Totaal aantal pageviews

zondag 30 december 2012

Vreemd ...

... hoe je waarneming door de omstandigheden wordt beïnvloed.
Vanmorgen de weerspannige band onder handen genomen. Wat blijkt? De reserveband was niet lek. Wel was het ventiel wat uit elkaar geschroefd zodat ik hem niet op druk kreeg. Dan toch maar de originele band geplakt en opnieuw gemonteerd. Fluitje van een cent. De Primo Comet glijdt haast vanzelf op de 451 velg. Omstandigheden: een garage die een beetje opgewarmd wordt door de keramiek-oven van Karwij. Lag het dan toch aan de omgevingstemperatuur?
Weer wat geleerd.

zaterdag 29 december 2012

Een lekke band komt nooit alleen. (bis)

Terwijl alle velomobielen in Nederland zijn voor de Oliebollentocht ben ik in het land en neem ik de ShockProof voor een toertje. Het is immers droog en niet zo koud voor de tijd van het jaar (zegt Frank Deboosere). Er staat wel een harde wind en die blaast me noordwaarts voor het eerste deel van een variante op de Ledebeekroute. Ergens op het verste punt, loopt een stuk onverhard langsheen de Moervaart. Het is amper 1 km lang en dat kan de SP wel hebben. Voor mij rijdt een kleine auto die daar volgens de verkeersborden eigenlijk niet mag zijn aan een gezapig gangetje van 20 km/u. Het wordt wat surrealistisch. Ik bel om hem in te halen en na een minuutje heeft de chauffeur het door. Hij gaat aan de kant en ik kan er voorbij. Dan gebeurt het. Ik voel de bulten en putten in het ontbrekende wegdek steeds beter en de snelheid gaat drastisch naar beneden. De onmiskenbare symptomen van rijden met een lekke band. Ik stop en begin weer aan de onvermijdelijke klus. Buitenband er af, binnenband eruit. Controleren. Geen spijkers. Reservebinnenband er in. Ik weet dat de buitenband niet zo gemakkelijk op de 451 velgen gaat maar wat eerder kon moet nu ook wel lukken. Met het nodige geduld kom ik er wel. Niet dus. Ik was ondanks mijn relatief lichte kledij flink bezweet maar koel nu erg af. Ik heb dan ook niet veel massa om de warmte te bewaren. Mijn handen worden stram en de band raakt er niet met de blote hand op. Ik heb gewoon niet genoeg kracht in mijn vingers. Ze doen pijn en mijn polsen geven het op. Dan maar een onorthodoxe methode: gebruik maken van een bandenlichter. Hopen dat dit goed gaat en de reserveband niet geraakt wordt. Pomp op het ventiel en blazen maar. Niet dus. De reserveband blijkt ook lek. Ik ben ondertussen zo afgekoeld dat opnieuw demonteren en plakken me geen optie meer lijkt. Hoe zou ik het gesis van de lucht door lek horen met een fikse wind om de oren? Daar sta ik dan weer. Deze keer op 25 km van huis. De gekende noodlijn gebeld. Dat heet dan liefde. Zonder zeuren en met een troostend woord komt mijn bewaarengel me redden.
Moraal van het verhaal. Neem steeds een warme jas mee in de winter. Doe ik altijd, behalve één enkele keer. Zorg dat je geregeld je reservespullen controleert. Wat op een beschutte en warme plek haast vanzelf gaat lukt niet noodzakelijk in de open lucht. Een bewaarengel is in het leven één van de mooiste dingen die je kan overkomen.

woensdag 26 december 2012

Boodschappen met eWAW019

Het is niet mijn gewoonte mijn ritten met  eWAW019 te registreren. Gewoonlijk gaat het om functionele verplaatsingen of een rustige tocht met de Gentse Liggers. Het sportieve is dan van ondergeschikt belang want deze velomobiel is niet uitgerust om snelle ritten neer te zetten.Vandaag heb ik uit nieuwsgierigheid toch de Garmin mijn rit laten registreren. Hoeveel tijd vraagt het om even naar de doe het zelf zaak te fietsen?
Dit is het resultaat.



Ik heb wel doorgefietst maar een gemiddelde van bijna 28/uur had ik niet verwacht. Dit ritje gaat door de bebouwde kom van Wetteren en daar dient geregeld gestopt te worden voor rode lichten en ander verkeer. Op de sportieve prestatie valt af te dingen, want ik reed met de BionX als ondersteuning, maar voor een boodschappenritje mag dit er wel zijn, vind ik. Per slot van rekening kwam er geen druppel zweet aan te pas. De combinatie velomobiel - BionX - regelmatig fietser is vrij efficiënt.

maandag 24 december 2012

Een lekke band komt nooit alleen.

De voorbij dagen berichtte ik over de eerste lekke achterband voor de eWAW. Vanmorgen wou ik hem buiten rijden voor een testritje. Alsof hij door lijm reed. En ja hoor: de achterband stond weer plat! Hoe kon dat nu? Was de reserveband al lek voor ik hem monteerde of had ik niet goed gecontroleerd op spijkers en kraaiepoten? Effe gevloekt en dan maar de ShockProof van stal gehaald om eerst een frisse neus te halen alvorens aan het plakken te gaan.
Boel vanmiddag gedemonteerd. Dat ging iets vlotter dan vrijdag op het jaagpad bij invallende duisternis met een sleutel van minderwaardige kwaliteit. Wat bleek? Er ontbrak een eindje velglint op de plek waar het gat in de binnenband zat. Vermoedelijk verwijderd bij het vervangen van een spaak niet zo lang geleden. Dat had ik bij de vorige controle genegeerd, hoewel het me toen ook was opgevallen dat het lek langs de kant van de velg zat. De binnenband was gewoon door het gaatje voor de spaak geplopt en lek geprikt of gebarsten. Eindje kleefband op de velg, band geplakt en nu zit alles weer in elkaar. De staart moet er nog op maar daar wacht ik nog even mee ...

zondag 23 december 2012

Poetsen

Ik was het toch van plan en de perikelen met de lekke band vorige vrijdag bracht het gewoon dichterbij.  Staart van eWAW019 demonteren en binnenkant plus aandrijflijn reinigen. Dat bleek best mee te vallen. De binnenkant van de staart had heel wat modder gevangen, maar de aandrijflijn blijft vrij proper. Dat komt door de bescherming die ik er een hele tijd geleden in heb laten bouwen. Die doet wat ze moet: vermijden dat er vuil op ketting en tandwielen terecht komt. De foto toont de situatie nadat ik het meeste vuil al van de body heb verwijderd.                   
Zoals je kan zien zit het wiel er ook al in want op dat moment was de band al vervangen.
Meteen heb je een goed zicht op de BionX


vrijdag 21 december 2012

Platte band

Wereldschokkend nieuws. Ik had een platte band! Met eWAW019 na een dag les geven op weg naar het oudercontact voor onze oudste dochter. Ergens halverwege op het jaagpad tussen Heusden en Melle gaf de achterband er de brui aan. Om 17:00 u, dus bijna donker. De eerste keer op 20.000 km want er zit een marathon plus om de velg. Geen slecht gemiddelde maar wel sneu bij invallende duisternis in koud en vochtig weer. Niet getreurd. Vrouwtje gebeld dat ik het niet op tijd zou halen en gezwind aan de klus begonnen. Bij de WAW moet je dan de staart van de stroomlijn af halen eer je bij het wiel kan. Het is een wiel met BionX, dus niet met snelspanner maar met ouderwetse moeren. Sleutel erop en ... nee, de moer gaf niet mee. Nog wat duwen en ja, er kwam beweging in: de sleutel verboog en knapte af. Van een afknapper gesproken. Tja, even snel de band vervangen zat er niet meer in. Nogmaals vrouwtje gebeld. Positie opgegeven en te voet met de velomobiel aan de hand naar een plek waar ook automobielen geraken. Gewacht en getwijfeld of ik ergens zou aanbellen om een platte of een engelse sleutel te leen zou vragen. Maar zie: daar kwam mijn engel met de auto aangereden. Velomobiel gedemonteerd en in de Dacia Logan MCV gepropt. Dat ging niet in één keer maar vermits het niet zo hels ver meer van huis was reed ik maar een keertje over en weer om alles thuis te krijgen. Klus voor de volgende dagen: band repareren, aandrijving eens proper maken en alles weer in mekaar zetten.
Nu weet ik weer waarom er een band met brekerlaag om de velgen zit. Een lekke band krijg je natuurlijk vooral bij koude, nat en donkere omstandigheden.

zondag 16 december 2012

Andere velomobiel?

Ik loop al een tijd te dubben over een switch naar een ander type velomobiel.
Toen ik in 2006 WAW019 kocht had ik het idee dat ik de alles-in-één velo had. Ik zou er mee toeren, scheuren en ook mijn woon-werk kilometers mee aftrappen. Ik ben er wel achter gekomen dat dit niet zo is. Ik gebruik de WAW vooral als woon-werk vehikel. Hij werd gaandeweg in die zin getransformeerd. Dat heeft invloed op zijn capaciteiten om te scheuren. Dat doe ik tegenwoordig  met de ShockProof. Met de BionX werd WAW019 een hybride eWAW, de marathon+ sloffen maakten mijn kilometers vrijwel lekvrij. Beide modificaties hebben wel enig effect op de bereikbare topsnelheid. Prima in de range tussen 20 en 30 per uur maar eens daarboven is het wel voelbaar. Maar dat is niet de topprioriteit als je op weg bent naar je werk. Ik volgde ook de vernieuwingen die in de nieuwere WAW's werd doorgevoerd: moduleerbare kap, nieuwe stuurinrichting, akoestische binnenbekleding. De leuning van het stoeltje kan kantelen zodat ik wat beter kan in- en uitladen. Toch is er iets wat niet aan te passen is: zithoogte, ruimte en comfort. Hoewel eWAW019 ruim voldoet aan wat ik ervan verlang (mij zonder veel moeite en droog van A naar B brengen) blijft hij laag, smal en spartaans. Het is elke keer meten en passen om mijn tas met boeken en mappen mee te nemen, alsmede een jas voor als ik moet uitstappen. En dan moet mijn boterhammendoos er nog bij.
Alternatieven? Sunrider of Orca. Beide zijn gebouwd voor het comfort. Dat wil ik nog verder onderzoeken. Ik ben er zeker van dat de Karwij-WAW wel een nieuwe thuis vindt.

zondag 18 november 2012

Met zo'n ligfiets ben je toch minder zichtbaar...

