Totaal aantal pageviews

maandag 27 december 2010

Zoals beloofd



Met wat meer (winter-) licht en een beter cameraatje.
't Was slippen en fun tot op deze plek. Maar het levert deze plaatjes op. Bij deze temperaturen zijn die kleine knopjes van ons kodakske niet gemakkelijk te bedienen. Een bezorgde meneer in een 4x4 vroeg of alles in orde was. En of!
Meer in het foto-album.


woensdag 22 december 2010

Baggerwerken

ik heb de voorbije 2 dagen met de eWAW op 3 x marathon plus de verplaatsing Laarne-Gent h/t gemaakt. De kilometers op de plaatselijke wegen gaan traag en moeizaam maar eenmaal op de Dendermonde Steenweg rij ik gewoon tussen de auto's aan hun snelheid (25 à 30km/u). De bionX levert fantastisch werk op de baggerstukken. De batterij is dan ook vrijwel leeg als ik weer thuis kom.

zondag 19 december 2010

Een nieuwe look voor eWAW019

Eindelijk is het zover. Ik heb er twee weken winterweer op de tweewieler voor moeten verdragen maar het resultaat mag er zijn: een nieuwe look voor de velomobiel. Tzadaam!!!!

Na een keertje op zijn kant te zijn gegaan, na twee keer zijn neus te hebben beschadigd en na amateuristisch opkalefater-werk van ondergetekende was het mooie er af. Toen groeide het idee de eWAW te gebruiken als rijdend reclamebord voor het keramiek-atelier van vrouwlief. En zo geschiedde. Deze eerste foto doet het puike schuur en spuitwerk van Fietser.be misschien wat onrecht aan. In het echt is het een plaatje. Als het weer beter wordt organiseren we wel eens een echte foto-shoot. Klik op de link Foto's voor meer lekkers.
Het ging niet vanzelf. Vrijdag was de WAW klaar maar toen moest hij nog naar BizzSign in Merelbeke voor de belettering. De schakelaars voor verlichting, richtingaanwijzers en claxon waren nog niet gemonteerd toen ik bij Fietser vertrok om toch op tijd te zijn. Natuurlijk reed ik wat verloren in de Gentse spits en natuurlijk was het onbegonnen werk richting aan te geven of te laten horen dat ik er aan kwam. Maar het is uiteindelijk wel gelukt dankzij de mensen van BizzSign die mij ondanks de vertraging toch verder wilden helpen.
Morgen rij ik er weer mee naar de VSPW in Sint-Amandsberg waar ik les geef. Zit je wel eens op de trein tussen Gent en Antwerpen dan kan je hem daar soms geparkeerd zien staan. Wuiven dan.

vrijdag 10 december 2010

Kaboem.

Het moest ervan komen, natuurlijk. Net nu er enkele dagen dooi worden ingezet leek het lot zijn deel te eisen. Ik heb het uitgedaagd, ik weet het. Dat had ik niet mogen doen.
Gisteren na een vergadering met enkele collega's gaan eten in RestRood in de Sleepstraat in Gent. Lekkere pasta en speculaas-ijs als dessert. Hmmm! Toen ik eerder op de dag richting Gent reed - op 2 wielen want de waw is nog altijd niet beschikbaar - lag de weg er goed berijdbaar bij. Zelfs het jaagpad langsheen de Schelde was droog. Het zou niet meer vriezen had Frank gezegd. Ja, hallo! Toen ik om 22.30 u gezwind de dijk op reed ging het door mijn hoofd: "Hier heeft het precies wel gevroren ..." Honderd meter verder had ik prijs: kaboem, onderuit op een ware ijspiste. Ik reed met de CMPCT, dus ik viel niet van zo hoog maar wel recht op het puntje van mijn elleboog. De pijn was hevig en ik vreesde eerst voor een scheur of zelfs breuk. Rechtgekrabbeld en bij het eerste weggetje terug naar de bewoonde wereld. Eens thuis kon ik de schade opmeten: bloedende schaafwonde aan de elleboog. Deze morgen kon ik de fiets en mijn kledij controleren: krassen op het stuureinde en een scheur in de regenbroek die ik tegen de kou had aangetrokken. Mijn Columbia winterjas vertoont geen spoortje van de valpartij. Best goed materiaal!

