Totaal aantal pageviews

vrijdag 30 december 2016

Zeven weken zonder Orca

Op 7 november ging bij de Orca het licht uit. Figuurlijk dan, want de verlichting bleef wel degelijk 'aan'. Maar het was de aandrijving die uit ging. Een uitdrijving dus.
Ik stuurde eerst de batterij en nadien batterij + motor naar Flevobike.
Over mijn avonturen met Bpost kon je al iets lezen. Het werd zelfs nog erger want ik kreeg na een tijd de melding dat ik geen schadevergoeding zou krijgen omdat de ontvanger - Flevobike dus - geen klacht had ingediend! Neen, natuurlijk niet want dat had ik al gedaan. Even op mijn consumentenrechten gestaan, namelijk dat ik voldoende moet worden geïnformeerd over alle procedures en dat ik ook de algemene voorwaarden van PostNL ook niet uit het hoofd hoef te kunnen citeren. Dat zorgde eerst voor veel gesputter aan de andere kant van de lijn maar toen ik bleef protesteren waren ze al minder zeker van hun stuk. Laatste bericht was dat er toch iets van zou komen ... . Veel wordt het niet maar ik zal op zijn minst al een deel van de kosten recupereren.

In tussentijd diende ik mij te beredderen met wat ik aan gerief in de fietsenstalling staan had. De Performer met banaantassen, de Brompton met rugzak en vooral een oudere MTB van een van mijn broers die ik uitgerust heb met de BionX-aandrijving die vroeger in mijn WAW stak. Dat was een project op zich waarover nog eens een andere post. Gelukkig heeft het niet zoveel geregend de voorbije weken waardoor ik telkens zo goed als droog ter bestemming kwam. (Eigenlijk heeft het voor de natuur veel te weinig geregend maar dat kwam mij nu even goed uit.)

Ondertussen bij Flevobike. Het is daar verschrikkelijk druk want sommige mensen zitten op hun spiksplinternieuwe Orca te wachten zodat het snel weer repareren van batterij en motor wat op de achtergrond geraakt. Als ik dan verneem dat Jan bij gelegenheid van de Oliebollentocht naar Dronten zou reizen krijg ik van Flevobike de bevestiging dat alles klaar zal zijn zodat Jan op 29 december mijn spullen weer richting Gent kan meennemen. Ruim zes weken nadat ik de eerste keer de batterij verzond, keert ze weer naar huis.

En zo geschiede. Vanmorgen pikte vrouwlief alles bij Jan op en tegen de middag zaten motor en de batterij (in een nieuwe behuizing) weer in de Orca. Met een bang hartje draaide ik de sleutel op 'aan' .... En ja, leven op de monitor! Snel mijn fietsschoenen aan voor een testritje van een vijftal kilometer.  De Orca heeft weer een elektrisch ondersteunde aandrijving!

donderdag 24 november 2016

Kapot, kapotter, post

Vorige week donderdag kreeg ik de door Flevobike wonderlijk opgelapte batterij terug. Geleverd door PostNl. Ze was aan elkaar gelijmd en op het eerste zicht viel de schade nogal mee. Het was avond en ik zette ze meteen in de Orca. Direct leven op de monitor. Dat zag er goed uit!
Op vrijdagochtend zette ik de Orca in beweging. Meteen viel de stroom uit. Wat was dat? Uitnemen, terugplaatsen. Geen effect. Opnieuw gebeld met Flevobike en na veel overleg was de afspraak dat ik de motor zou uitnemen en die opsturen. Spannend want ik ben geen techneut maar met de aanwijzingen van André over de telefoon lukte dat toch.
Ik zou de motor opsturen en als ik dan toch iets verstuurde kon ik toch net zo goed de batterij mee verzenden. Kwestie alles na te gaan. Alles dubbel verpakt. Nogal wat schokdempende rommel in de doos en naar het postkantoor. Vandaag kreeg ik van André een foto van de batterij .....