... en dat is toch gevaarlijk.
Het blijft maar weerkeren. In deze tijden van korter wordende dagen steeds meer.
Komt daar nog bij dat er boven op eWAW019 toch een behoorlijke lamp staat plus een redelijk fel achterlicht, welke ik zelfs bij schemer al inschakel. Maar neen, het moet toch nog eens gezegd worden.
Door een automobilist.
En daar zit de knoop, denk ik, want zo'n velomobiel is toch een pretentieus ding. Het heeft het voorrecht van de fietser want het mag voor bij het stoplicht lekker in de fietssluis voor de auto's staan. Tegelijk mag het op de weg rijden waar de auto's rijden, want het staat op 3 wielen en dan moet je op de weg. Het is in stads- en voorstadsverkeer bijna even snel, of soms zelfs sneller dan de auto. Het verbruikt in het slechtste geval (hybride) een beetje electriciteit in plaats van liters fosiele brandstof. Geen wegentaks, geen dure verzekering en hoe meer hij rijdt, des te beter de motor wordt, want dat is de rijder. Niet versleten na vijf jaar van koude, korte verplaatsingen maar in tegendeel in goede fysieke conditie.
Zo'n velomobiel werkt gewoon op het systeem van de autobestuurder. Dat ding rijdt in de weg, want in het beste geval slechts 30 à 40 per uur, wat hem wel even snel tot aan het volgende stoplicht brengt. Daarom moet er toch wat kritiek mogelijk zijn want het kan niet dat iemand dit rare vehikel verkiest boven het pluche van mijn auto.
Ik vrees dat al die opmerkingen komen van autobestuurders die weten dat ze vele verplaatsingen eigenlijk best met de fiets kunnen, maar toch weer telkens toegeven aan de roep van het pluche. En dan voelen ze zich schuldig want ze weten dat ze vaak met geld en grondstoffen smossen, in plaats van dat in te zetten als het nodig is.

woensdag 7 november 2012

Endomondo

Testje voor het publiceren van een route die ik met de endomondo-app op mijn HTC-Wildfire heb geregistreerd.

zaterdag 27 oktober 2012

Nieuw interieur

Lang geleden aangekondigd maar nog niet getoond: de recente wijzigingen in eWAW 019. Ter gelegenheid van een zomerse check-up werd het interieur door Fietser bekleed met vilt. Het akoestisch effect is spectaculair. Akkoord, de ketting is vervangen en ratelt wat minder. Wielophanging en sporing werden gecontroleerd maar het feit dat het nu veel stiller is in de eWAW is vermoedelijk ook het effect van deze opsmuk.








Maar dat is nog niet alles. eWAW019 kreeg ook een nieuw windscherm. Ik rij het liefst zonder kap en de keuze voor zo'n windschermpje moet mij toelaten ook bij iets minder weer met het hoofd in de frisse lucht te rijden. Op de foto zie je het in combinatie met de kap want het was gisteren echt hondenweer en dan gaat de kap toch op de WAW. Het effect is merkelijk. Het water dat op de neus plenst en anders onder de kap door binnen komt wordt nu door het ruitje opgevangen.



Tenslotte monteerde ik gisteravond nog een nieuwe console voor de bionX ondersteuning. Eerder meldde ik dat er problemen waren met de aan/uit-knop van de oude console. Deze was niet bedrijfszeker en ik vond bij www.elektrischefiets.be nog een console voor het systeem dat in eWAW019 steekt.

Foto

Vanochtend heb ik de wielmaat en de pincode geprogrammeerd. Zo kunnen we weer weg op wielen.

vrijdag 14 september 2012

zondag 19 augustus 2012

Totaal onverantwoord ...

... was de tocht die we gisteren met de Gentse Liggers hebben gereden. Bij een temperatuur van meer dan 30 graden en tegen de adviezen van Frank en Sabine in reden we deze toer.
De meeste deelnemers reden bovendien met de fiets heen en terug naar het startpunt in Hamme. We hebben wel het advies opgevolgd veel te drinken. Het was heerlijk.

donderdag 16 augustus 2012

De perfecte routeplanner?

... bestaat niet denk ik, maar ik blijf zoeken hoe ik met de minste moeite het beste resultaat heb. Planners genoeg: google maps, afstandmeten , open route service, knooppuntenplanners, enzovoort. Als die site dan ook nog eens weg kan met de tcx bestanden van mijn Garmin Forerunner 305 en tegelijk ruimte biedt om routes te bewaren en te publiceren dan is dat mooi meegenomen. Voor Google Maps heb ik dan een extra conversieprogramma nodig en routes importeren is omslachtig. Afstand meten.nl heeft als nadeel dat je bij het plannen niet zoveel tussenpunten mag hebben, open route service draait wat stroef. Uiteindelijk kom ik (opnieuw) uit bij Route You, een site die ik eerder al had verlaten omdat het allemaal wat vierkant draaide. Een paar jaar later, een snellere pc, snellere internetverbinding en - naar ik vermoed - ook betere servers loopt het al stukken vlotter. Ik denk dat ik hier even blijf.

zondag 12 augustus 2012

Revanche

Om de wegrit met de ATB van vrijdag te verteren heb ik er nog maar een gemaakt met de ShockProof. 50 km aan 28,7 km/u want ik moest nog een beetje zoeken. Stukje route van vorige vrijdag tussen Wachtebeke en Mendonk erbij, maar dan in tegengestelde richting. De OSMAND-app op de HTC Wildfire was weerom zeer behulpzaam. Ik heb overigens bij Rose Versand deze Smartphone-bag gekocht en daarmee de telefoon net voor mijn neus gemonteerd. Vanmiddag heb ik dan met een mesje een gat gemaakt in het hoesje om de usb-kabel met de telefoon te kunnen verbinden. Het andere eind steekt in een accu van Lenmar. De batterij van de telefoon houdt het bij navigatie maar 3 uur vol. Met de extra accu houdt hij het gemakkelijk een volle dag uit. Deze namiddag heb ik overigens enorm genoten van de Olympische mountainbike wedstrijd. Sven Nijs en Kevin Van Hoovels, allebei geplaagd met pech, speelden slechts een figurantenrol, maar dat kon de pret niet drukken. Spektakel en spanning. Hellingen waar ik voor geen geld af wil rijden, zo ik dat al zou kunnen. Mijn hartslag ging mee met de echte bikers. En zo komen we toch weer bij de MTB. Of was het ATB? 't Moet niet altijd een ligfiets zijn.

vrijdag 10 augustus 2012

Er wordt weer gefietst.

