De mooiste routes op routeyou.com
Mijn collega reed met zijn racefiets. Omdat ik toch ook nog wat wou bijpraten koos ik niet voor de Hurricane maar voor de Scott ATB die ik voor de gelegenheid had uitgerust met zijn "zomerwielen".
Mijn collega reed met zijn racefiets. Omdat ik toch ook nog wat wou bijpraten koos ik niet voor de Hurricane maar voor de Scott ATB die ik voor de gelegenheid had uitgerust met zijn "zomerwielen".
Op de foto zie je dat het 26" wiel met de Kojak erop een merkelijk kleinere diameter heeft dan met de Nobby Nic. De Kojaks op 6 bar bollen wel lichter dan de Nobby Nic op 2 bar, maar tegenover een 28" wiel met raceband ben je toch in het nadeel. Nu, alles liep goed af. Ik ging vlot de bergjes op en ik kon mijn collega bijhouden, maar na 80 km was het wel genoeg.
Gisteren, 15 augustus stond de traditionele BBQ tocht van ligfietser.be op het programma. Dat ging minder vlot. Het was de bedoeling deze tocht te rijden:
De mooiste routes op routeyou.com
Maar het liep helaas anders. De weersvoorspellingen waren niet goed. Buien, zo mogelijk met onweer. Ik vertrok met de Hurricane, uit solidariteit met de andere open ligfietsers. Ik had beter meteen voor de Orca gekozen. Die staat op drie wielen. Pijnlijk als je na 100 meter al in het decor belandt. Even niet opgelet en pats, daar lag ik op mijn linkerkant tegen het asfalt. Ondertussen was ongeveer iedereen al uit het zicht verdwenen. Gelukkig was er een dame die bereid was mijn zakdoek rond mijn gehavende elleboog te binden. Mijn fiets was in de berm terecht gekomen en buiten enkele krassen op de spiegel lijkt er niets kapot. maar het is geen reclame voor de ligfiets als je met gevilde elleboog en onderarm door Sint Amandsberg moet. Ik zag ze het al denken: "Gevaarlijk, die dingen". Mijn nagelnieuwe WOL-shirt (West- en Oost-Vlaamse Ligfietsers) is naar de vaantjes, potdorie. Thuis kreeg ik professionele zorgen zodat ik na de middag - ditmaal met de Orca - op zoek kon naar de groep. Iedereen die ik in mijn telefoon had gebeld maar geen antwoord. Dan maar op goed geluk de route gezocht en tegen de richting in. Daar waren ze, in de zoveelste regenbui. Uiteindelijk toch op ons eindpunt en in Het Smulderke beland. Ik heb daar nog veel uitleg mogen geven over het hoe en wat van de e-Orca.
Maar het liep helaas anders. De weersvoorspellingen waren niet goed. Buien, zo mogelijk met onweer. Ik vertrok met de Hurricane, uit solidariteit met de andere open ligfietsers. Ik had beter meteen voor de Orca gekozen. Die staat op drie wielen. Pijnlijk als je na 100 meter al in het decor belandt. Even niet opgelet en pats, daar lag ik op mijn linkerkant tegen het asfalt. Ondertussen was ongeveer iedereen al uit het zicht verdwenen. Gelukkig was er een dame die bereid was mijn zakdoek rond mijn gehavende elleboog te binden. Mijn fiets was in de berm terecht gekomen en buiten enkele krassen op de spiegel lijkt er niets kapot. maar het is geen reclame voor de ligfiets als je met gevilde elleboog en onderarm door Sint Amandsberg moet. Ik zag ze het al denken: "Gevaarlijk, die dingen". Mijn nagelnieuwe WOL-shirt (West- en Oost-Vlaamse Ligfietsers) is naar de vaantjes, potdorie. Thuis kreeg ik professionele zorgen zodat ik na de middag - ditmaal met de Orca - op zoek kon naar de groep. Iedereen die ik in mijn telefoon had gebeld maar geen antwoord. Dan maar op goed geluk de route gezocht en tegen de richting in. Daar waren ze, in de zoveelste regenbui. Uiteindelijk toch op ons eindpunt en in Het Smulderke beland. Ik heb daar nog veel uitleg mogen geven over het hoe en wat van de e-Orca.
Pijnlijke nacht en niet zo goed geslapen, maar morgen zit ik alweer op de mountainbike. Veel veiliger dan zo'n ligfiets.
Jawel, dit is mijn arm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten