Totaal aantal pageviews

dinsdag 31 december 2013

Les excuses sont faites pour s'en servir

Onze elektrische schroevendraaier heeft de geest gegeven. Uitgeput door te zware belasting. Het was een goedkoop modelleke uit den Aldi. Toonbeeld van onze wegwerpmaatschappij: repareren loont de moeite niet, dus naar het containerpark ermee. Omdat de schutting rond onze tuin aan reparatie toe is en ik ondertussen de voordelen van zo'n elektrisch tuig bij een dergelijke klus heb weten te waarderen, ging ik op zoek naar een vervanger voor de schroefmachine. Wat ik wist blijkt ook uit de praktijk: je vindt ze in een online-winkel stukken voordeliger dan in de lokale doe-het-zelf handel. Toch maar de e-Orca in om een paar doe-het-zelf-handels te frequenteren op zoek naar het geschikte gereedschap. Kwestie van de lokale economie iets te gunnen was ik zelfs bereid enkele euro's meer te betalen. Maar neen, het prijsverschil was me te groot. De Orca vond zijn weg tussen het shoppingverkeer. Af en toe stremde de boel. Maar ik had toch een eindje met de Orca mogen bollen. En dat was het opzet van mijn rondje. Op enkele kilometer van huis reed ik vrolijk aan een gangetje van 30 per uur naast het fietspad. Het achteropkomend verkeer moest even inhouden en kon pas inhalen als er geen tegenliggers waren. Zo zag ik in mijn spiegel ook een bestelwagenmodel met daar op "Politie". Ze bleven even achter mij rijden en kwamen dan naast de Orca om dit tuig te monsteren. Is it a bird? Is it a plane? Ik stak mijn hand op en trapte iets nerveuzer maar nog steeds vrolijk verder. Ze haalden in. Ik zag heel even de remlichten - of was het mijn verbeelding? Toen gaven ze gas voor zover in de inmiddels bereikte 30 km/u zone wenselijk was. Ik fietste het blokje om zodat ik toch niet tegen de rijrichting de straat in moest draaien.

donderdag 26 december 2013

Orca meeting

Vandaag met de e-Orca even langs bij Jan die onlangs zijn e-Orca in Dronten ging ophalen. Het werd dus een heuse maar korte Orca-meeting.


Daar moest een foto van worden gemaakt. Ik maakte deze met mijn smartphone, maar Jan heeft daar beter materiaal voor. Die foto duikt ook nog wel eens op.
We reden samen naar Gentbrugge-brug en daar zette ik mijn tochtje verder. Ik had bij thuiskomst een gemiddelde van 28 km / uur en dat is exact even veel als de veldrijders in Zolder deze namiddag.

zaterdag 21 december 2013

Stadsvelomobiel

Deze titel lijkt wel erg surrealistisch. Een velombiel is niet gebouwd om in de stad mee rond te rijden. Een velomobiel wordt gebruikt om kilometers te vreten. Weze het zo snel mogelijk of zo comfortabel mogelijk. Voor elke optie is er een mobiel op de markt. Maar om in de stad mee rond te rijden??
Het instituut waar ik opleiding geef bevindt zich aan de rand van Gent. Ik hoef de stad niet in en dus heb ik plattelands- en voorstadsverkeer op mijn weg. De e-Orca heeft nog niet zoveel van het centrum van Gent gezien. Het toeval wil dat ik er deze week twee keer heen moest. Een keer op maandagavond en op donderdagmiddag. Dat ging vlot hoewel ik op enkele plekken tegen de richting in een éénrichtingsstraat verzeild geraakte. Geen getoeter, geen agressie. Ik ging netjes aan de kant waar ik kon en ik kreeg de weg vrij door tegemoetrijdend autoverkeer. De iets hogere zit en de wendbaarheid van de Orca komen in het stadsverkeer wel erg tot hun recht. Goed overzicht en snel een bochtje om. Ook de ruimte tussen de neus en het wegdek maakten dat boorden en drempels geen obstakel vormen. Op donderdagmiddag Fietser eventjes verblijd met een blitzbezoek.
En overal blije gezichten als ze de e-Orca zien aankomen.

vrijdag 15 november 2013

www.karwij.be

De e-Orca had al bij de aankoop een bepaald doel namelijk promotie voeren voor het keramiek-atelier van mijn liefste. En dus was hij voorbestemd om een boodschap op zijn flanken te dragen. Terwijl ik - en misschien ook zij - er mee rond rij werkt de Orca voor zijn baasjes.

de e-Orca voor de deur van Karwij.

zondag 3 november 2013

ATB

Meerdere berichten over de Orca de voorbije weken. Nogal logisch want ik wil vooral uitproberen wat hij kan betekenen als dagelijks vervoermiddel van a naar b. Om te zweten heb ik ander materiaal. In de zomer was dat zeer vaak de Hurricane SL maar ook de Scott ATB. De herfst nodigt uit voor een toer door het veld en zo ging het ook vorige vrijdag. Samen met de usual suspects reed ik de MTB-toertocht in Ruiselede en omgeving. De gemiddelde snelheid leek niet bijzonder hoog maar dat heeft alles te maken met het kronkelende parcours en de leemachtige ondergrond die de fiets leek tot zich te willen nemen. Ik kon me voor het grootste deel van de rit in het spoor van een jongere atleet posten en op die manier reed ik nog een redelijk traject. Mijn hartslagmeter wist me nadien te vertellen dat ik hééééél hard(t) mijn best had gedaan.

donderdag 31 oktober 2013

Straffe mekanieker!

Deze link met bijhorende titel werd me toegezonden. Te mooi om het niet te posten.


Los van het feit dat dit al eerder geprobeerd is en eigenlijk tamelijk overbodig blijft het straf.

Traag ???

Mijn ritje naar Merelbeke dat gepland was op maandagochtend werd wegens storm uitgesteld tot gisteren, woensdag. De heenrit reed ik aan een rustig tempo aangezien ik bij Bizzsign ging afspreken hoe de Karwij-belettering er uit zou moeten zien. Een mens wil dan niet als een stomend paard in andermans bureautje zitten. Na de terugweg wachtte me de douche thuis en kon ik me wel wat laten gaan. Het centrum van Merelbeke leent zich niet tot snelheidsrecords maar eens daar voorbij kon ik deels tussen het verkeer, deels op het fietspad de e-Orca snelheid laten maken. Dat de Orca een trage velomobiel zou zijn blijkt een fabel. Akkoord, het hoge gewicht leent zich niet tot flitsende versnellingen maar dat wordt gecompenseerd door de ondersteuning. Eens op snelheid blijkt het goed vooruit te gaan. Stroken aan een snelheid van 40 kilometer per uur bleken goed haalbaar. Ik had geen hartslagmeter om maar het voelde niet alsof ik diep in de krachten moest.


zondag 27 oktober 2013

Door de wind, door de regen, dwars ...

Vandaag schakelde West-Europa over op de wintertijd. Om 3 uur vannacht werden alle klokken teruggedraaid naar 2 uur. Theoretisch gezien duurde de nacht een uurtje langer. Dat kwam me goed uit want gisteravond zat ik na een avondje theater niet echt vroeg in bed. Deze ochtend wou ik om 7 uur vertrekken naar Tielt om daar een tochtje te rijden. Dankzij Bicky zouden we een toertje rondom Tielt voorgeschoteld krijgen. De weersvoorspellingen waren veelbelovend: regen en wind. Orca-weer, dus. Mijn biologische klok laat zich niet zo snel verzetten en aangezien ik eerder een ochtendmens ben was ik ruim op tijd wakker om de wekker te smoren zodat mijn geliefde gezin geen last zou hebben van mijn ochtendlijke escapades. De wind rammelde veelbelovend met de rolluiken en ik hoorde de druppels ongenadig neerkletsen. Een stapel boterhammen en twee bidons in de e-Orca. Regenjas in het vangnet, smartphone in gps-modus en ik kon de baan op. Op de dijk had ik af en toe het gevoel dat ik met Orca en inhoud in de Schelde zou belanden maar ik raakte veilig in Gent. Vanaf daar ging het langsheen het kanaal richting Aalter en dan over Ruiselede naar Tielt, waar ik twee uur na mijn vertrek aankwam. Veel eikels (vruchten van de eik) op het jaagpad. Ze kraakten onder de Trykers. De regen woei af en toe onder het dakje maar ik bleef al bij al vrijwel droog. Met uitzondering van de straaltjes zweet want het was redelijk zacht voor de tijd van het jaar. De e-Orca zette ik in mid-ondersteuning en dat was genoeg voor een comfortabele rit van 50 km enkel. Eens in Tielt hield de regen op en konden we onze plaatselijke rit aanvatten. We waren met slechts vier rijders. Drie driewielers, één tweewieler. Twee velomobielen, twee open liggers. Bicky met zijn Mango Plus, Jan met zijn Rans Stratus, Erik met zijn Challenge Concept Trike en ikzelf met de e-Orca. Deze laatste deed het fantastisch. Ik schakelde naar de laagste ondersteuning die wel het gewicht van de Orca neutraliseert maar niet zorgt voor een onredelijk verschil met de andere niet-ondersteunde voertuigen. Met behulp van de wind kon ik heelder stukken zeilen zonder een trap te geven terwijl de rijders van de open liggers moesten bijtrappen om mee te kunnen. De wegen zaten onder het slijk en de Orca raakte tamelijk bespat. Het loopvlak van de Trykers om de wielen heeft geen profiel. Op de rand ervan zit wel profiel. Dat zorgt voor een goed spoor maar het aangedreven achterwiel slipte af en toe door. Na 40 km was het bijna middag. Tijd voor een afsluiter bij Bicky en ik kon opnieuw naar huis. Ondersteuning in de high-modus maar dat was niet echt nodig want dankzij de wind reed ik geregeld om en bij de 40 km/u. Eens in Gent reed ik doorheen het centrum waar ik de wendbaarheid van de Orca kon uittesten. Wat ik al dacht: in de stad is de Orca ook op zijn plek. De hogere zit zorgt voor een goed overzicht. De korte wielbasis en de ruime wielkasten zorgen voor korte bochten. Nog een stukje langsheen de Schelde en een auto die me in Heusden de pas afsneed toen ik op het fietspad links van de rijweg reed. Toch heelhuids thuis. Geslaagde slechtweer test zou ik zeggen.
Morgen rijd ik naar Merelbeke om de Karwij-belettering van de Orca te bespreken. Er wordt nog meer storm verwacht.


zaterdag 19 oktober 2013

Een week heen en weer met de e-Orca

Wat hebben we geleerd? Ik maak de vergelijking met de WAW toen hij nog was uitgerust met de BionX. De e-WAW dus.

Bagage.
In de WAW was het passen en meten. Is de tas niet te zeer gevuld? Een en ander uithalen en het op een andere plek een plaatsje geven. Goed opletten dat bij regen mijn tas en boeken de bodem niet raakt want het is niet uitgesloten dat er wat water binnen komt. De plaats naast de stoel is bijna niet benutbaar want daar zitten mijn ellebogen. In de Orca past een flink gevulde tas achter de stoel en is er links en rechts van de hoger geplaatste stoel nog ruimte. Het bagagenetje in de staart leent zich prima voor mijn jas.

In- en uitstappen
In de WAW laat je je zakken. In de Orca stap je in. Het ziet er misschien wat minder gek uit, maar voor mij zijn beide methodes nog steeds gelijk. Binnenin heeft de weliswaar minder lange Orca meer ruimte voor de rijder.

Snelheid.
Met de e-Orca doe ik de rit in dezelfde tijd en met dezelfde gemiddelde snelheid als met de e-WAW, maar sneller dan met de WAW zonder ondersteuning Hoe dat komt?
De trapondersteuning in de e-Orca lijkt me iets krachtiger dan de BionX in de e-WAW. Ik zit dus even snel of misschien wel sneller aan zijn snelheidslimiet, ergens rond 27 km/u. Daarboven dien ik alle energie zelf te trappen. De BionX had een beperkt inductie-effect dat dus boven 27 km/u eerder wat vertragend werkte. Topsnelheid deze week met de e-Orca was 40 km/u. Dat lukte met de e-WAW ook maar met de WAW zonder BionX had ik een top die een stuk hoger lag. Er zijn op mijn woon-werktraject maar enkele stroken die voor mij lang genoeg zijn om deze top te halen, maar dan moet ik alweer vertragen. Ik heb een velomobiel om te rijden langs gewone verbindingswegen en straten met bochten, lichten en putten. Ik heb op 11 km een tiental punten waar ik moet stoppen. Dan wil de topsnelheid wel eens tegenvallen.
Opgelet: de WAW zonder trapondersteuning is koning op het jaagpad. Ik ben er zeker van dat ik met de e-Orca nooit dezelfde top kan halen, wegens het hogere gewicht en de minder gunstige stroomlijn.

Comfort
Van putten gesproken. De WAW krijgt bij elke put of bult een klap. De e-Orca ... welke putten en bulten? Slecht wegdek werkt vertragend en daar heeft de e-Orca beduidend minder last van. Verkeersdrempels? Bij de e-WAW ging het van krggggg. Bij de e-Orca .... welke verkeersdrempels?

Geluid
De e-WAW met kap was een klankkast. Zonder kap en met acoustische binnenbekleding is hij al een heel stuk stiller. Het geluid van de BionX was hoorbaar maar niet storend. In de e-Orca hoor je de Rohloff-naaf en de trapondersteuning maar ook dat stoort mij niet. Verder geen gerammel of getrommel van de kasseien.

Ventilatie.
De Orca heeft een betere doorstroming van lucht dan de WAW. Dat bevalt me wel. Zelfs met dakje waait de wind om mijn oren. Dat doet me sneller dan in de WAW naar een muts grijpen, maar dat vind ik persoonlijk geen nadeel. Door de ondersteuning kom ik na een rustige heen-rit fris op het werk.

Regen
Zelfs met kap was WAW019 niet helemaal dicht. Het water dat op de neus plenst spat naar binnen onder het vizier. Het mini-vizier dat ik monteerde hield dit een beetje tegen maar niet helemaal. Ook langs de "pootjes" van het vizier liep er water binnen. Bij de Orca houdt de combinatie van het dakje en het dekje dat met zuignappen op de body kan worden bevestigd tot nu toe alle water buiten. In de Orca zie ik nog niet zo snel water naar binnen komen via de voetengaten. Vermits de stuurinrichting buiten de cockpit zit en de stuurstangen hoger naar buiten gaan komt ook via die weg geen water binnen. De lage WAW had wel wat meer last van hoog water.

Overzicht
De hogere zit van de Orca maakt dat ik zelf een beter overzicht heb. Ik weet niet of ik beter gezien word. Bij mist of regen is het bij de WAW goed onder het beregende vizier door kijken (ik reed ooit in de plensende regen tegen een signalisatiebord!) maar ook bij de Orca is er niet zoveel ruimte tussen het dekje en de rand van het bemiste dakje.

Looks
Zowel de WAW als de Orca hebben op schoolkinderen een opwindend effect. Ze roepen en wijzen me na.
Heeft de WAW meer de uitstraling van een sportwagen dan heeft de Orca iets meer deze van een betere bak, hoewel iemand de voorbije week toch de vergelijking maakte met een Ferrari. Collega's en vrienden staan in bewondering voor het concept en voor de afwerking ervan.
Ik heb nog geen getoeter gehad van zenuwachtige autobestuurders. Ze geven me ruim baan en laten me zelfs oversteken als ik geen voorrang heb.

Conclusie.
Ik heb geleerd dat de WAW in het begin vooral spannend was omwille van zijn snelle looks en prestaties maar dat hij niet beantwoordde aan waar ik hem het meest voor gebruiken zou. De e-Orca doet wat ik ervan verwacht namelijk mij droog en redelijk fris op mijn bestemming brengen. Hij doet dat beter dan de e-WAW met BionX.
Wil je op weg naar het werk eens flink snelheid maken dan kan ik de WAW ten zeerste aanbevelen.

maandag 14 oktober 2013

Eerste woon-werk-rit

De afstand is 11 km. Niet onoverkomelijk en moet je daarvoor een e-Orca inzetten? Nee, dat moet niet maar het is verdomd veel comfortabeler dan een Hurri met Radical-tassen of een Brompton met rugzak, vooral als het regent.
In de Orca komt bijna geen druppel binnen. De combinatie van het dakje en het dekje met vizier is erg efficiënt. tegelijkertijd is er toch voldoende luchtcirculatie zodat de temperatuur niet te hoog oploopt. Dat was met dit frisse weer nu niet echt een probleem, maar in een gesloten WAW had ik er toch last van.
De rugzak met mappen vindt gemakkelijk een plek achter de stoel. Jas in het vangnet achter in de staart (ik maak wel eens een foto). Plastic zak met boeken naast de stoel. Op één punt was ik ongerust. Zou de Orca tussen de paaltjes kunnen die onlangs op mijn traject waren geplaatst? (De Achtenkouterstraat in Gent-Oostakker) De paaltjes bleken verzet en de Orca kon er moeiteloos tussen.



zondag 13 oktober 2013

e-Orca !

Dit is 'em dan, de e-Orca met framenummer 033. Ook wel de Green Orca of binnenkort de Karwij Orca want hij wordt natuurlijk een ambassadeur voor het keramiek-atelier van de vrouw des huizes.


Vandaag maakte hij zijn maidentrip. Het weer leende er zich best voor. Herfst in de volle zin van het woord. Wind, regen, takken en bladeren op de weg. Niet iets om een Hurri SL door te jagen, zelfs niet met Radical tassenset. Het werd een ritje naar het station van Wetteren want ik wou aanwezig zijn op de manifestatie tegen armoede en sociale uitsluiting in Brussel. Dat ritje viel wat tegen want de trapondersteuning wou maar niet aanslaan. Paar keer gestopt. Power uit en dan weer aan. Geen ondersteuning, zelfs geen snelheidsindicatie. Ik zag mezelf al bellen en mailen met Flevobike, 250 km ver. Ik zag de Orca al opnieuw in een bestelwagen en de lange rit naar Dronten. Opnieuw thuis een eerste hypothese gecheckt: de snelheidssensor zou bij het transport kunnen verplaatst zijn zodat er geen contact was met het magneetje. Inderdaad, de sensor zat niet helemaal vast, maar zelfs bij nauw contact met het magneetje was er geen indicatie. Toen viel mijn eurocent: ik had samen met Arjen Vrielink nog snel de bandenmaat van de Schwalbe-Trykers ingevoerd. Misschien hadden we dat niet zorgvuldig gedaan. Bandenmaat opnieuw ingevoerd en zeker niet vergeten bevestigen. Et voilà. Toch nog een toertje door dit pokkenweer om dit succes te vieren. Een mens begint naar rotweer te verlangen met zo'n machien.

zaterdag 12 oktober 2013

Herfstweer ...

Het verwachte herfstweer kwam en overspoelde. Donderdagochtend was het van dat. Felle regen. Ik kon meteen mijn regenpak aan. De lange broek die ik draag om voor de lesgroep te staan heb ik maar in een plastic zak opgeborgen en een collant aangetrokken. Mijn materiaal zo goed mogelijk in plastic verpakt en in de fietstassen. Op weg met de Hurri dan maar. De rit is 11 km  en met dit str**t-weer duurde ze een half uurtje. Tijd genoeg om kletsnat en bespat aan te komen. De waterdichte Radical-tassen bleken ook een watergrens te hebben. Dankzij het plastic waren zelfs mijn boterhammen droog gebleven.
Donderdagavond zelfde scenario. Gisteren, vrijdag, moest ik opnieuw opleiding geven en dus de baan op. Gelukkig was het 's ochtends droog. Dat maakt de rit meteen een stuk aangenamer en korter in tijd maar gisteravond moest ik er weer aan geloven.
Een velomobiel zou nu wel van pas komen. ...

woensdag 9 oktober 2013

Nog even wachten

De e-Orca laat nog even op zich wachten. Spannend is het wel.
Ondertussen heb ik toch een alternatief voor mijn woon-werk-verkeer. De Brompton is ok, maar niet echt voor transport. Ik vond enkele tassen die ik op de Hurricane kan meenemen zonder dat ik een bagagedrager nodig heb.


Ik monteerde ook een voorlicht en een spatbordje. Morgen is het de maidentrip in deze uitvoering.



Er wordt herfstweer verwacht.

dinsdag 1 oktober 2013

Tijdelijk

Op dit eigenste ogenblik zijn de mensen van Flevobike bezig met de bouw van mijn e-Orca. Over precies een week ga ik hem ophalen. Na de verkoop van de M5 CMPCT werd het toch tijdelijk behelpen. De Hurricane is niet voorzien van bagagedrager en grote ligfietstassen heb ik niet. Dan maar met de boekentas op de rug met de Brompton of met de Scott ATB naar Gent. Ik probeer het aantal boeken en mappen te beperken want papier wéégt. Mijn netbook laat ik thuis. Ik probeer op het werk wel een computer te scoren. Fietsen doe ik rustig aan zodat ik niet in de douche moet als ik aan kom. Anders moet ik ook nog reservekledij heen en weer transporteren. Dat rustige fietsen is soms wel lastig, vooral als zo'n racer in volle uitrusting me voorbij zoeft. Het weer werkt wel mee. September was een mooie maand en de enige regendagen die er waren moest ik niet naar Gent. Wel naar Wetteren maar dat is minder ver. Het lukt dus wel maar ik zal toch blij zijn als de Orca er is.

maandag 16 september 2013

Daar ging hij dan ...