Een week terug uit Vietnam en ondertussen heb ik er al enkele ritjes op zitten met zowel de ATB, de Shock Proof en de eWAW, al was deze laatste enkel om hem naar Fietser.be te brengen voor een check-up en enig opfrissingsingrepen. Over dat laatste binnenkort wat meer. Vandaag is het alweer prachtig weer en om mijn fietsgenoot van de dag terwille te zijn reed ik met de ATB deze route. Ik heb ze voor het grootste deel uitgestippeld via het knooppuntennetwerk. In de tweede helft begonnen we - op zoek naar een terras - af te wijken. Geen terras maar op de terugweg naar Laarne toch een voor mij onbekend stuk door de Gentse haven. De ATB staat nog in Mont Ventoux uitrusting: slicks i.p.v. noppenbanden. Het MTB-zadel heb ik vervangen door dat van de plooifiets en dat zit toch wat minder hard. Normaal haal ik voor een dergelijke rit de ShockProof of de eWAW van stal. Maar een mens wil al eens sociaal zijn. Ik heb het geweten: pijn tussen de schouderbladen. Niet voor herhaling vatbaar tot ik dit vergeten ben.

woensdag 1 augustus 2012

Leaving Saigon

Saigon, 1 augustus, 16.00 u plaatselijke tijd. Over minder dan 4 uur vertrekken we naar de luchthaven voor de reis naar Europa. We komen aan op Charles de Gaulle rond 06.00 u en tegen 09.30u zijn we in Brussel Zuid. We winnen de 5 uur tijdsverschil die we op weg naar Vietnam moesten inleveren. Drie dagen geleden kwamen we in de namiddag aan in Saigon maar we vertrokken de volgende morgen reeds voor onze tweedaagse in de Mekong-delta. Vervoer is daar een bijzonder begrip. Gauw enkele prentjes.
Gisteren in de namiddag kwamen we weer terug naar hier. Vandaag verkenden we de stad. Het is de sfeer van "de laatste dag". We hebben het wel gezien en het wordt tijd dat we naar huis terugkeren. Geld tellen en zien of er nog een ijsje af kan. Nog wat wandelen tot een fikse moessonbui ons naar het hotel dreef waar we nu inpakken en douchen. En dit berichtje typen.

zondag 29 juli 2012

Leaving Hoi An

Zondag 29 juli, 11.00 u, plaatselijke tijd. We zitten te wachten op onze transfer naar de luchthaven van waar we naar Saigon ofte Ho Chi Minh City zullen vliegen. Hoi An was relaxed. Zwemmen in zee of in het zwembad van het hotel. Wandeling naar het stadje. Terrasje of shoppen. De jongedames zitten in het nieuw, of wat dacht je. Het wordt hier wel plaatselijk gefabriceerd in één van de talloze naaiateliertjes. We bezochten met een boot een pottenbakkersdorp even verder op de rivier. We maakten een boot-uitstap naar het Cham-eiland. Snorkelen en genieten. Mijn Source sandalen hebben het onder de hitte begeven. De lijm liet gewoon los. Waardeloos bij hoge temperaturen. Ik loop nu zoals lokaal gebruikelijk op "teensletsen" of "pielepoten" zoals in schoon Vlaams wordt gezegd. Van Ho Chi Minh City zullen we niet zoveel te zien krijgen want morgenochtend worden we al opgehaald voor een bezoek aan de Mekong-delta. Weeral varen én shoppen want er komt ook een drijvende markt aan te pas.

dinsdag 24 juli 2012

e-Bikes in Vietnam

Hier in Hoi An word ik getroffen door het grote aantal e-bikes. Geen pedelecs maar echte e-bikes waar je niet hoeft mee te trappen. In België moet je zo'n ding als bromfiets inschrijven en verzekeren denk ik. Zij vinden hun plek tussen de grote aantallen motorfietsen die hier de hoofdmoot van het verkeer uitmaken. Zet al die motorrijders in een auto en je hebt een gigantische verkeersknoop. Wat mij betreft is dit de oplossing van onze verkeerspuree: zet alle chauffeurs in het voertuig dat niet groter is dan de taak waarvoor het bedoeld is en de zaak is opgelost. Met "niet groter" bedoel ik "niet groter". Je ziet hele gezinnen op één motorfiets. Maar het kan ook een vracht brandhout zijn of twee manshoge porceleinen vazen. Ik weet niet of die verzekerd waren. En wat dacht je van drie volwassen varkens als bijzitter. Eén probleempje: al die scooters en vespa's produceren een weinig verkwikkende smog die als een deken over de weg hangt. Denk daar een temperatuur van meer dan dertig graden bij en je snapt wat ik bedoel. De Vietnamezen op de motorfiets dragen bijna allen een mondmasker. En dat is niet omwille van een slechte adem! Als deze scooters electrisch zouden worden aangedreven is dat probleem opgelost. Moet vandaag reeds technisch haalbaar zijn. Regenen doet het hier ook, soms overvloedig, maar als een simpele plastic capucon hier al volstaat kan het in het rijke westen geen probleem zijn daar een afdoende oplossing voor te bedenken. Je ziet zeer weinig privé-auto's. Wel heel wat taxi's en bussen of busjes. Als je al eens een privé-auto ziet is het meestal een vette SUV. Alleen en creatief geparkeerd of deel uitmakend van een colonne met vlaggen en wimpels. Ik neem aan dat een of andere hoge pief zich een beetje wil manifesteren. Fietsen zie je in Hoi An meer dan in de andere Vietnamese steden. Het is hier vlak maar vooral ook erg toeristisch. Het zijn dus vooral huurfietsen die je op de weg ziet. En ciclotaxi's natuurlijk, maar dat is een georganiseerde oplichterij voor domme toeristen zoals wij.

