een belangrijkere beperking: de 16" wielen doen het minder goed op slecht wegdek. Putten en bulten worden minder vlot genomen. De enkele stroken kasseien en de onverharde paadjes waren te overbruggen maar de grote wielen van de mtb doen dat stukken vlotter. Kan je de Brompton inzetten voor een toeristische rondrit? Ja, als je bereid bent wat in te leveren op comfort. Je kan hem gerust meenemen op de trein als je ergens in de Vlaanders een toerke wil plegen. Je komt ermee thuis, maar je zal er geen snelheidsrecord mee breken.

zaterdag 19 april 2014

Koersfiets

Ik ben inmiddels een dag of vier terug uit Mallorca. Mijn zitvlak is aan het herstellen. Ik had voordien nog geen kilometer op een koersfiets gereden. In een week tijd reed ik nu ongeveer 650 km op zo'n ding. Door berg en dal. De eerste dag voelde de koersfiets vrij goed aan. Ik had een houding die wat overeenstemt met deze op mijn mountainbike. Maar het verschil is dat ik die mtb slechts een keer in de week gebruik voor een rit tussen de dertig en de vijftig kilometer. Af en toe gaat het daar eens boven, maar dat is uitzonderlijk. Ging het de eerste dag vanzelf, de tweede begon ik mijn zitvlak te voelen en op de vierde dag stak de pijn tussen de schouderbladen op. Als ik al zou overschakelen op een racefiets dan zou ik ernstig investeren in het vinden van de juiste houding en het juiste zadel. Maar dat zal niet nodig zijn want ik schakel niet over. Ik reed de voorbije dagen verschillende malen met de Hurricane en vanmorgen deed ik een boodschap met de Orca. Het was wel even thuiskomen. Deze namiddag, na 45 km op de Hurri voelde ik geen centje pijn of ongemak. Ik zou door kunnen blijven gaan, aan een hogere snelheid dan met de racefiets, hoewel de Hurri enkele kilo's meer weegt. Blijft het klimmen. Ik heb dat nog onvoldoende kunnen uitzoeken of het klopt dat een ligfiets minder goed of niet klimt. Ik neem me voor eens naar de Vlaamse Ardennen te rijden en daar de beruchte Berendries en Valkenberg te verslaan. Dat deed ik al eerder met de mtb op slicks, maar nog nooit met de ligfiets, denk ik. Op de rechtop-fiets kan je aan het stuur trekken om kracht bij te zetten, je kan "en dansant" een helling nemen, stijl Christopher Horner, maar dat is behoorlijk vermoeiend. Op de ligger kan je jezelf tegen de rugleuning afzetten. Dat laat je toe meer kracht te zetten, maar het is desastreus voor de knieën. Geen gewoonte van maken, dus. Maar die bergjes moet er vroeg of laat aan geloven.

zaterdag 12 april 2014

Mallorca

Sinds maandag geniet ik van een fietsvakantie op/in Mallorca. 't Ja, het is een eiland dus is het nu "op" of "in"? Het is hier in ieder geval in Spanje. Voor de inbrekers: neen, het huis staat niet leeg, er wordt op gepast. Vrouw en kinderen zijn niet mee. Het was één van mijn tientallen broers die me overtuigde voor de gelegenheid bij dit fietsclubje aan te sluiten. Lekker decadent in een viersterrenhotel waar ook de wielerploegen uit de lage landen al eens - euh - belanden om dan in de omgeving wat te trainen. Aangenaam klimaat en fietsvriendelijk verkeer. Geen of weinig fietspaden maar de automobilisten zijn het fietstoerisme hier gewend. Er rijden er hier massa's van rond. Ik had er geen idee van hoe belangrijk het cyclotoerisme hier is. Nu ben ik één van die fietstoeristen. Op een gehuurde koersfiets rijden we ritjes van om en bij de 100 km. Zo heb ik er al vijf opzitten. Morgen neem ik een rustdag en kijk ik naar Parijs-Roubaix. Maandag nog een afsluitende rit en dinsdag keren we weer naar huis terug. Mijn lijf is niet gewend aan zoveel uren op de koersfiets en wat de eerste twee dagen nog meeviel wordt stilaan lastig: een hard zadel onder mijn achterste en een voorovergebogen houding in functie van de aerodynamica. Kont en rug zullen het geweten hebben. Het parcours is anders prachtig: licht glooiend en voor wie wil af en toe een nijdige klim. De wegen zijn behoorlijk tot zeer goed. De velden staan in bloei en het is hier zomers weer. Het strand heb ik wel al gezien maar nog niet bezocht. Misschien morgen.  Ik weet nu ook waarom ik de voorkeur geef aan de ligfiets. Veel comfortabeler en volgens mij veel sneller, tenzij misschien op één van die nijdige bergjes.