.... de straat uit. WAW019. Met zijn nieuwe eigenaar er in.
Ik zette hem te koop in juni. Kreeg heel wat reacties. Uit binnen- en buitenland. "Zekere" kopers die op het einde afhaakten. Belachelijke bedragen werden geboden, waarbij je jezelf afvraagt of die mensen weten waar ze een bod op doen. Of die mensen denken dat ik echt zo achterlijk ben als ... Of wanhopig.
Ook enkele mensen die ernstig over kwamen en bijvoorbeeld twijfelden tussen die Quest of deze WAW. Het werd dan de Quest. Uiteindelijk bleek ik iets in de aanbieding te hebben wat zijn huidige eigenaar precies zocht. Iemand die weet wat hij wil en weet wat dat kosten kan.
Het deed wel iets. Zelfs al dacht ik er reeds afscheid van te hebben genomen. Nadat het voorschot was betaald had ik er zelfs niet meer in gezeten. Hij was niet meer van mij. Maar hij reed de straat uit en liet in de garage een lege plek na. Die wordt over minder dan een maand opgevuld door de e-Orca.
Ik realiseerde me vandaag dat de drie ligfietsen die ik een jaar geleden nog had een nieuwe eigenaar hebben. De M5 ShockProof, de M5 CMPCT en de WAW. Zij werden vervangen door de Hurricane SL en de e-Orca. En ook wat door de Brompton.
Per saldo blijven er evenveel fietsen. Om evenveel of nog meer te fietsen.

zaterdag 14 september 2013

Brompton vs buZbike

Twee vouwfietsen in huis, dat brengt een mens op ideeën. Ik had al beslist de buZbike te houden zodat we op uitstappen twee plooifietsen kunnen meenemen. De buZbike zal ook ingezet worden voor korte ritjes in de buurt, naar de bakker of zelfs als ik samen met vrouwlief een voorstelling meepik in het cultureel centrum van Wetteren. Tot onlangs ging dat met de CMPCT en stond de buZbike er wat werkloos bij in de stalling. Voor de combinatie met het openbaar vervoer is er maar één keuze. Volgende foto's hoeven niet veel uitleg.


Voor wie het écht niet zou zien: links de Brompton, rechts de buZbike. Ze lijken wat op elkaar maar je ziet dat het frame van de buZbike net iets hoger komt. Wat gebeurt er als je ze opvouwt?


Het verschil is opmerkelijk! De buZbike is wel getooid met enkele klickfix beugels maar zelfs zonder dat zou het verschil groot zijn.

Hoe zit het dan in de breedte?



Zonder na te meten zie je met het blote oog het verschil. Uitgeklapt lijken ze erg op elkaar maar het opvouwsysteem is bij beide anders. Opgevouwen heeft de Brompton de ketting binnenin maar bij de buZbike zit ze aan de buitenkant. De Brompton heeft beugeltjes en nokjes waardoor alles samen blijft, bij de buZbike heb ik een snelbinder nodig om de boel bijeen te houden. Nog een fotootje vanuit een iets hoger perspectief.








donderdag 12 september 2013

Zoiets ...

... geeft de burger moed.
Velomobielen en ligfietsen moeten iets vanzelfsprekend worden. Dit lijkt me een twike. Geen echte velomobiel want iets meer auto-achtig. Maar wat hij met de velomobiel gemeen heeft is de aanwending van spierkracht .

maandag 9 september 2013

M5 CMPCT verkocht.

Vertrokken uit de stal ...


Voor ik hier melding kon maken van mijn voornemen hem te verkopen is hij al weg. Met zoveel fietsen moet een mens wel eens een keuze maken. Met de komst van de nieuwe Brompton maakte ik van mijn hart een steen en verplichtte ik mezelf te kiezen. Je kan immers niet op àl je fietsen tegelijkertijd rijden. Het idee dat we nu 2 plooifietsen in de stalling hebben is wel aantrekkelijk met het oog op een city-trip. Brompton en buZbike in de koffer en weg. Dus werd het de CMPCT. Ik postte hem gisteren op gentseliggers.net en op ligfiets.net. Ik had bedacht dat het wel even kon duren eer een echt gemotiveerde koper zich zou aandienen. Maar het liep anders. Blijkbaar bood ik aan wat de koper op dat moment zocht. Zoveel CMPCT's komen er niet op de markt. Sinds vanmiddag is hij weg. Nog een fotootje ter afscheid.



zondag 8 september 2013

Brompton

Nieuw in de stal ...




Jaren geleden zocht ik een betaalbare vouwfiets. Het werd de buZbike



Hij kreeg goede recensies en werd door de ANWB geprezen als beste koop. Het was ook een goede koop. Betaalbaar en geschikt voor de combinatie van - wegens slechts drie versnellingen - niet te lange afstanden en openbaar vervoer. Twee minpuntjes. Hij was te laag voor mijn lange benen maar de gedreven fietsenmaker via wie ik hem kocht fabriceerde voor mij een telescopische zadelpen. Maar dat verhielp niet het tweede minpuntje: hij plooit niet klein genoeg om op de Belgische treinen tussen 2 banken te worden geschoven. Ik had hem goed uitgerust, zoals je kan zien op de foto, om dan later weer alles te demonteren, inclusief de standaard. Dit in een poging om hem kleiner en lichter te maken. Dat lukte behoorlijk maar niet behoorlijk genoeg. Overwegend dat ik nog vaak gebruik wil maken van de combinatie trein en vouwfiets ging ik op zoek naar een tweedehands Brompton. Die heb ik al vaak gezien tussen die rugleuningen. Er staan er verrassend meer te koop dan ik had verwacht. Misschien heeft het te maken met het feit dat in de zomer veel studenten de overstap maken van hogeschool / universiteit naar een werkplek en niet langer meer bromptonnen. De prijzen op de tweedehandsmarkt liggen zo rond de helft van de nieuwprijs. Ik vond er een die er weinig gebruikt uit ziet. Hij heeft maar één minpuntje: hij is te laag voor mijn lange benen.

maandag 19 augustus 2013

Kar

Men neme een kinderkar Chariot. Doe dit enkel wanneer jouw kinderen er zeker niet meer in passen, zelfs als ze er nog in zouden willen. Demonteer de bovenbouw. bekijk de schatten die jouw kinderen als kleuter achter gelaten hebben. Wat je over houdt is een fietskar met stevige bodem die geschikt is voor alle vervoer.


vrijdag 16 augustus 2013

Niets te melden??