Het is gewoon niet te geloven! Kunnen ze dan bij de post niet gewoon een pakket ordentelijk van A naar B transporteren zonder dat de boel aan gruzelementen wordt gegooid?
Die Nederlanders hebben maar wat gelijk dat ze PostNl niet in handen willen laten van Bpost!

maandag 14 november 2016

Kapotte batterij ...

Lang geleden dat ik hier nog iets heb gepost. Tja, veel viel er niet te posten. Ik ben nergens tegenaan geknald, ik heb geen nieuwe fiets en grensverleggende prestaties heb ik ook niet geleverd. Ik heb alleen ... gefietst.
Tot vorige week maandag bij Orca033 het licht uit ging. Niet in de letterlijke zin, want alle lampen bleven branden maar ineens viel de trapondersteuning weg. Telefonisch overleg met Flevobike leverde de hypothese dat er iets mis ging in de batterij. En of ik de batterij wou opsturen. En zo gebeurde. Batterij omwikkeld met noppenfolie en in een doos. Niet zo gemakkelijk want het ding weegt zonder lader al 4 kg. Pakket naar Bpost (dat zijn deze die Post.nl willen overnemen) en verzonden. Vandaag kreeg ik bericht van André Vrielink dat de batterij was aangekomen en dat het euvel snel was ontdekt: ergens bleek een draadje gebroken. Erger was het gesteld met de behuizing van de batterij. Die ziet er nu zo uit:


en zo:

De deuk in de doos doet vermoeden dat het pakket op een hoek is gevallen.


Gebeld naar de 'support' van Bpost en een zeer vriendelijke mevrouw zette mij op weg om het klachtendossier samen te stellen. Ze krijgt een score van 7/7 voor klantvriendelijkheid aan de telefoon. Nu maar hopen dat Bpost (of Post.nl , maar dat is bijna hetzelfde)  dezelfde score haalt voor vergoeding van de kosten.

Ondertussen heb ik een e-Orca zonder 'e'. En dat trapt een stuk zwaarder.

zondag 14 augustus 2016

Deelfietsen 2

Ik heb er zelf nog nooit gebruik van gemaakt, maar elke grotere stad op het Europese continent heeft een systeem van deelfietsen. Ze zien er telkens anders uit, maar ze worden gebruikt. Niet door mij, want ik ben gezegend met een Brompton en een rist andere fietsen, maar de lokale bevolking lijkt ze telkens wel te waarderen. Op onze reis naar door Scandinavië een jaar geleden nam ik al foto's, en de voorbije maanden nam ik deze:

Llublijana, Slovenië

Namur, of all places.









donderdag 4 augustus 2016

Lighoek

Waarom zijn ligfietsen doorgaans efficiënter ten opzichte van fietsen voor hetzelfde doeleinde? Vergelijk dus racefietsen met ligfietsen om te racen, forenzers met forenzers, enzovoort.
De stroomlijn natuurlijk. Ligfietsen betekent minder vechten tegen de onzichtbare lucht om ons heen. Daarom worden stoeltjes voor racers ook in een kleinere hoek gemonteerd. Dat verbetert de stroomlijn. Maar fietsen is meer dan tegen de luchtweerstand opboksen. Er zijn ook de niet te verwaarlozen rolweerstanden van de machine en van de ondergrond. Op asfalt ga je met dezelfde inzet van energie sneller dan op een kasseiweg.
Maar.
Je doet het wel met je lichaam. De voorbije week experimenteerde ik een beetje met de lighoek van de Performer. In theorie zou ik sneller moeten rijden wanneer het stoeltje in de kleinste hoek staat. Dat is niet het geval. Ik merk dat ik in de middelste stand sneller kan. Mijn lichaam houdt meer van die positie en ik kan als het nodig is beter gebruik maken van de leuning om mij tegen af te zetten. Dat laatste niet te veel natuurlijk want het is niet zo gezond voor gewrichten en pezen. Maar toen ik halverwege mijn ochtendrit vandaag het stoeltje van de laagste naar de middelste positie verstelde ging het plots veel vlotter. En dat had niet alleen met de wind- versus rijrichting te maken. Het voelde gewoon beter. Toen ik dan een koersfiets voorbijreed en de berijder ervan plots besloot aan te haken kon ik gebruik maken van de combinatie rugleuning-beenkracht. Bij 44 km/u vond de aanklamper het welletjes en hij liet los. Ik had het niet eens gemerkt.