maandag 23 juli 2012

Hoi An

Na onze cruise in Halong Bay keerden we terug naar Hanoi waar we nog twee nachten verbleven. Daarna weer de nachttrein op voor een reis van dertien uur zuidwaarts naar Hué, de oude keizersstad. Zoiets als de Verboden Stad in Peking, maar dan helemaal kapot gebombardeerd tijdens de verschillende oorlogen met beschaafde volkeren zoals de Fransen en de Amerikanen. Vanmorgen stapten we dan weer het busje op richting Hoi An. Het is hier nu bijna half negen 's avonds en ik zit in de chique lobby van ons hotel dit bericht te typen. Hoi An ligt aan de Zuid-Chinese zee en daar gaan we de komende dagen in zwemmen. Een andere eigenaardigheid van dit hoogst charmante stadje is de overvloedige aanwezigheid van kleermakers en hun winkels. Je kan je voorstellen hoe de dames in mijn gezelschap hier lopen te glimmen. Ik denk erover mijn creditcard in zee te dumpen.

woensdag 18 juli 2012

Weer in Hanoi

Woensdag 18 juli, 19.20 u. Plaatselijke tijd. Vorige vrijdag vertrokken we dus 's avonds met de nachttrein naar Lao Cai waar om 6 uur 's ochtends onze gids met busje ons opwachtte om ons naar Sapa te brengen. Noord Vietnam, bergachtig en bekend om de aanwezigheid van verschillende minderheden. Die hebben elk hun eigen taal en klederdracht en dat trekt dan weer veel toeristen.Prachtige streek met rijstvelden die op de bergwanden zijn aangelegd in terrassen. We waren één dag in Sapa en op zondag vertrokken we naar Bac Ha. Daar is een uitgebreide zondagsmarkt met al wat er te koop is. Van een handtas tot een waterbuffel. In de namiddag vertrokken we voor een tweedaagse trektocht door de dorpen met kleurrijke locals. Armoe! Maar wat een landschap! De mensen zijn hartelijk en de kinderen roepen steeds "hello" en "goodbye". Remember The Beatles. We drinken zelfgestookte pruimenwijn met de dorpschef. En op het eind geven we met gemengde gevoelens een dollar. 's Nachts sliepen we in een soort van lodge. Na de tocht weer naar Lao Cai. Je kan er tot in China kijken want het is een drukke grenspost. De nachttrein bracht ons weer naar Hanoi. Wat kleren wisselen en meteen op een busje dat ons naar de boot bracht voor een tweedaagse cruise in Halong Bay. Dit is een beschermd natuurgebied met honderden eilandjes die verspreid liggen in een warme baai. Idyllisch. Zwemmen, bezoek aan een immense grot, kayakken en ternauwernood ontsnapten we aan de karaoke. Eens wat anders. Deze namiddag bracht het busje ons weer naar Hanoi waar we nog twee dagen verblijven alvorens door te reizen naar Hue.

donderdag 12 juli 2012

Ondertussen in Vietnam

Na een ritje vanuit Wetteren met de boemel en vanaf Brussel-Zuid met de Thalys vertrokken we vanuit Charles De Gaule naar Hanoi waar we hier vanmorgen omstreeks 6 uur plaatselijke tijd - het was toen 1 uur in België - aankwamen. Meteen een natte dweil van meer dan 30 graden in onze nek. In combinatie met een beetje slaaptekort en een jetlag van hier tot in, euh, Hanoi waren we rijp voor enige uurtjes slaap. De airco deed het niet - oeps, knopke vergeten omdraaien, maar dan in het Vietnamees - dus werden we nogal plakkerig wakker. Wandelingske door het oude centrum, happy hour op een terraske en een authentiek Vietnamees restaurant annex pedicure. Geen files in Hanoi, want iedereen rijdt hier met een motorfiets.Nu zijn we terug in ons hotel en terwijl in Europa de Tour verder doordraait zijn wij alweer rijp voor de zandman. Vandaag ging het tot 35 graden en de volgende dagen verwachten ze hier nog wat warmer, maar wij trekken vanaf morgenavond de bergen bij de Chinese grens in.

donderdag 5 juli 2012

Ondertussen wordt het zomer (?) en is er wat tijd voor een ietwat langere fietstocht. Deze reed ik gisteren met de Shock Proof: 84 km aan een gemiddelde van 27,5 km/u.


Rit Driegoten weergeven op een grotere kaart

vrijdag 25 mei 2012

Toch wat beangstigend ...



zaterdag 19 mei 2012

We did it. Again.