Eigenlijk geen goede titel voor een bericht. De twee vraagtekens maken hopelijk al een en ander goed.
Het was hier stilletjes, ik beken. Maar wat zou je willen? Wat een mooie zomer. Voor deze weerberichten zet een mens zijn handtekening. Zelfs al draait het al eens een keertje minder goed uit. Vandaag is het warm maar de lucht is donker en er vallen druppels. Zwoel zomerweer dat met een donderklap moet eindigen.
Een mooie zomer dus en dat betekent veel fietsplezier. Ik kan dus om de twee dagen schrijven: "Fijn gefietst en het was een heerlijk weertje", maar daarmee zou ik de lezer alleen maar vervelen. Voor wie het toch wil weten:
Ik reed meerdere toertjes met de Hurricane SL en dat moest zo rap mogelijk gaan. Ik reed meerdere toertjes met de Scott ATB en dat moest ook rap gaan. "Zet twee mannen op een velo en ge hebt een koers," wist een groot filosoof te melden en hij kan het weten want hij is een van mijn offroad compagnons. Van mijn rit richting Knokke maakte ik reeds eerder melding. Die eindigde in de regen en het lijkt het begin van een trend. Hopelijk zet deze zich niet door. Ik ging enkele dagen richting Malle - om niet "Westmalle" te moeten schrijven want dat klinkt zo gulzig - samen met vrouwlief en dus deed ik een inspanning om op haar hoogte te komen en reed ik met de ATB, want zij reed op haar Koga. We vertrokken op woensdag 8 augustus en wie zich die dag herinnert weet dat het een ganse dag oude wijven regende. Bovendien waren de gastheer en gastvrouw van de B&B waar we gereserveerd hadden zelf pas laat terug van hun weekje Frankrijk zodat we pas na zessen doorweekt op ons logeer-adres terecht konden. Een stop in het Trappistencafé hielp ons even uit de regen maar we kwamen daar dan ook nat aan de binnenkant naar buiten. Na een uitgebreide douche (nog meer nat) leek alle leed geleden. De volgende dagen verliepen vrijwel droog.
Ik reed eerder ook de Gentse Buitenband maar zoals ik al eerder meldde eindigde die voor mij halfweg wegens spaakbreuk. Gisteren reed ik dan samen met enkele "Gentse Liggers"(die niet noodzakelijk in Gent wonen) de jaarlijkse barbecue-tocht en dat viel goed mee afgezien van ... regen onderweg, maar dat was slechts een drupje.
Deze zomer is ook die van de verkoop van de WAW maar daarover later meer.


donderdag 1 augustus 2013

Laarne - Knokke - Laarne

Af en toe gaan we met het gezin één of meerdere dagjes naar zee. Mijn gezinsgenoten nemen dan de auto of de trein. Ik kies zo mogelijk voor de fiets. Dinsdag was het weer zover. De weerman beloofde niet veel goeds maar wij hadden wel een goede reden om toch te gaan. Ik wou de verplaatsing graag met de Hurricane doen. Maar die had halverwege de Gentse Buitenband spaakbreuk opgelopen. Gelukkig was er Wouter van 2wielen in Hamme. Hij maakte de Hurri weer rijklaar en zo kwam het dat ik dinsdag toch kon vertrekken met mijn favoriet voor dit soort trajecten. De voorband had wat te lijden gehad van een slepend remblokje na de spaakbreuk maar met een oude reserveband in mijn bagage zou ik het er toch op wagen. De route verloopt grotendeels langsheen kanalen, 70 kilometer enkele reis. Je kan er flink doortrappen, als je maar tijdig vaart minder om de kruising met de wegen veilig te nemen. De heenrit verliep voorspoedig, zoals dat heet. Ik wou me niet leeg rijden want ik had later op de dag nog de terugrit te doen. Deze verliep minder voorspoedig: vanaf kilometer dertig gingen de wolken open. Eerst zachtjes maar later de volle kraan. Ik reed in sportshirt en fietsbroek door Gent waar auto's zonder scrupules heelder plassen over me heen gooiden. Besmeurd en beslijkt haalde ik de meet. Ik voelde me even een Flandrien en ging die avond op tijd naar bed.

28 juli Gentse buitenband 2013.

Met dank aan Ronny. Ik reed de tocht niet uit wegens een dubbele spaakbreuk in het voorwiel.

donderdag 6 juni 2013

WAW019 te koop

In afwachting van de komst van de e-Orca in het najaar bied ik toch al aan voor verkoop:

WAW019
Bouwjaar 2006.
ca 20000 km. 
3*9 versnellingen. Moduleerbare kap. Acoustische binnenbekleding. 
Ketting bescherming in cockpit en in staart.
Nite Rider verlichting. 

De WAW is steeds onderhouden door Fietser.be . Het voorbije jaar werd de gehele aandrijving vervangen.

Opgelet: de BionX-ondersteuning die er vroeger in zat is er nu niet meer bij.

Vraagprijs € 4500,00



pheyndri@gmail.com







zaterdag 1 juni 2013

Een lekke band komt nooit alleen ...

Het lijkt me dat ik deze titel al eerder gebruikt heb.
Een poosje geleden heb ik op WAW019 de Marathon Plussen vervangen door Marathon Racers. Gisteren vertrok ik na een dat opleiding geven (erg) moe maar niet ontevreden huiswaarts. Een kilometer ver en plots ligt het wegdek bezaaid met glas en jawel, .... "Pft, pft, pft" deed het bij elke omwenteling van het linker voorwiel. Als je in de WAW zit heb je toch vrij slecht zicht op het wegdek voor je. Aan de kant dan maar. De racers hebben het voordeel dat ze vlot van en op de velg gaan. Ik was al snel de reservebinnenband aan het oppompen tot die ook 'pfffffffffffff" deed. Gescheurd bij het ventiel. Onzorgvuldig opgepropt bij het reservemateriaal. Noodlijn gebeld en ruim een half uurtje later kon ik dan toch weer op weg.
Vanmorgen even naar de Gamma, 4 kilometer verder. Bijna aangekomen weer "pffffffffff", nu rechtsvoor. Keigroot gat in de binnenband. Moet een spijker of zoiets geweest zijn. Gelukkig had ik deze keer een goeie reserveband mee en kon ik mezelf redden.
Met de Plussen was dit vermoedelijk niet gebeurd. Het klopt dat de Racers minder rolweerstand geven, maar met lekke banden aan dit tempo ligt de gemiddelde snelheid toch een pak lager ...

maandag 13 mei 2013

Een fietstochtje in het land achter de kustlijn bracht me het voorbije weekend langs de imposante schuur van ter Doest.


Zo'n smartphone met camera is dan een handig ding.

En nog meer fietspret ...



Ligfietstreffen in Koekelare.
Ja kan het niet zo goed zien maar Karwij was sponsor op de Tshirts.

Alweer een project van Basuko.Films

donderdag 9 mei 2013



Een frisse zondagochtend in april. Met dank aan Basuko.Films.

maandag 22 april 2013

RIS, LIS en VIS

Onder ligfietsers wordt wel eens over het RIS-syndroom gesproken. Voluit gaat het over het Racefietsers Inhaal Syndroom. Het syndroom wordt gekenmerkt door volgende symptomen die optreden wanneer een ligfietser een racefietser voor zich uit ziet rijden. Hij krijgt een wilde blik en een rode waas voor de ogen. Het hart begint sneller te slaan en pompt bloed en zuurstof naar de beenspieren. Het adrenalinepeil stijgt onrustwekkend. De snelheid van de ligfietser gaat de hoogte in en voor je het weet heeft hij de racefietser binnen bereik. De ligfietser laat niet los en geeft niet op alvorens hij de racefietser heeft ingehaald. Dan nemen de symptomen af en komt een gelukzalige glimlach op het gezicht van de ligfietser. Met zijn klauw trekt hij een nieuwe kras in de verf van zijn ligfiets. Weer eentje gepakt.
Laat de racefietser dan niet Fabian Cancelara heten. In dat geval is de ligfietser het haasje.