woensdag 1 december 2010

Sneeuw en ijs

"Het vriest dat het kraakt." Leuk dat we deze uitdrukking nog eens mogen gebruiken. Maar de timing zit niet zo goed: op 1 december "komt het kwik niet meer boven nul" (nog zo'n staande uitdrukking), integendeel min vijf op het middaguur mag wel winter heten. Dat betekent dat de sneeuw die er gisteren viel niet verder wegsmelt. Gelukkig hadden de strooidiensten "de bui zien hangen" (hebt u hem?) en waren ze "op tijd uitgerukt" (wat zou een mens doen zonder een blik clichées?). De rijbaan was vanochtend dus goed bereidbaar. MAAR NIET HET FIETSPAD!
Aangezien ik de WAW gisteren naar Fietser bracht voor een opfrisbeurt moest ik vanmorgen kiezen tussen de tweewielers in onze garage. Van timing gesproken. Het werd de atb. Ik kon op weg naar mijn afspraak met eigen ogen constateren hoe moedige scholieren braafjes op een ijspiste fietsten terwijl de rijbaan voor de auto's ijsvrij was. Al dat gekanker over scholieren die gevaarlijk doen op de weg is dus zwaar overdreven. Die jonge gasten zijn eerder onderassertief. Ik koos voor de rijbaan. Gelukkig was er geen automobilist die het waagde te gaan claxoneren. Ik was in the mood om te stoppen voor een hartig gesprek over aangepast rijgedrag.

zaterdag 9 oktober 2010

Montagepijn

Ik heb deze namiddag in de vuilbak gegooid:
1 bandenknecht
1 plastic bandentool van cordo
beide gesneuveld in een poging een band om de 451-velg van de CMPCT te leggen.

Ook schielijk overleden: 3 metalen bandenlichters toen ik een Stelvio die ik "om te passen" zonder binnenband om dezelfde velg had gelegd er nadien weer af wou krijgen. Ik geef toe: de bandenlichters hadden het vroeger al bij deze velg al zwaar te verduren gehad.
Ik heb nu een velg met buitenband maar zonder binnenband en geen montagegerief meer.

woensdag 6 oktober 2010

Ecobonus

Ik vind in de krant reclame voor een peugeootje aan de prijs van een WAW. Ecobonus en andere onzin maken dit mogelijk. Ik had graag ook een ecobonus voor mijn WAW.

zondag 26 september 2010

Terug naar school

Oeps, voor je het weet is het werkjaar alweer bijna een maand ver. Veel fietsers op de baan. Vooral schoolkinderen maar toch ook leraren en docenten. Zoals ondergetekende, dus.
In mijn geval is de eWAW mijn forensvervoermiddel, of hoe zeg je dat. Fietsen maar toch binnen zitten. Met trapondersteuning dan nog. Dat is toch niet echt fietsen. Dat laatste is waar. Ik moet wel trappen maar ik gebruik op mijn tocht naar de VSPW vaak alle power die de BionX mij geeft. Dat laat me toe snel naar mijn kruissnelheid te gaan, ca 30 km / u, wat ver boven de wettelijke limiet van de trapondersteuning zit. Met andere woorden: de BionX helpt me op snelheid te komen maar snelheid houden moet ik helemaal alleen doen. Dan komt de aerodynamische vorm van de WAW pas helemaal tot zijn recht. Hoewel hij zonder bagage zo'n 40 kg weegt en uitgerust is met "trage" maar vrijwel lekvrije banden, is 30 km/u en meer geen probleem. Deze week was ik nog maar een keer verrast door de snelheidswinst die er inzit als ik de kap er op zet. Enkele kilo's erbij, maar ook enkele km/u. Nee, ik zie niet op tegen een ritje in de steeds grijzer wordende september-ochtenden.

vrijdag 27 augustus 2010

Lijfelijk leed, stoffelijke schade.

Ondertussen mocht ik toch al enige vergoeding ontvangen voor de dokterskosten.
Een vergoeding voor de stoffelijke schade zal afhangen van de aansprakelijkheid. Dat duurt en dat duurt.Bovendien moet er ook een expertise gebeuren. Dit alles kost wellicht een veelvoud van de schade.

vrijdag 23 juli 2010

Long time no see..