donderdag 21 juli 2016

Te Koop: Hase Pino

Wegens te grote concurrentie vanwege de elektrisch ondersteunde Koga van vrouwlief gaat de Pino de deur uit:
Tandem Hase Pino.
Zitpositie en ligfietspositie. Verstelbaar voor twee volwassenen of een volwassene en een kind.
Volledig uitgerust: 27 versnellingen, hydraulische schijfremmen, staander, verlichting, slot.
De fiets is in goede staat. Je kan er zo mee wegrijden.



Oh ja, ik wil er graag € 2900,00 voor. Unieke kans want hij komt zelden tweedehands te koop.

donderdag 14 juli 2016

Als dat niet lang geleden is!

'Ge zoudt geld geven om u nog eens te zien,' pleegt men in onze contreien wel eens te zeggen wanneer het lang geleden is dat iemand van zich liet horen. Ik heb het in deze context nog niet gehoord. Wat zou dat zeggen over hoe erg ik hier gemist word.
Maar toch val ik de eventuele lezer van deze pagina's nog eens lastig.
Ik schrijf dit stukje met dit uitzicht.


Niet zo slecht hé?
Vakantie dus. Het voorjaar was hectisch. Tijdens mijn ziekteverlof bleef op school een hoop werk gewoon liggen. Bovendien hebben enkele collega's afscheid genomen van deze plek wat maakt dat ik als ancien nog meer op mijn bord krijg. Ik ben er zo een van het type dat wanneer ik het niet zelf doe, ik vrees dat een ander er maar een potje van maakt.
Maar nu ben ik op reis in een bergachtig land: Kroatië. Meer bepaald in Istrië. Ik heb mijn oude mtb mee, maar fietsen is hier niet evident. We verblijven op een strook tussen berg en zee. Er zijn slechts enkele goede wegen waarover het autoverkeer gaat. De zijweggetjes lopen al na een kilometer of wat dood in een dorp of eindigen in een paadje dat tegen de helling op gaat. Goed voor even maar ik ben niet zo'n goede mtb'er en de fiets die ik mee heb is niet in optima forma: ketting en kroontjes hebben er al heel wat kilometers op zitten. Wat op het vlakke voldoende is laat het op deze steile paadjes wel eens afweten met een geregelde doorslipper tot gevolg. Maar dat wil niet zeggen dat ik helemaal niet heb gefietst. Jawel en het gaf een lekker Mont Ventoux-gevoel. Wat me brengt bij het verdere vertier op deze quatorze julliet: enkele uren met Eurosport op het scherm want vandaag gaat de Tour naar de reus van de Provence.En dat wil ik niet missen.

donderdag 28 april 2016

Back in business

Niet alleen "back on track" maar ook "back in business".
Nu ik weer een highracer heb moest ik toch eens proberen hoe snel ik met dat ding kan sjezen. Het werk - nochtans 4/5 - is bijzonder druk en mede door het rotweer van de voorbije weken kwam het er maar niet van. Maar vorige week zaterdag was het én droog weer én had ik de tijd. Maar door dat vele werk kom ik er nu pas toe dit te publiceren.
Het voorbije jaar is er door de ingenieurs hard doorgewerkt aan het overstromingsgebied op de linker Schelde-oever tussen Wetteren en Zele. Dat levert een aantal kilometers extra dijk op, inclusief asfaltbedekking. Een rustige, prachtige omgeving met watervogels en wilde begroeiing. Ideale sjeesomgeving, hoewel het er flink kan waaien. Ik dus met de Performer Highracer op pad. Mijn eerste toertochtje na het ongeval. Ik kwam thuis met een gemiddelde van meer dan 31 kilometer per uur. Stomverbaasd want ik voelde dat ik nog niet over de kracht beschik die haalbaar lijkt. Het is nog niet zoals vorig jaar maar dit had ik niet verwacht. Ik ben per slot van rekening 'van voor de Expo'. Dat laatste mag je eens opzoeken.

zaterdag 16 april 2016

Lazarus

De highracer kreeg een nieuw frame. De vrijwel nieuwe onderdelen konden opnieuw worden gemonteerd. Met dank aan Fishbikes.