Wist je dat er ook zoiets bestaat als het LIS- of VIS - syndroom? Voluit kan je spreken over het Ligfietsers Inhaal Syndroom of Velomobiel Inhaal Syndroom. Dit treedt op bij racefietsers wanneer zij een ligfietser of velomobiel voor zich uit zien. Zo had ik er vorige vrijdag eentje achter me aan. Ik reed op mijn gemak na een dag hard werken met de WAW (zonder "e") naar huis. Plots zie ik in mijn achteruitkijkspiegel een racer in het rood komen aanzwoegen. Ik kreeg een aanval van RUS (racefietser uitloper syndroom) en trapte de WAW op zijn staart. Ik vertoefde net op een eerder bochtig deel van mijn route zodat uitlopen niet zo evident was. Want eerlijk is eerlijk: voor het bochtenwerk is de racefiets beter geschikt. De man kwam ei zo na naast me rijden! Maar toen kwam er een stuk rechtdoor. Aan 42 km/uur kraakte de VISser en ik was weg. Ik zag hem verder in het bochtenwerk toch nog verwoede inspanningen doen me in te lopen. Eenmaal op onze lokale Parijs-Roubaix achtige weginfrastructuur zag ik hem in mijn achteruitkijkspiegel van links naar rechts over de weg zwiepen maar toen verdween hij in de mist. Ik trok een zachte kras in de lak van de WAW.

woensdag 3 april 2013

WAW zonder "e" (bis)

Vandaag een ritje met de WAW, zonder BionX. Zoals eerder gemeld: ik weet waarom ik met trapondersteuning reed. Optrekken na iedere stop of bocht kost meer energie. Ook rijden over energievretend slecht wegdek gaat trager. Laat mijn woon-werktraject nu gezegend zijn met veel stop & go punten en laat de gemiddelde vlaamse verbindingsweg er gewoon ellendig slecht bij liggen. Dan weet je het wel.
Maar daarnaast zijn er ook nog jaagpaden langsheen  De Schelde. En die worden systematisch vernieuwd. Ook een flink stuk langs die paden gereden en dat was weer een feest: een gezapige kruissnelheid tussen 35 en 40 kilometer per uur en bij even doortrappen zelfs een stuk boven de 40 kilometer per uur. Op de jaagpaden is de velomobiel koning

dinsdag 2 april 2013

Niet langer "e".

Met het vooruitzicht in het najaar over de eOrca te beschikken maak ik links en rechts wel eens het voornemen bekend dat eWAW019 dit jaar de deur uit gaat. Nu is er iemand die niet echt geïnteresseerd is in de WAW maar wel in de "e". Vermits de BionX toch niet de ideale trapondersteuning is voor een velomobiel ben ik wel bereid die apart van de hand te doen. Vanmiddag dus de BionX gedemonteerd. Originele achterwiel - dat ondertussen als reservewiel voor de mountainbike fungeerde - opnieuw gemonteerd en meteen een toertje rond het blok gemaakt.
Wat blijkt? De velomobiel is een pak (7 kilo) lichter. Optrekken en versnellen vraagt meer energie. De snelheid kon ik bij afwezigheid van een kilometerteller niet zien. Daar kan ik voorlopig niets over zeggen. Ik zal het de komende maanden zonder ondersteuning moeten doen en ik neem me voor het op mijn woon-werk-ritten kalmpjes aan te doen. Zoniet wordt het weer pendelen met reservekleren en douchegel.

woensdag 27 maart 2013

VAB pechverhelping voor fietsers

Enige tijd geleden in het nieuws. De Vlaamse Automobilisten Bond gaat fietsers met pech depanneren. Als ze een verzekering afsluiten à  € 45,00 / jaar. Voor een regelmatig fietser met niet zoveel technische kunde als ik lijkt het aantrekkelijk. Eigenlijk niet zo duur als ik kijk naar de pechdagen van de voorbije winter. Platte banden en niet het nodige materieel bij de hand, kettingbreuk en gisteravond laat nog de breuk in de versnellingskabel van mijn M5 CMPCT. Sleutelen, plakken en ponsen bij temperaturen om en bij het vriespunt is niet mijn ding. De mannen - zijn er ook vrouwelijke pechverhelpers bij? -  van de VAB komen het ter plekke fiksen. Mountainbike, e-bike of ligfiets, het maakt niet uit.  Zo nodig brengen ze de fiets naar de hersteller. Maar ik denk niet dat ze een velomobiel meenemen.

dinsdag 12 maart 2013

Late winter

Sinds gisteren is de winter er weer. IJskoud en wit. Vandaag was het land in chaos. Onze kinderen raakten niet op school. Fietsen door dit weer zat er niet in en de auto was met vrouwlief naar het werk. Dan maar gokken op een bus maar ook voor De Lijn leek er geen doorkomen aan. De kinderen bleven thuis en ik heb thuis gewerkt.
Al dat onheil van op een afstand bekeken. Maar als het een troost mag zijn: vorige vrijdag leed eWAW019 kettingbreuk, op 1 km van het werk. De mannen van Fietser hebben hun best gedaan hem voor het weekend weer op de weg te krijgen, maar dat lukte niet. Dat had voor gevolg dat ik gisteren met de CMPCT naar Gent moest. De heenrit lukte nog redelijk, maar terugkeren moest ik door de striemende sneeuw. Dan weet je weer waarom je een velomobiel hebt.

zondag 3 maart 2013

Off Road

Er komt een eind aan deze lange, koude, natte en grijze winter! We hebben er lang op gewacht. Vanaf morgen bereiken de temperaturen weer de kaap van 10°C. Zegt Sabine. Vandaag moeten we het nog stellen met een povere 7°C, maar dat is toch al hoger dan wat we de voorbije maanden voor de kiezen kregen. Het is de voorbije week bovendien vrijwel droog gebleven. De zomerse off road rijder in mij vond het dan ook een geschikt moment om deze morgen de ATB nog eens van stal te halen. Niet enkel voor een trainingske op de weg maar voor een heuse rit met off road stroken. Het werd een lus richting Uitbergen. De paden lagen er prima bij. Geen modderpoel maar ook geen zand. Enkel in het Uitbergse broek was de ondergrond nog zompig, in die mate zelfs dat we vast kwamen te zitten in een kleistrook. Een eindje ploeteren dan maar en dan weer in het zadel. Ook de Kalkense Meersen hebben nog een hoog waterpeil maar waarom zou je anders off road gaan? Het was nog vrij koud maar een schuchtere vroege voorjaarszon deed het toch zowaar een beetje lente lijken. De temperatuur dienden we zelf te produceren.

zaterdag 2 maart 2013

Bandenwissel

Gisteren was ik op weg met de M5 CMPCT. Ik heb daar voor dit model ongebruikelijke 406 wielen inzitten. Het voorwiel heeft een rollerbrake. Bij een lekke band is dat niet zo handig, want er komt een beetje sleutelwerk aan te pas en ik heb niet altijd een gereedschapskist mee. Gisteren had ik prijs. Lek! Vandaag dan maar een bandenruil doorgevoerd. De Schwalbe Marathon Racers er af en geruild met de Schwalbe Marathon Plussen van eWAW019. Zo hoop ik met de CMPCT lekvrij te blijven. Ik gebruik deze fiets voor functionele verplaatsingen op korte afstand of voor een toeristisch ritje in traag gezelschap. De WAW staat nu op snellere banden en ietsje hoger op zijn wielen want de Racers zijn 1,50 dik terwijl de Plussen slechts maat 1,35 hebben. Dat beperkt de stuuruitslag van de eWAW een beetje maar een proefrit leerde me dat het nogal meevalt. Nu maar hopen dat mijn woon-werkverkeer lekvrij blijft.