zondag 30 maart 2014

Kiezen is niet gemakkelijk

In de week is het velomobiel tijd. Ik maak met de e-Orca mijn woon-werk-verplaatsing en eigenlijk bijna alle verplaatsingen van A naar B. Behalve als ik de trein neem en ter bestemming nog een eindje te rijden heb. Dan wordt het de Brompton. Af en toe mag de Hurricane van stal voor een jacht langs het jaagpad. Maar bijna elk weekend maak ik tijd voor een toertje met de ATB. Het is een gans ander gevoel dan het ligfietsen. Je komt op plaatsen waar je met de ligfiets moeilijk geraakt. Het is wat technischer en meer zen. Op de ligfiets heb ik nog ruimte in mijn hoofd voor allerlei gedachtenstromen. Maar op de mountainbike zit ik in het moment. Een spoor kiezen, een klimmetje overwinnen, een tak ontwijken. Balanceren, doseren en af en toe eens exploderen. Je moet er je hoofd bijhouden en toch niet te veel nadenken. Eenmaal aangekomen wacht de beloning. Een frisse afsluiter met de compagnons en nadien de cijfers op endomondo. Zo bleek vanmiddag dat we vandaag de snelste 50 kilometer hadden afgelegd sinds ik mijn gegevens bijhoud. Vergelijken met andere ritten is wat natte vingerwerk want een parcours is  nooit twee keer hetzelfde. Maar het gaf toch een goed gevoel dit te constateren. Dat het droog en zacht weer was hielp ons vandaag wel. De blubber van een tweetal weken geleden is veranderd in kluiten en voren. Blik op oneindig en geven maar. Misschien moet ik eens proberen ligfiets en off-road met elkaar te verzoenen. Dan wordt het wellicht zoiets:


donderdag 20 maart 2014

Nogmaals lek

.... nu rechts voor. Bij inspectie bleek er een gaatje door de brekerlaag van de Tryker, maar er stak niets meer in. Ik rij terugkerend van het werk voorbij een glascontainer en daar liggen soms wel wat scherven op het wegdek. Verstrooid als ik vaak ben is de kans niet gering dat ik er gewoon doorheen rij.

maandag 10 maart 2014

Knal?

Deze namiddag gaf ik les. Ik was rond 11:30 op school aangekomen om nog samen met enkele collega's te kunnen lunchen en overleggen. De Orca had ik in de overdekte fietsenstalling gezet, lekker in het zonnetje. Toen ik om 16:15 wou vertrekken bleek er iets loos. De band van het linker voorwiel lag van de velg. De binnenband stak er aan flarden uit.
Watte? Hoe kan dat nu? De enige verklaring die ik kan bedenken was dat door de zon de druk in de band zodanig was opgelopen dat de zwakste plek in de binnenband het niet meer hield. De band is geklapt en de luchtdruk heeft de Tryker van de velg gewipt. Het kan ook omgekeerd: de hitte duwt de Tryker van de velg, de binnenband puilt uit en klapt. Het resultaat zag er wel spectaculair uit.
Nieuwe binnenband om de velg, opgepompt en ik kon naar huis. Vreemd.

zondag 9 maart 2014

Laarne-Knokke-Laarne

Krokusvakantie. Wat een weertje. Vroege lente. Iedereen geniet. Normaal is het niet. Als de klimaatverandering alleen dit zou opleveren zouden we ermee kunnen leven. Helaas geven de simulaties meer onheil dan deze uitzonderlijke winter en lente.
Voor ons gezin was deze week vrij toch een aanleiding om daar enkele dagen van aan zee door te brengen. Het appartement waar we logeren bevindt zich in Knokke, bekend voor het hoog aantal toeristen uit de beau monde. Maar dat is puur toeval natuurlijk. Zoals gewoonlijk gaan vrouw en kinderen per auto. Papa neemt de fiets. Voor de eerste keer maak ik de 70 kilometer enkel lange rit langsheen de kanalen met de e-Orca. Genieten. Dinsdag was het gewoon mild lenteweer. Wel wat grijs en af en toe een spat regen. Strakke wind uit het noordwesten. Schuin voor dus. Kruissnelheid rond de dertig per uur. Als ik bij de talloze kruisingen moet vertragen helpt de e-assist me weer op snelheid. Bekijks natuurlijk. Eenmaal in Knokke had ik nog meer aandacht. Ze zijn daar nochtans wel wat gewend wat betreft ongewone voertuigen, gaande van Porches naar trapkarretjes in alle soorten en kleuren. Toen ik uitstapte moest ik natuurlijk weer uitleggen dat de Orca een fiets is en geen golfkarretje, zoals je ze daar voortdurend tegen komt. Woensdag en donderdag was het wandeltijd en kreeg de Orca rust.
Vrijdag was het weerom wat grijs. De wind was gedraaid naar het zuiden. Variërend van opzij naar schuin voor. Snelheid tussen dertig en vijfendertig per uur. Per saldo haalde ik een bewogen gemiddelde van 29 km /u. Toen ik later de batterij liet opladen merkte ik dat ze na 140 kilometer nog heel wat capaciteit had. Ik had ze al bij al vrij weinig moeten aanspreken.
Ik zal deze rit dit jaar zeker nog maken.