Deze keer vanuit Bédoin. Beetje nerveus met de toch niet lichte ervaring van eergisteren vers in het geheugen. Maar de verkenning en de training deden wat moest: ons prepareren voor de echte attaque op le Géant du Provence. En wij wonnen. In 2 uur en 20 minuten. Met het oog op mijn Garmin kon ik aftellen en met het profiel van de klim in het hoofd wist ik dat bij Chalet Reynard het zwaarste er op zat. Dacht ik. Maar toen kwam de wind. Eerst zat hij nog in het voordeel  maar de laatste kilometer was het doorbijten.
Toen we vertrokken was de hemel wat overtrokken, maar het was meer dan 20 graden in Bédoin. Op de Col des Tempètes was het wellicht niet meer dan 5 graden en er stond een lichte orkaan die de carbon fietsjes zowaar in het rond deed vliegen. Vlug wat aangetrokken en met een rotvaart weer naar beneden.

vrijdag 18 mei 2012

We did it!

Dit is hem dan: de top van de Mont Ventoux zoals hij te zien is vanuit Sault.

En deze foto nam ik op de top na een klim van 1 uur en 55 minuten.



We kwamen woensdagavond om 21.00 uur aan in Carpentras en gisteren, donderdag zou een opwarmings- en verkenningsdag worden. De klim vanuit Sault geldt als de minst zware. Een lange, gestaag stijgende klim van 20 km naar het beroemde Chalet Reynard om dan nog 6 km aan ca 8 % te klimmen naar de top. De opwarming liep een beetje uit de hand. En dit zou het bewijs moeten vormen.
Vandaag regent het en dat heeft mij er gelukkig van weerhouden om naar Malaucène te fietsen om van daaruit in mijn eentje een tweede poging te ondernemen. "Gelukkig" schrijf ik, want ik ben er niet zeker van dat die zou zijn geslaagd. Ik had gisteren op het eind vooral last van zadel- en rugpijn en dat laat zich nog voelen. Als ligfietser heb ik te weinig zitvlees en te weinig kilometers op een koerszadel.
De weersverwachting voor morgen ziet er beter uit. Op het programma staat de klim vanuit Bédoin. Ook een aanloop maar al snel stijgingspercentages in de buurt van 10 %, inclusief het stuk door het maanlandschap boven Chalet Reynard. In totaal 21 km.

woensdag 9 mei 2012

Het materiaal.

Dit is hem dan: de fiets waarmee ik over ruim een week op de top van de Mont Ventoux hoop te arriveren.
Ik heb de vering hard ingesteld en een set wielen met Schwalbe Kojaks er onder gestoken. Die banden hebben geen profiel en rollen stukken lichter dan atb-banden. Die neem ik wel mee. Je weet maar nooit waar dat goed voor is.


Op het stuur heb ik de Otterbox bevestigd waar ik mijn telefoon met gps droog in kan opbergen.

Nee, ik vertrek niet op de fiets van thuis maar reis volgende woensdag samen met een van mijn broers en zijn partner naar Carpentras. Er zijn drie mogelijkheden om over het asfalt naar de top van de Kale Berg te rijden. We moeten nog een keuze maken. Wellicht rij ik dit weekend nog eens naar de Vlaamse Ardennen om nog wat van het klimwerk te proeven. Deze rit doe ik waarschijnlijk wel van thuis uit.

donderdag 3 mei 2012

Bergjes.

Met het oog op ons Mont Ventoux - project moet er toch een beetje geklommen worden. Met de inmiddels aangepaste ATB dan maar naar de Vlaamse Ardennen om dit toerke te rijden:



Bijna 43 km op 2 uur tijd met een paar fikse klimmetjes uit de Ronde Van Vlaanderen.
Alles lijkt perfect te draaien, maar mijn zitvlak moet opnieuw wennen aan het lang op een koerszadel zitten...


donderdag 26 april 2012

OSMAND

Als reactie op mijn vorig bericht kreeg ik een tip: Open Street Maps voor ANdroid of OSMAND is een ander navigatieinstrument voor de android telefoon. Je kan de kaarten downloaden en installeren. Je hebt dus wel een geheugenkaart nodig waar wat op kan. Ik heb het zaakje geïnstalleerd maar nog maar beperkt uitgeprobeerd. 't Is een totaal andere interface dan Google Maps en het lijkt iets trager te draaien. Maar ik vermoed dat het aan fietssnelheid nogal zal meevallen. Ook al rij je harder dan 30 km/u.

donderdag 12 april 2012

Labs in Maps


Google Maps werkt vooral goed als je internet-verbinding hebt. Thuis gaat dat over de wifi maar onderweg heb je dat niet. In België is dat niet zo erg want redelijk betaalbaar. Geen geld voor steeds up to date kaartmateriaal. Je hoeft (en kunt) niet alle kaarten op je telefoon op te slaan.
Ik heb ontdekt dat je in Google Maps op de android-telefoon bepaalde gebieden toch in cache kan opslaan. Je selecteert een punt op de kaart en je kan het gebied er omheen bewaren voor onderweg. Dit zit nog in beta fase. Ga naar Maps. Selecteer in Instellingen Google labs en dan Kaart vooraf cachen. Als je dan op de kaart een punt aanduidt krijg je in het menu de mogelijkheid om het gebied eromheen te bewaren.
Ook interessant in het buitenland als je in je hotel of camping wifi ter beschikking hebt, of voor je op reis vertrekt.

woensdag 11 april 2012

Paasfietsen

Beetje meer tijd wegens deeltijds vakantie. Lui kijken naar de Ronde Van Vlaanderen, de Scheldeprijs, Parijs-Roubaix enzovoort. Ik kan er wel van genieten.
Af en toe rij ik dan mijn eigen klassiekers: de Ledebeekroute (45 km), een Rondje Oudenaarde (75 km) of een Toerke Gentbrugge (33km). Deze laatste reed ik vanmorgen met de Shockproof aan een gemiddelde van 30,3 km/u. Daarvoor moet ik toch goed doortrappen. De laatste weken haal ik wel meer gemiddelden van rond de 30 km/u, wat goed is voor mijn ego.