Misschien ligt het aan het mooie weer, aan de drukke werkperiode die juni voor me was , aan de vele fietstochten van de voorbije weken of aan een combinatie van dat alles Het feit is dat ik de voorbije tijd de gelegenheid heb gehad nogal wat kilometerkes onder de wielen te laten schuiven en dat in zomerse omstandigheden. De gerateerde coureur in mij hoor je niet klagen. waar ik wel over te klagen heb is het vele papierwerk dat het domme ongeval in Uitbergen met zich meebrengt. Elke partij wil haar portie. Uiteindelijk is de geleden schade uit te drukken in enkele honderden euro's. Vermoedelijk genereert deze aanrijding een veelvoud aan kosten voor bedienden, deskundigen en andere administratie. Als ik de uren kon aanrekenen waarin ik me moet bezig houden met het invullen van formulieren of de verplaatsing naar de dokter om dezelfde verklaring nog maar eens op een ander papier in te vullen, dan zou ik een ferme factuur mogen uitschrijven.
Dan toch liever een tocht langs Schelde en Leie (21/07) of de Gentse Buitenband (25/07).

zondag 30 mei 2010

Kwetsbaar

Gisteren reed ik met enkele leden van het Gentse Liggers forum een tocht tussen Aalst, Ninove en Dendermonde.
De tocht is voor mij in mineur geëindigd. Ik ben op weg naar huis in Uitbergen door een auto aangereden . Ik sloeg op een kruispunt linksaf, braafjes arm uitgestoken, toen ene jongen met een rode Golf het nog nodig vond me in te halen. De bagagepunt van de shockproof heeft de klap opgevangen. Ik ben op mijn rechterzij gevallen: schaafwonden en kneuzingen aan elleboog, schouder en knie. Heb het zaakje laten controleren door de dokter van wacht. Op 't eerste zicht ben ik er nog goed vanaf gekomen.
De bagagepunt heeft een ferme scheur en nog enkele diepe krassen van over het wegdek te schuiven. Aan de fiets zelf heb ik nog niets kunnen zien, tenzij de afgebroken bevestigingsbouten van het stoeltje.

Na wat tegengepruttel van die gast heb ik de politie gebeld, hij zijn ouders.
Uiteraard onkent hij dat ik mijn arm had uitgestoken.

Nu waarschijnlijk nog een heel gedoe met verzekeringen die zullen proberen het slachtoffer tot schuldige te maken.

Thuis om een uur of zeven.

vrijdag 14 mei 2010

FAQ: "Heeft trapondersteuning in een velomobiel zin?"

Deze vraag wordt vaak gesteld. Met een velomobiel rij je gemakkelijk sneller dan 25 km / u, de snelheid waarop de trapondersteuning zichzelf uitschakelt. Rij je sneller dan moet je alle energie zelf leveren, dus ook deze die nodig is om het extra gewicht van de trapondersteuning (7,5 kg) en de lichte weerstand op het achterwiel te compenseren.
Ik ben eergisteren met de WAW met BionX trapondersteuning naar een begrafenis gereden, 27 km ver. Ik ben blij dat ik daar "in burger" ipv een koerspakje en niet bezweet aangekomen ben. De ondersteuning bij het telkens opnieuw optrekken in het verkeer maakt veel verschil en maakt de velomobiel breder inzetbaar.
.Als ik het bionX-wiel wissel met het originele en de batterij uit de WAW neem, is het weer een "gewone" WAW. (iets wat ik nooit doe).

zondag 25 april 2010

Fietsen in New York

Eén week en vijf dagen extra wegens een overmaatse barbecue in de Big Apple verbleven. Veel fietsers gezien: koersfietsen, tijdritfietsen, moutainbikes en een opvallend hoog percentage e-bikes en pedelecs. Weinig stadsfietsen maar wel veel fietsen zonder versnellingen met rijders die zich met ware doodsverachting tussen de auto's en door het rode licht smijten. Ze dragen wel een helm. En ja: 1 (één) ligfietser die ik in de verlengingen heb gespot.

zaterdag 20 maart 2010

Helpen helm en fluohesje tegen gsm-ende automobilisten op de fietstrook?

Gisteren heb ik mij nog eens met de fiets in Gent gewaagd. Ze doen er daar alles aan om de fietser te ontmoedigen: straten openbreken, kasseistroken aanleggen, een wirwar van tramsporen installeren, ... Het zal allemaal wel voor het goede doel zijn maar een "yes" krijg ik daarbij moeilijk uit mijn mond. Toen ik dan eindelijk ter hoogte van de Kunstlaan de Charles De Kerckhovelaan wou kruisen om mijn terugtocht aan te vatten stonden daar auto's aan te schuiven voor de verkeerslichten. Natuurlijk was er zo'n pipo die met zijn lul-ijzer aan zijn oor feestelijk halt hield op de oversteekplaats voor fietsers. De verdachte in duur pak leek zich van geen kwaad bewust. Hij had een dikke voiture onder zijn kont en dat sterkt je in het gelijk. Het geluid van mijn fietsbel haalde hem even uit een wellicht zeer belangrijk gesprek. "Onnozele pipo", leek mij de meest passende commentaar. Ik weet het, 't is niet constructief en het neigt naar verkeersagressie maar het lucht wel op.
Toen ik 20 minuten later op het jaagpad langsheen de Schelde reed was alle leed vergeten. Gelukkig is dat verboden terrein voor dat slag van volk.