Back on track

maandag 11 april 2016

Weer off-road

Vorige week woensdag mijn eerste off-road-rit met de MTB. Vorige vrijdag opnieuw en deze namiddag nogmaals. Mijn enkel en pees verdragen de schokken en oneffenheden, maar aan het eind van de rit weet ik het wel. Maar dat kan de pret niet bederven. Weer een trap verder!

donderdag 31 maart 2016

Over het bruggetje.

Inmiddels ben ik al ruim vijf weken weer aan het werk. Ik fiets regelmatig. Vooral met de ATB in mijn vrije tijd en met de Orca voor functionele verplaatsingen. Zelfs een reisje met de Brompton in combinatie met de trein zat er al in.
Met de ATB fiets ik voorlopig nog vooral op de weg. Ik heb nog niet genoeg spierkracht in mijn linkerbeen voor offroad gestoei. Bovendien kan mijn enkel nog onvoldoende schokken en oneffenheden opvangen. Maar er is beterschap. Gisteren fietste ik samen met een van mijn MTB compagnons 43 kilometer aan een bewogen gemiddelde van 23 km/u. De langste rit sinds mijn crash. Ik heb het geweten. Mijn conditie is fel achteruit gegaan en op hellinkjes of tegen de wind in ontbrak de kracht om hem te volgen. Vandaag voelt het een beetje verzuurd. Ons toertje voerde ons langs het bewuste bruggetje, op het jaagpad tussen Melle en Kwatrecht. En wat blijkt? De wegbeheerder heeft blijkbaar begrepen dat er toch iets mis is met het bruggetje. In het midden werd een plaat aangebracht.


Wat precies de bedoeling is weet ik niet. Zou dit de kans op slippen verminderen? Het maskeert in ieder geval het niveauverschil en de spleten tussen de roosters.








maandag 22 februari 2016

Officieel

Het is officieel: sinds vorige vrijdag heb ik mijn volledige werkopdracht weer opgenomen. Tot dan deed ik wel een hoop werk van thuis uit. Planning voor volgend werkjaar, teksten kiezen en schrijven, enzovoort. Maar nu geef ik opnieuw weer volle bak opleidingen aan professionele hulpverleners die willen leren werken met de families van hun klanten. Deze mensen komen telkens een volledige dag voor een mix van theorie, vaardighedentraining en een duik in hun eigen binnenkant. Ik loop wat af op zo'n dag en ben dan tegen vijf uur redelijk afgepeigerd maar telkens weer voldaan. Vorige vrijdag kwam ik heelhuids door en morgen is er opnieuw zo'n dag. Ik rij heen en terug met de Orca en ben vaak blij dat hij "e" is.
Maar gisteren was het aan de MTB. Weliswaar over verharde wegen. Twintig kilometer. Het gaat vooruit.

zaterdag 13 februari 2016

Tweehonderddertig...

... kilometer gingen er sinds de vorige post onder de wielen van de Orca door. Plus nog vijfhonderd meter op de Brompton. Ik ben momenteel ook bezig met de MTB te poetsen. Ik leg er meteen ook weer de zomerbanden op want voor de zomer zal offroad fietsen niet haalbaar zijn. Maar een ritje op de dijk moet kunnen.
Nu fiets ik elke dag tien tot vijftien kilometer met de e-Orca. En het gaat steeds beter. Uithoudingsvermogen heb ik nog over, spierkracht iets minder maar de beperkende factor is de pijn in mijn achillespees die het gevolg is van de talrijke putten en hobbels. Elke keer een klap. Zelfs met de goede vering van de Orca is het op een bepaald moment genoeg.

Vanmorgen fietste ik zelfs tot aan de plaats des onheils. De wegbeheerder ontkent dat er niveauverschil is tussen het wegdek en het bruggetje waar ik tegen de balustrade terecht kwam. Hopelijk zijn enkele van deze foto's voldoende om dit te weerleggen.