woensdag 13 februari 2013

Wisselen en sleutelen

Vanmiddag ging de M5 ShockProof de deur uit. In plaats van vrijdag wou de koper hem vandaag ophalen.
Een half uurtje later reed ook de Challenge Hurricane uit de poort ... met mezelf op het stoeltje. Even testen. De bidonhouder die ik had gemonteerd maakte na een halve kilometer al slagzij. Schroefje had nog enkele draaibewegingen nodig. Het zicht in de spiegel was niet wat moest zijn - en nee, het was niet mijn eigen kop die ik zag. Ik had gisteren het stuur wat verder ingeschoven, maar ik merkte dat ik met mijn knieën mijn handen raakte. Dus ook dat moest bij aankomst wat bijgesteld. Ik herinner me dat ik bij mijn andere fietsen ook nogal wat gesleuteld heb eer alles zat hoe ik het hebben wil. Een fietser rijdt niet op een fiets, hij fietst. Fietser en fiets vormen één geheel.
Twee weken geleden had ik enkel nog maar de vage gedachte dat ik dit of volgend jaar de ShockProof misschien zou inruilen voor een nieuwer exemplaar, eventueel een recentere versie van de SP, want het blijft een fijne en snelle fiets. Maar toen ik de advertentie zag voor de Hurricane begon het toch wel ferm te kriebelen. En zo snel gaat dat dan.
't Zal een virus zijn.

dinsdag 12 februari 2013

Challenge Hurricane SL

Sinds vandaag in de garage.


Laat het nu maar zomer worden.

maandag 11 februari 2013

M5 Shockproof verkocht ...

... of toch zo goed als.
Kort na het plaatsen van de advertenties op ligfiets.net en op het forum van de Gentse Liggers kreeg ik al een telefoontje van een stem uit het noorden. Als alles loopt zoals voorzien neem ik vrijdag afscheid van de fiets.
Wordt vervolgd ...

M5 Shock Proof te koop


M5 ShockProof 451

Versnellingen: 2x9 Campagnolo Veloce
Shifters: Sram Rocket gripshifts
Remmen: Campagnolo type koersfiets
Voorvork: Geveerde M5 Monoblade
Achterveer: RockShox SID luchtvering (met pompje)
Stoel: M5 Carbon met Rainbow ligmatje
Wielen: 18 spaaks aerovelgen
Banden:  Primo Comet
Extra's: spiegeltje B&M.
Pedalen Shimano MTB dubbelzijdig SPD (of zonder kliksysteem indien je dat wenst)
Zie ook info op http://www.m5-ligfietsen.nl/site/NL/Modellen/Shock_Proof_451_CrMo

M5 bagagepunt (glasvezel)  zwart met reflecterende stickers.

De fiets zoals hij er vandaag uit ziet




ShockProof zonder bagagepunt

Wie dit fietsje kent weet dat je daar behoorlijk mee kan doorvlammen.

woensdag 6 februari 2013

Fietsen in Parijs

Twee daagjes Parijs.

Niet met de metro van bezienswaardigheid naar museum. Niet aanschuiven voor tickets. Wel veel rondlopen in de stad. Eindelijk eens serieuze aandacht voor het plattegrond en hoe je van waar naar waar loopt. Vraag de weg aan een Parijzenaar en hij weet het niet, want hij neemt altijd de metro.
Of de fiets. Ze waren me nog nooit zo opgevallen maar ze zijn allom tegenwoordig: de fietsen van Vélib.

Vélib is een deel-fietsensysteem zoals je er in Antwerpen en in Brussel ook een hebt. Je neemt een fiets op één plek en je stalt hem waar je wezen moet.

Altijd een fiets bij de hand en geen gedoe met onderhoud of stalplaats. Want die is schaars in Parijs, hoewel je altijd wel iemand hebt die de ruimte efficiënt weet te gebruiken.




maandag 21 januari 2013

Leve de sneeuwruimers!

Gisteren heeft het behoorlijk gesneeuwd. Ik heb twee keer het voetpad sneeuwvrij gemaakt, daarna onze oprit en vanmorgen om half zeven nog een keer het voetpad want het moest vannacht toch weer wat bijsneeuwen. Daarna vertrok ik naar Antwerpen voor een vergadering. Daartoe wordt eWAW019 ingezet. Niet om tot in Antwerpen te rijden, maar wel tot het stationnetje van Beervelde. Dat ligt op de lijn Gent-Antwerpen. Of omgekeerd, hangt ervan af van welk geloof je bent. Sinds dit enkele jaren geleden weer in gebruik werd genomen neem ik daar geregeld de trein als ik naar Sint Niklaas of Antwerpen wens te sporen. Althans op werkdagen want hier wordt zondagrust nog ernstig genomen, ook al is er geen personeel. Zeven kilometer zitten er tussen ons huis en dit veredeld bushok en die overbrug ik trapgewijs.
De eerste twee en een halve kilometer verliepen vlot. Er was gestrooid en het autoverkeer had het mengsel van sneeuw en zout tot pap vermalen. Na het kruisen van de Dendermondesteenweg kwam ik in een straat waar niet was gestrooid. Ook een manier om sluikverkeer van tussen de villa's te houden. maar ik zette door en raakte erdoor. Uiteindelijk haalde ik de trein. Zelfs al zat het fietspad in centrum Beervelde nog onder het ijs. Mijn bezoek aan de Koekestad van A verliep voorspoedig. Op de middag was ik alweer terug in het bushok van Beervelde. Ik moet toegeven dat daar ook een stationsgebouw staat maar dat schijnt nooit open te zijn. Terug naar huis via de Grote Weg. En ja, het fietspad was geruimd. Ik trapte eWAW op zijn staart en hij schoot gezwind vooruit. Een Hongaarse vrachtwagen haalde me in, gooide een golf van ijspulp over de velomobiel, zette zijn rechter richtingaanwijzer aan en .... parkeerde op het fietspad.
Leve de sneeuwruimers.

zondag 20 januari 2013

eWAW019 in de sneeuw

Terwijl anderen zitten te foeteren op sneeuw en ijs houdt eWAW019 zich sterk in dit winterse weer. Deze week reed ik 3 maal door sneeuw en ijs naar Gent zonder problemen. Op het jaagpad was het wel dansen op de vastgevroren bandensporen. Eén maal kwam hij zelfs dwars te staan en zag ik mezelf ei zo na de Schelde in schuiven. Mijn geweld, vermenigvuldigd door de BionX, dan maar wat gemilderd. Toegegeven, tien of elf kilometer enkel is niet zo verschrikkelijk ver, maar ik was toch telkens blij dat ik er was. De eerste twee dagen reed ik zonder kap, maar dat was me toch wat te fris. Met kap wordt het al snel warm genoeg. Ik heb dan geen zin om er uit te klimmen. Je zal maar een lekke band hebben met dit weer. Of een vastgevroren versnelling. Dat laatste heb ik nu niet, maar enkele jaren geleden vroor de derailleurversnelling onderweg toch vast. Met de sneeuwval van vandaag zal het morgen wel wat anders worden. Ik moet naar Antwerpen en ben van plan in Beervelde de trein te nemen. Zeven kilometer door de sneeuw. Hopelijk is er dan al wat weggereden.

zaterdag 19 januari 2013

Lance

Armstrong bekent bij Oprah systematisch doping te hebben toegepast. "Yes".
Wat een vertoning!
De schade aan de fiets is enorm. Dat was alleen maar mogelijk met medewerking van een aantal mensen met verantwoordelijkheid. Zowel langs de kant van de ploegen als langs de kant van de organisatoren. De grote sommen die er in omloop zijn werken dit alleen maar in de hand.
Is dit wereldnieuws? Ja. Want zovele jonge snaken en oude knarren die zelf fietsen blijven op die manier uit de beschavingsziekten-statistieken. Verminderde kans op overgewicht en allerlei aandoeningen.
Hopelijk moeten zij zich in de toekomst niet verantwoorden voor hun passie.