zondag 14 maart 2010

Is dat niet gevaarlijk ?

hoor ik keer op keer als ik beken met een ligfiets te rijden. Neen, het is niet gevaarlijk. Ik heb nog nooit iemand levensgevaarlijk verwond met de ligfiets. Ik heb ook geen weet van aanrijdingen tussen een ligfiets en een voetganger of voertuig waarbij de tegenpartij gevaarlijk werd verwond of - erger nog - gedood! Integendeel, eerder nog raakt de ligfietser gewond. Het gaat dan om automobilisten die zich haasten om de gespotte ligfietser nog voor te zijn. Zoals ik onlangs mocht meemaken. Ik reed met de M5 CMPCT, de hoogste ligfiets die ik in de garage heb, op een fietspad met dubbele richting. Met de "trage" CMPCT haal ik gezapige kruissnelheden tussen 25 en 30 km per uur. Helm op, fluovestje om de bast. Ik reed links van het autoverkeer als ik werd ingehaald door een auto die plots, zonder richtingaanwijzer te gebruiken, linksaf slaat, vlak voor mijn neus het fietspad kruist en gezwind de parking oprijdt van de aldaar gevestigde slager. Ik vol in de remmen en het scheelde geen centimeter of er was een lelijke kras geweest op het koetswerk van het voertuig. En ik zou klaar geweest zijn voor een opname op de spoedafdeling. De chauffeur, een mevrouw van in de zestig, stapte zich van geen kwaad bewust uit. Pas toen ik haar aansprak had ze het door. Ja, ze had mij gezien toen ze me inhaalde, maar ik reed toch zo rap ...! Ik heb haar verteld dat ik daar zo rap mag rijden als ik wil en dat zij wat beter moet opletten voor fietsers.
Dit voorval is typerend. Zeer vaak merk ik dat automobilisten nog wat extra gas geven om toch maar vlak voor mij te kunnen afslaan.
Daarmee winnen ze 1/10 seconde en riskeren ze mijn leven.

maandag 15 februari 2010

Meer weer.

De winter blijft maar duren. Jaren geleden dat er nog zoveel sneeuw en ijs aan te pas kwam. Ik merk dat ik niet geneigd ben onnodige kilometers te fietsen, zelfs niet met de atb.
Het valt me trouwens op dat ik het de laatste tijd vaak over het weer heb gehad. Voor een fietser is het weer uiteraard een belangrijke factor. Ik ben nochtans goed voorzien van allerlei kledij en voertuigen om diverse weertypes te trotseren maar als het erover is is het teveel. Kou en ijs zijn niet aan mij besteed.

dinsdag 2 februari 2010

Slecht weer vandaag.

Long time no see. En dat heeft diverse redenen waar ik hier niet over ga uitweiden.
De voorbije maand was het winter en dat was er sinds jaren opnieuw aan te zien: sneeuw en ijs. Vriestemperaturen. In dit seizoen komt de e-WAW pas goed tot zijn recht. Ik zit droog en uit de wind en als er sneeuw ligt heb ik de BionX die me er beter doorheen helpt. Ondanks de trage banden op de WAW (schwalbe marathon plus) haal ik op mijn woon-werk traject toch een behoorlijke kruissnelheid van 30 km/u. Als ik een tandje bijsteek gaat het naar de 40. Maar dat kan enkel op een recht stuk met asfalt zonder putten. Zo is slechts één strook van een kilometer of wat op dit traject.
Ik heb nu pas, na al die kilometers in de wielen, het vizier van het kapje goed gefixeerd. Er is nu een kier waar ik goed doorheen kan kijken. Dat laat wel een luchtstroom binnen, maar dat is dan weer goed voor de verluchting en de zuurstof voor de rijder. Ik rijd dan ook met sportbril en als het nodig is met een hoofdband tegen de soms ijzige lucht. Goed voor een frisse kop.