zaterdag 22 februari 2014

Hoe zou het nog zijn met WAW019 ?

Niet zo goed als ik dit blogbericht lees. Verbijsterend gewoon wat sommige automobilisten zich permitteren!

zondag 16 februari 2014

Eerste rit van het jaar.

Niet voor mij natuurlijk, maar wel voor de Hurricane SL. Ochtenzonnetje, redelijk fris en een pittig windje. Maar droog. Voor de MTB is het mij nu nog wat te nat. Twee weken geleden heb ik er wel mee getoerd en toen lag het al behoorlijk vettig. Ondertussen is er nog veel regen bij gevallen en zijn de paadjes er dus niet beter berijdbaar op geworden. Tja, des winters als het regent ... De combinatie van lage temperaturen en water is voor mijn lage BMI geen zegen. De Hurricane dan maar. Ik heb hem nu net een jaar. Vorige zomer heeft hij heel wat kilometertjes gebold maar de komst van de Orca in oktober heeft mijn aandacht wat verlegd. Het was geleden van 16 november dat ik hem nog had uitgelaten. Tijd voor een "sorry". Het voelde onmiddellijk vertrouwd aan. Ik heb de gewoonte tegen de wind in te vertrekken, zeker wanneer deze wat strak staat. Westwaarts dus, richting Gentbrugge-brug. Oei, hoewel vertrouwd ging het toch niet zo snel. Bij nat wegdek, zoals vanmorgen ligt de snelheid altijd wat lager. Maar lag het aan de wind, de lage temperatuur of ben ik gewoon lui geworden door de ondersteunde e-Orca? Of is het dan toch de leeftijd, iets wat ik niet graag toegeef. Na een eindje en met de wind eerder van opzij ging het al wat sneller en toen ik op het jaagpad de wind in de rug kreeg ging het gemakkelijk richting 40 km/u. Maar toch: een gemiddelde van 27 km/u op een traject waar ik vorige zomer om en bij de 30 gemiddeld reed is geen record. Maar daar gaat het eigenlijk niet om. Het gaat om het genieten bij het rijden, kijken naar de honderden eenden die in de ondergelopen weiden uitrusten. De zon op de Schelde en de vele fietsers die hetzelfde dachten als ik vanmorgen.

donderdag 6 februari 2014

Binnenverlichting

Bij de bestelling van de e-Orca ging ik in op de mogelijkheid een usb-aansluiting te voorzien. Dit met het oog op stroomvoorziening voor mijn smartphone die ik ook als GPS-toestel gebruik. Maar de usb-aansluiting kan ook stroom leveren voor binnenverlichting. Zeker in de wintermaanden, met het dekje op de Orca is het binnenin nogal donker. Een extra lampje kan wel eens van pas komen. USB-lampje gekocht. Ik vond ergens in een lade nog een usb-hub vanuit de tijd dat pc's maar één usb-poort hadden. Nu heb ik de hub niet meer nodig maar hij kan wel dienen als stekkerbox

USB-hub met links het lampje en rechts de stekker van de usb-kabel die de smartphone van stroom moet voorzien.

De usb-hub zit met klittenband boven op de wielkast en krijgt stroom van de usb-aansluiting.

De hub heeft een kabel van ca 1 m. Hij zit met klittenband boven op de wielkast. Op die manier kan ik hem losmaken en met het lampje er in ook buiten de Orca positioneren mocht ik extra licht nodig hebben om een lekke band te wisselen.





maandag 3 februari 2014

De technologie is voorhanden.