De ATB heeft de voorbije week een onderhoudsbeurt gehad bij de onvolprezen firma Hofman uit Oosterzele. Technisch tiptop in orde, maar er zijn veel mensen die dat weten dus je moet soms wat geduld hebben. Ik heb meteen ook voorzien in 2 extra wielen met Schwalbe Kojak, een slick die mij moet toelaten met minder rolweerstand over het asfalt te rijden. Dat alles voor mijn voorziene exploot op de Mont Ventoux, eind mei. Daarover later meer.

eWAW019 dan. Gisteren was het rotweer en dus niet uitnodigend om de baan op te gaan. Heb dan maar de console van de BionX open geprutst om te zien wat er nu maakt dat hij zo moeilijk aan en uit schakelt. Achterkant er af, print eruit geprutst en net toen ik een fotootje wou nemen voor deze pagina's viel het display er af. Geen fotootje van een gedemonteerde console dus. Dan maar dit:



Het knopje achter het frontpaneel leek goed te werken. Alles zo goed en zo kwaad als mogelijk en niet gehinderd door kennis van zaken opnieuw gemonteerd. Beeld ondersteboven en totaal onleesbaar. Ik heb de boel in totaal vier keer open gegooid en weer in mekaar gestoken eer alles weer op zijn plaats zat. En wonder boven wonder: het werkt!

dinsdag 3 april 2012

Ledebeek Variante 2

Nog maar eens de Ledebeek - route, in een eigen versie. Omdat het zo heerlijk doortrappen is.
Ca 46,5 km  lang aan een gemiddelde van 30,6 km / u. Recordje op deze route.

zondag 18 maart 2012

ATB

Ik ben me ervan bewust dat ik op deze pagina's vooral schrijf over fietsen in liggende houding. Nochtans: de "rechtopfiets" is mij niet vreemd. Het moet dan wel een All Terrain Bike (ATB) ofte zogenaamde mountainbike (MTB) zijn. Franstaligen houden het op Velo Tout Terrain (VTT) en zij hebben meer bergen dan de Vlamingen die het steevast over een mountainbike hebben. Die "mountain" vind ik in deze contreien wat misplaatst dus hou ik het zelf eerder bij ATB.
Ik ga zelden in mijn eentje op pad met de ATB, tenzij op vakantie of wanneer ik moe ben van het alsmaar liggen. Maar daar heb ik dan twee compagnons de route voor. Met een gemiddelde freqeuntie van eens in de twee weken rijden we samen een toertje. Afstand meestal zo in de dertig kilometer, maar het kunnen er ook wel eens vijftig zijn. Ik ben de minst technische van ons drieën en ook de minst sterke, maar ik heb de langste adem. Dat levert onderweg wel wat wederzijds uitdagen op en dat is dan weer goed voor de conditie. Explosieve - het gaat hier wel over vijftig plussers - spurtjes of klimmetjes afgewisseld met lange zware stukken waar je tegen de verzuring aan fietst. We wachten dan telkens weer op elkaar. Dat haalt het gemiddelde wel wat naar beneden maar verhoogt de gezelligheid.
Cijfers van gisteren: 33 km aan een gemiddelde van 22,9. Gemiddelde hartslag 139 bpm, maar toch meerdere pieken naar mijn maximum van 175 bpm. Dat maximum ligt een stuk hoger dan ik volgens mijn leeftijd statistisch mag hebben.
Technisch ben ik niet zo sterk. Steile afdalingen, smalle doorgangetjes, bochtenwerk, sneeuw... Not my cup off tea maar een mens moet al eens iets doen waar hij niet zo goed in is. Geef mij maar licht lopende parcours waar ik mijn duurvermogen kan inzetten. Een off-road toer in een mooi landschap is meer mijn ding.
Het weer is een belangrijke factor. Ik hou echt niet van kou en dan zeker niet van vochtige kou. Mijn eerder beperkt volume houdt geen warmte bij. Ik ben dus geen adept van wintertourtochten bij sneeuw of guur weer, maar als het zonnetje schijnt ben ik jouw man.

zaterdag 17 maart 2012

Als ge die ooit weg doet ...

.... dan moogt altijd daar eens aanbellen, wees het jongetje op zijn bmx, naar het terrein van de opkoper/verkoper van auto's en andere rare constructies.
Ik fiets er voorbij wanneer ik van de plek waar ik les geef naar huis keer. Meestal met de eWAW. Het jongetje had ik al vaak gezien. Acht of negen jaar oud, schat ik. Zigeunerbruin, haar lang in de nek. Altijd enthousiast als hij mij ziet. Ik zwaai terug. Een beetje voorbij de opkoper moet ik stoppen voor stoplichten. Als er geen auto is die ook over moet dien ik de lichten zelf te bedienen want anders blijft het rood. Het jongetje fietst vaak de honderd meter tot de lichten met mij mee en dan vraag ik hem of hij op de knop wil duwen. Ondertussen weet hij altijd wel iets te vragen. Hoe rap gaat dat? Zit er een motor in? Vorige vrijdag was ook zijn zusje erbij. Nu mocht zij op de knop duwen. 't Is groen, zei ik, ik moet oversteken. Weg was ik, content over zoveel enthousiasme.

zondag 11 maart 2012

Zo hoort u het ook eens van een ander.

http://kw.knack.be/west-vlaanderen/nieuws/algemeen/huizendokter-uit-de-panne-gebruikt-velomobiel-als-bedrijfswagen/article-4000062075519.htm
en 't is dan nog een e-WAW.