Ik sprak een fietser die daar voorbij kwam en de man wist me te vertellen dat hij hier ook al een slipper maakte. Gelukkig zonder dezelfde desastreuze gevolgen.

Nog een weetje voor snelheidsduivels. Volgens dezelfde wegbeheerder zegt het plaatselijke reglement dat de snelheid in bochten en bij bruggetjes dient gemilderd te worden tot ...... tien kilometer per uur. Gij nu.


maandag 25 januari 2016

Leve de e-Orca

I did it. With a little help from my Orca friend.

Mijn inschatting was dat de e-Orca de eerste fiets zou zijn waar ik weer mee kon rijden.
Een week geleden kon ik het niet laten er eens in te klimmen, maar fietsen met die vervaarlijke Dart Vader - boot is niet te doen. Vorige vrijdag zei de arts dat ik - indien haalbaar - mijn boot binnenshuis kon uit laten. Voorzichtig stappen met behulp van een kruk bleek haalbaar. Die kruk heb ik ondertussen ergens gelaten en voor ik het wist was ik op weg zonder. Zaterdag klom ik opnieuw in de Orca en reed ik twee meter door de garage. Hmmm, dat ging gemakkelijk. Op zoek naar een paar fietsschoenen waar ik zonder pijn in zou kunnen. Mijn Keen fietssandalen duwen niet tegen mijn achillespees en geven toch voldoende steun.
Gisteren dan maar eens geprobeerd. Trapondersteuning op 'high'. Onder streng toezicht van vrouwlief mocht ik het blokje om. De spierkracht in mijn linker been is weg. Inklikken lukte niet maar toch lukte het om die vijfhonderd meter te bollen. Ik werd er zowaar high van.
Vanmorgen nog eens geprobeerd. Ik heb de ondersteuning op 'extra high' gezet. Meteen twee en een halve kilometer. Met deze ondersteuning zit er zeker meer in. De komende dagen ga ik elke dag een stukje fietsen. Ik moet voorzichtig uitproberen welke afstanden haalbaar zijn. Maar het belangrijkste is dat we weer bollen!

zaterdag 23 januari 2016

Zeven centimeter op zeven weken

Zoveel dichter bij de grond ben ik de voorbije weken gezakt.
Mijn Darth Vader - boot had binnenin een verhoogde hak.


Om de paar weken werd er een wig uit de hak gehaald. Op die manier werden achillespees en kuitspier uitgerekt. Het klinkt pijnlijk maar het valt al bij al wel mee. Met de deskundige hulp van de kinesist ('fysiotherapeut' voor wie ten noorden van Terneuzen woont) werden pees en spier voorbereid op een volgende stap in het proces.



En dit is dan het resultaat. Momenteel kan ik met de voeten plat op de grond. Maar om zonder speciale schoen te kunnen lopen moet de hoek nog kleiner. De behandeling is afgelopen, zegt de behandelende arts,  als ik enkel op de bal van mijn linker voet kan staan met de rechter voet los van de grond. Daar zijn we nog een heel eind vandaan.
Wees voorzichtig op de weg.



donderdag 21 januari 2016

Mijne Vélo



Voilà. Hier is hij dan. Mijn nieuwe Vélo. Met hoofdletter. Proper opgesteld naast de fauteuil zodat ik niet te ver moet om een ritje te maken. 't Is een vintage model maar er staan pedalen op en een stuur om me vast te houden. Ik maak omwentelingen dat het niet normaal meer is en af en toe - als Wout Van Aert of Mathieu van der Poel over de streep gaan - gooi ik mee de armen in de lucht.
Meer fietsen zit er voorlopig nog niet in, al heb ik wel eens geprobeerd een Shimano - schoen aan mijn linkervoet te trekken. Maar ten eerste drukte die te zeer op mijn herstellende achillespees en ten tweede mag ik nog niet lopen met een gewone schoen. Maar ik heb ook nog een paar sandalen liggen ...
Nog enkele weken geduld.

Misschien moet ik wel eens proberen klikpedalen op mijne Vélo te installeren.