Waar wachten wij dan op?
Heelder blogs en bladzijden worden gevuld met meningen over mobiliteit. En ik doe er nog een schepje bovenop. Het STOP-principe. Eerst Stappen, dan Trappen, nadien het Openbaar Vervoer en als het echt moet het Persoonlijke, individuele, vervoer.
Dat laatste vormt een groot probleem want het is enorm vervuilend. Zowel omwille van het gebruik van grondstoffen als om het afval die het oplevert. CO2 en autowrakken. Alle goedbedoelde inspanningen ten spijt, je krijgt de massa niet in het massavervoer. Eerst het persoonlijke vervoer en dan de rest. POTS dus.
In Parijs zit er wel veel volk in de metro. Omdat de Parijzenaar begrepen heeft dat je er met de auto minder snel doorkomt. Hij kiest voor de metro. Maar vraag eens aan een Parijzenaar hoe je te voet in een straat komt die een kilometer verder ligt. Hij zal je het antwoord schuldig blijven, maar hij kan je perfect uitleggen welke metro-haltes je dient te passeren. Laten we accepteren dat het de aard van het beestje is eerder het POTS-principe te hanteren. Kunnen we dan de P minder vuil maken? Ja! Sterker nog: de technologie is er maar geen hond die er brood in ziet. Een enkeling wel maar dat is dan een naïeve wereldverbeteraar of een gedreven ingenieur. Of beide. Een beetje surfen op het net - hoe leefden wij voor 1995? - biedt een reeks mooie mogelijkheden voor Persoonlijk vervoer. En je hoeft er niet steeds bij te trappen.


De Renault Twizy is een poging elektrisch te rijden maar wijkt te veel af van wat wij als een auto zien. Autofreaks verketteren het ding. Dit is geen auto zoals wij ons dat voorstellen. Hij vervangt ook niet de auto maar kan op korte afstanden een mooi alternatief zijn. Idem voor de Mia die ik persoonlijk praktischer vind.


De reportage vertelt ook wat er schort aan de meeste bekende elektrische auto's: ze willen nog steeds een rijdende leefkamer zijn.
En natuurlijk zijn er nog varianten met minder milieu-impact en een kleiner volume. Zoals de Alleweder met elektrische motor.


Iets soortgelijks kan met de Sunrider of met de Orca, denk ik. Ergens tussenin zit dan de elektrisch ondersteunde velomobiel. Om deze als een volwaardig individueel vervoermiddel te maken moet hij praktisch zijn, perfect afgewerkt en betaalbaar.



Een variante op dit thema is de ELF, met zonnepanelen!



OK, al deze vervoermiddelen staan misschien nog niet helemaal op punt maar dat is met de zonnepanelen op ons dak ook zo. Vijf jaar later levert de helft van dit soort panelen aan de helft van de prijs even veel stroom. Dat is het resultaat van het tijdelijk subsidiëren van deze technologie, zodat gebruikers, verdelers en producenten uit ervaring leren hoe dit product kan verbeteren. Voor de e-Orca krijg ik geen subsidie en ik vermoed de producent ook niet. Nochtans levert zo'n voertuig een bijdrage aan een betere leefomgeving. Stel je Gent voor met velomobielen, fietsen en kleine elektrische voertuigen in plaats van auto's. Veel meer plaats voor terrasjes!

zaterdag 1 februari 2014

Nooit meer lek?

Na de lekke achterband onlangs bij de e-Orca ging ik aan het denken. (jawel)
Wat als dit me overkomt in het donker op het jaagpad? "Miserie miserie," zou Fernand Costermans zeggen.
Hoe voorkomen dat ik met verkleumde vingers in het donker en bij regen de Orca op zijn kant moet leggen, de band van de velg moet wurmen en een nieuwe moet monteren. Een lekbestendige band dus. Een Marathon Plus 47 mm besteld en deze vanmorgen gemonteerd. In een droge garage in plaats van op een onverlicht, winderig jaagpad. De band verschilt wel erg van de Tryker.

Links de Marathon Plus, rechts de Tryker

Zou er eigenlijk wel genoeg ruimte zijn voor de Marathon Plus?





Net dus. Een proefritje leerde me dat de band niet aanloopt in de bochten. Ik hoor wel een korte "trrrrrt" als ik door een gootje rij en de Orca, geladen met inkopen, inveert.



zaterdag 25 januari 2014

Tramsporen

Donderdagavond een etentje in het centrum van Gent. Ik had voordien nog wat tijd plus een cadeaubon van Fnac dus reed ik per Orca naar het eind van de Veldstraat. Wat liggen er veel tramsporen in Gent. Ik ken het netwerk niet uit mijn hoofd maar ik probeer toch de routes van de tram te vermijden want tramsporen en fietswielen zijn niet de beste vrienden. Na mijn bezoekje aan Fnac reed ik naar het restaurant in de Brabantdam en om daar te raken is een route zonder tramsporen vrijwel onmogelijk. Dat ging niet zo goed. Ik probeerde te vermijden dat een wiel in de sporen zou geraken en dat vroeg wel wat stuurmanschap. Het was regenachtig en zowel de kasseien als de sporen lagen er glad glimmend bij. De Orca stuurde links en rechts. Op een bepaald ogenblik stond de Orca gewoon dwars op de sporen. Gelukkig raakte ik heelhuids maar helemaal niet ongemerkt ter bestemming. Gent is niet zo fietsvriendelijk als de stad wil doen uitschijnen.

woensdag 22 januari 2014

Op slot.