zaterdag 12 januari 2013

ATB

Vanmiddag een off-road toertje met de Scott ATB. Dat was een poosje geleden want al die regen van de voorbije weken maakt het niet simpeler. Regen, sneeuw en ijs zijn voor die-hards. En dat ben ik niet. Maar het zonnetje scheen en het heeft de voorbije week niet zoveel geregend. Wel aan de frisse kant: 2 graden. De vriestemperaturen van de voorbije nacht hadden de grond hard gemaakt maar het zonnetje deed de bovenlaag ontdooien. Resultaat: een gladde ondergrond waar af en toe een bevroren kluit boven uit stak. Tricky dus. Wat een rustig ritje zou worden werd een evenwichtsoefening door een vettige laag. Op een bepaald stuk van de route stond het hele spoor onder water, met daarop een laagje ijs. Ik had bij deze temperaturen geen zin in natte voeten dus rechtsomkeer dan maar en een omweg gemaakt. Leuk ritje van slechts 23 km maar het gemiddelde van 18 km per uur vertelt iets over de aard ervan. Toch deugd van gehad.

zondag 6 januari 2013

Discussie elektrisch ondersteunde velomobiel.

Op Lowtech Magazine staat een lichtjes éénzijdig artikel over de elektrisch ondersteunde velomobiel. Toch biedt het artikel een goed zicht op de mogelijkheden van zo'n ding. De discussie die dit uitlokt is erg interessant. Daarin worden enkele van de fouten in het artikel rechtgezet. Bovendien worden een aantal vooroordelen geopperd én weerlegd. Veel leesplezier.

donderdag 3 januari 2013

e-Orca

Vandaag bracht ik een bezoekje aan Flevobike in Dronten. Ik wou de nieuwe e-Orca uittesten. Ik werd er hartelijk ontvangen en na een kop koffie kreeg ik eerst een rondleiding in de ateliers. Daarna een blik op de carbon versie van de velomobiel, de enige Orca die ter beschikking was.
De e-Orca leek mij na prospectie op het www een goed alternatief voor e-WAW019. Ik reed ca 20 km met deze velomobiel. Dit zijn mijn indrukken.
Volgens mij is het de mooiste velomobiel die er rond rijdt. Dat dacht ik ook van zijn voorganger, de Versatile. Hij is bovendien goed afgewerkt. De randen zijn netjes, onderdelen sluiten goed aaneen. Er is oog voor details: spiegels, lus achteraan, dakje, lichten, kunststof wielen. De ruimte wordt goed benut, overal kan je bagage kwijt en dus vervoer je geen lucht. Belangrijk voor iemand die toch altijd wel een laptop of gevulde boekentas mee wil. De batterij van de trapondersteuning neemt wel wat begeerde bagageruimte in, maar daarvoor zoekt Flevobike eventueel een ander oplossing. Matjes op de vloer en een bagage-netje in de staart zijn handige opties.

De Orca heeft een hogere zit en zo heeft de rijder een beter overzicht over het verkeer. De draaicirkel is kleiner dan die van de WAW. Erg handig als je een afslag mist! De Orca is dan ook korter. Het stuur lijkt me gevoeliger. Oppassen voor bruuske bewegingen, leek me. De remmen links en rechts worden net als bij de WAW onafhankelijk bediend en ook daar kan de rijder zich geen fouten veroorloven. Bij de WAW kan je door links of rechts te remmen het uitbreken in de bochten uitlokken, wat wel stoer lijkt, maar ik weet niet of je dit kan met de Orca die een hoger zwaartepunt heeft. Die hogere zit in combinatie met de goede vering maakt deze velomobiel meer dan de WAW geschikt voor verkeer in de stad.

Comfort. Het bovengedeelte van de stroomlijn zwaait open en er is ruimte zat om in te stappen. Je moet wel een beetje de techniek aanleren maar dat gaat snel. Een aangename stoel met een zitting en een leuning zoals bij een "normale" stoel, hoewel ik me afvraag of ik deze specifieke vorm op termijn zal blijven waarderen. Hij is wel in hoogte en afstand verstelbaar wat maakt dat meerdere rijders zonder veel poespas in dezelfde mobiel kunnen rijden. De joysticks voor de besturing staan wat hoger dan bij de WAW en het was wat wennen aan de houding.
De bedieningsknopjes zijn wat aan de fragiele kant, ook daarvoor wordt naar een alternatief uitgekeken. Maar alles is goed bereikbaar. De elektrische uitrusting is compleet, met claxon, lichten en richtingaanwijzers en in deze Orca zelfs met usb-aansluiting. Het display met informatie over trapondersteuning en snelheid zit recht voor de neus van de rijder. Volgens mij zou er nog een beugel moeten voorzien worden om een eventuele gps te plaatsen.

De velomobiel rijdt soepel, ook zonder trapondersteuning. Bij gebruik ervan gaat het nog vlotter. Ergens rond 27 km/u valt elke ondersteuning weg, maar dat laat zich niet schoksgewijs voelen. Je bolt vlotjes verder. Ik reed op een bepaald moment toch 39 km /u. Het was wel wat wennen aan de Rohloff-naaf die ergens toch plots een sprong maakte naar een veel hogere versnelling. Na een poosje kreeg ik het schakelen wel onder de knie zodat de bak ook geen bokkensprongen meer maakte.

Onderhoud. Alle techniek zit opgeborgen. Geen vet aan je kleren, geen ketting of derailleur poetsen. Geen losse draden die met kleefband moeten worden vastgehouden. De Orca wordt als erg onderhoudsvriendelijk aangekondigd en dat is wel nodig met een atelier op 250 km afstand.

Om in de sfeer van de voorbije weken te blijven overkwam me ook dit: tijdens mijn rit had ik twee lekke banden! Die schrijf ik op rekening van de Kojaks. De eerste lekke band was achteraan en niet goed wetend hoe ik dat bij het nochtans eenzijdig opgehangen wiel moest oplossen belde ik toch maar Flevobike. Het is per slot van rekening niet mijn eigen gerief. De mobiel werd in het gras gewoon op zijn kant gerold en zonder demontage kon de band worden vervangen. Bij de WAW is er wel wat meer demontage- werk aan. Tien kilometer verder gaf ook de band rechts-voor er de brui aan. Orca op zijn flank en in een zucht was de klus geklaard. Een mens raakt er bedreven in.

Conclusie. Ik ben om. De perfecte mobiel voor wat ik verlang: droog en comfortabel rondrijden in het (voor-)stadsverkeer. Mooi en af. Een eye-catcher voor Karwij, want die naam komt er natuurlijk op. De prijs voor dit moois is er ook niet naast: ca  €10.000. Maar daar houdt het mee op. Geen extra verzekering en slechts een beperkt stroomverbruik bovenop de bio-energie die je als rijder zelf levert. Laat ons het een investering in de toekomst noemen. Minpuntje: de levertijd van vrijwel een volledig jaar. Maar is het dromen van zo'n object of desire soms niet net zo mooi als het bezit ervan?

Geniet van onderstaand filmpje dat ik eerder al op youtube vond.