Het gaat nog beter vooruit.

Ander toertje dan vorige week, 37 km. Zonnetje door de wolken, droog. Ik was al snel goed gelanceerd. Enkele individuele fietsers en zelfs een pelotonnetje opgeraapt. Maar geen geschikte haas. Na 20 km had ik tot mijn verbazing bijna 32 km/u gemiddeld op de teller. Ik wist dat het 2de stuk trager zou zijn wegens wind op en een bochtig parcours met kruispunten. Thuis gekomen met nog 31,1 km/u als gemiddelde en een maximum van 40 km/u. Gemiddelde hartslag 152 bpm.

zondag 4 maart 2012

Het gaat verbazend goed vooruit.

Nog altijd.
Vanmorgen met de ShockProof één van mijn favoriete lusjes in de omgeving. Toerke naar Gentbrugge. Drieëndertig kilometer. Niet echt wild begonnen maar na een tijdje kwam ik toch onder stoom. Thuis gekomen met een gemiddelde van 29,7 km/u. Dat betekent dus een kruissnelheid tussen 30 en 35 km per uur zonder me echt het snot voor de ogen te fietsen. Gemiddelde hartslag 142 bpm. Voor het vroege voorjaar is dat niet slecht voor mijn doen. Vooral ook omdat ik ondertussen aan mijn 55ste voorjaar toe ben.
Misschien ligt het aan het feit dat ik het stoeltje van de SP meer achterover heb gezet, wat een iets betere stroomlijn oplevert. Voor een recordje heb ik eigenlijk een haas nodig: een goeie fietser die zo'n honderd meter voor me uit rijdt en waar ik me op kan richten. Maar ik zie er geen. Ik kom wel fietsers tegen en haal er af en toe een trage in maar verder lijkt het alsof alle fietsers in mijn richting aan ongeveer dezelfde snelheid fietsen.
Als we nu al die energie van die zondagfietsers eens zouden kunnen opslaan. Zou dat geen kernreactor uitsparen?

vrijdag 24 februari 2012

Wieldoekjes

Ter vervanging van de wielkap (zie bericht 4 januari) heb ik de voorbije dagen wieldoekjes gemonteerd op eWAW019.

De modder op de body laat ik zitten. Hoef ik geen spuitbus modderspray te kopen om er stoer uit te zien.

donderdag 23 februari 2012

Ledebeek variante

De lente hangt al een klein beetje in de lucht. Tijd om weer iets verder van de kerktoren weg te rijden. De Shock Proof heeft een nieuwe voorvork want de vorige was verbogen er zat speling op. Ik heb ook het stoeltje in een lagere stand gezet. Dit was vandaag mijn route: http://www.afstandmeten.nl/index.php?id=808575
Na 15 kilometer een lekke achterband, maar ik kon toch de voorziene kruissnelheid aanhouden ondanks het feit dat ik de nieuwe band niet opnieuw tot 8 bar kon oppompen. De lus start op ca 1 km van mijn woonplaats. Schoon tochtje met rechte stukken waar je wat snelheid kan maken. 

maandag 20 februari 2012

Mont Ventoux

't Is beslist. In mei ga ik samen met een van mijn broers de Mont Ventoux op fietsen. De week ligt vast. De fiets is gekozen De USA Scott atb zal dienen om de klus te klaren. Het moet te doen zijn met slicks in plaats van de off-road banden die er nu op liggen.
Akkoord, het is geen carbon koersfietske van 6 kg maar een aluminium off-road machine. Er zal trouwens wel meer gewicht bij komen kijken: genoeg drank, proviand en kledij voor op de frisse top. De conditie is er al min of meer. Ondanks de winter ben ik verder blijven fietsen. Af en toe een off-road tocht jaagt mijn hartslag geregeld naar zijn maximum ca 175/minuut. Vorig jaar heb ik in de bergen van de Ardêche een aantal klimtochtjes gedaan en dat ging behoorlijk tot zeer goed. Nog minder dan drie maanden te gaan.

woensdag 4 januari 2012

Dat de stukken er af vliegen.

Zo om het half jaar, toevallig tijdens de periode van de solden, fiets ik een keertje naar fietshandel Van Eyck in Aalst. Zo ook vandaag. Opkomende zon in het gelaat en gezwind mee met de wind. Op de terugweg merk ik na een 3-tal kilometer bij een stop dat de kap van het linker voorwiel van de eWAW er niet meer op zit. Dat zou ik ook gezien hebben toen ik bij Van Eyck uit- en later weer instapte. Kar gekeerd en aan de linkerkant van de baan - weliswaar op het fietspad - terug naar Aalst. De eWAW valt zo al op, maar nu leek het er voor heel wat automobilisten toch ver over. Een spook-tuig!
De fietspaden op dit traject zijn die naam eigenlijk niet waardig. Scheefgezakte betonplaten. Klinkers op een hoopje. Opgevroren putdeksels enzovoort. Treurnis troef, vooral als je net de banden eens flink opgepompt hebt en de wielkap er nadien iets te slordig weer opgegooid hebt. Het heeft meer iets van een voorjaarsklassiekerselectiestrook. Wie het overleeft haalt de meet. Niet de wielkap dus. Naar huis met één sok en bij aankomst die er ook afgegooid. Beetje balen. Ik weet al wat ik voor mijn verjaardag wil.