Eerlijk is eerlijk. Jan verklapte het idee maar vanmiddag heb ik het eens geprobeerd want ik ga morgenavond per Orca met enkele collega's uit eten in Gent. Dan heb ik hem graag goed op slot.
De Orca kan wel met een fietsslot worden vastgezet maar de kap heeft geen slot. Ik wil niet dat iemand de kap open maakt en aan de mobiel begint te prutsen. Dit zou moeten helpen:


Je maakt een kabel vast aan het frame van de Orca.


Je leidt hem via de opening voor het hoofd naar buiten.



En je maakt de kabel vast aan het beugelslot.

De kabel heeft precies de juiste lengte om te voorkomen dat iemand de kap kan optillen. De Orca staat veilig op slot.
Op de achtergrond kijkt de Brompton een beetje jaloers naar zijn grote buurman die alweer mee uit mag.



Banden en batterijen

Bandje plakken dus. Een gelegenheid om ook de Tryker-band eens van nabij te bekijken. Het was de achterband die lek was. Buitenband eraf en binnenband er uit. Dat leek me moeilijk met de Orca rechtop. Op zijn kant dan maar. Aangezien ik het thuis in de garage kon doen was er materiaal zat om ervoor te zorgen dat er geen krassen in de lak komen. In dit geval gebruikte ik het zeil van de trampoline van onze kinderen dat in de winter wordt binnen gehaald. Maar ik heb ook een stuk noppenplastic in de Orca liggen voor het geval hij onderweg op zijn kant moet. De Tryker ging met 2 bandenlichters vlot van de velg en de binnenband kon ik er gemakkelijk uit halen. Het gaatje zat aan de kant van het loopvlak. De buitenband gecontroleerd en een steentje uit het loopvlak gepeuterd. De Tryker ziet er eigenlijk niet zo robuust uit. Ik heb al overwogen een steviger buitenband om het achterwiel te leggen. Ik wacht nog even af hoe de Tryker het verder doet.  Binnenband geplakt en weer om het achterwiel gelegd. Ook dat ging vlot en ook de Tryker kon ik gemakkelijk weer met de vingers om de velg leggen. Nu staat hij op 6 bar en het ziet er goed uit.
Inmiddels is ook de batterij weer volgetankt en voor wie zich zorgen mocht maken: de ondersteuning doet het nog steeds :-)

dinsdag 21 januari 2014

Eerste lekke band

Zopas geconstateerd door de loodgieter!
Vandaag had ik een opdracht waar ik met de auto heen moest. De Orca stond in de garage waar ik hem gisteren bij thuiskomst had geparkeerd. Ik was deze namiddag nog niet zolang thuis toen het loodgietersbedrijf het klusje waar hij 6 maand geleden voor was gevraagd kwam afhandelen. Snelle service dus. Zegt de ene technieker tegen de ander: "Ik pak de camionette, pakt gij maar de fiets". "Ja, maar die heeft een platte band". En toen zag ik het ook. De (achter-) band even opgepompt en hij blijft ogenschijnlijk op druk. Een "leegloper" dus. Klusje voor morgen.

maandag 20 januari 2014

199 kilometer

... stond er op de dagteller van de e-Orca toen deze namiddag de ondersteuning wegviel. Die kilometers heb ik niet allemaal vandaag gereden maar ik was wel nieuwsgierig of ik met één lading de 200 kilometer zou halen. Niet dus :) . Ik heb de voorbije week de ondersteuning vrij intensief gebruikt. Dankzij de Gentse Liggers Nocturne zat er wat offroad in waar ik de ondersteuning in "high" had gezet. Op mijn woon-werkritten reed ik ook in "high" stand.  Het is nu winter en ik sleep nogal wat mee naar mijn werk. De snelheid ligt niet zo hoog zodat de ondersteuning vaak meewerkt. Ik stel me voor dat ik op een zomerse toertocht in de "eco"-modus en bij snelheden boven de bovengrens een veel grotere afstand moet kunnen halen met één lading.