Totaal aantal pageviews

zondag 18 maart 2012

ATB

Ik ben me ervan bewust dat ik op deze pagina's vooral schrijf over fietsen in liggende houding. Nochtans: de "rechtopfiets" is mij niet vreemd. Het moet dan wel een All Terrain Bike (ATB) ofte zogenaamde mountainbike (MTB) zijn. Franstaligen houden het op Velo Tout Terrain (VTT) en zij hebben meer bergen dan de Vlamingen die het steevast over een mountainbike hebben. Die "mountain" vind ik in deze contreien wat misplaatst dus hou ik het zelf eerder bij ATB.
Ik ga zelden in mijn eentje op pad met de ATB, tenzij op vakantie of wanneer ik moe ben van het alsmaar liggen. Maar daar heb ik dan twee compagnons de route voor. Met een gemiddelde freqeuntie van eens in de twee weken rijden we samen een toertje. Afstand meestal zo in de dertig kilometer, maar het kunnen er ook wel eens vijftig zijn. Ik ben de minst technische van ons drieën en ook de minst sterke, maar ik heb de langste adem. Dat levert onderweg wel wat wederzijds uitdagen op en dat is dan weer goed voor de conditie. Explosieve - het gaat hier wel over vijftig plussers - spurtjes of klimmetjes afgewisseld met lange zware stukken waar je tegen de verzuring aan fietst. We wachten dan telkens weer op elkaar. Dat haalt het gemiddelde wel wat naar beneden maar verhoogt de gezelligheid.
Cijfers van gisteren: 33 km aan een gemiddelde van 22,9. Gemiddelde hartslag 139 bpm, maar toch meerdere pieken naar mijn maximum van 175 bpm. Dat maximum ligt een stuk hoger dan ik volgens mijn leeftijd statistisch mag hebben.
Technisch ben ik niet zo sterk. Steile afdalingen, smalle doorgangetjes, bochtenwerk, sneeuw... Not my cup off tea maar een mens moet al eens iets doen waar hij niet zo goed in is. Geef mij maar licht lopende parcours waar ik mijn duurvermogen kan inzetten. Een off-road toer in een mooi landschap is meer mijn ding.
Het weer is een belangrijke factor. Ik hou echt niet van kou en dan zeker niet van vochtige kou. Mijn eerder beperkt volume houdt geen warmte bij. Ik ben dus geen adept van wintertourtochten bij sneeuw of guur weer, maar als het zonnetje schijnt ben ik jouw man.

zaterdag 17 maart 2012

Als ge die ooit weg doet ...

.... dan moogt altijd daar eens aanbellen, wees het jongetje op zijn bmx, naar het terrein van de opkoper/verkoper van auto's en andere rare constructies.
Ik fiets er voorbij wanneer ik van de plek waar ik les geef naar huis keer. Meestal met de eWAW. Het jongetje had ik al vaak gezien. Acht of negen jaar oud, schat ik. Zigeunerbruin, haar lang in de nek. Altijd enthousiast als hij mij ziet. Ik zwaai terug. Een beetje voorbij de opkoper moet ik stoppen voor stoplichten. Als er geen auto is die ook over moet dien ik de lichten zelf te bedienen want anders blijft het rood. Het jongetje fietst vaak de honderd meter tot de lichten met mij mee en dan vraag ik hem of hij op de knop wil duwen. Ondertussen weet hij altijd wel iets te vragen. Hoe rap gaat dat? Zit er een motor in? Vorige vrijdag was ook zijn zusje erbij. Nu mocht zij op de knop duwen. 't Is groen, zei ik, ik moet oversteken. Weg was ik, content over zoveel enthousiasme.

zondag 11 maart 2012

Zo hoort u het ook eens van een ander.

http://kw.knack.be/west-vlaanderen/nieuws/algemeen/huizendokter-uit-de-panne-gebruikt-velomobiel-als-bedrijfswagen/article-4000062075519.htm
en 't is dan nog een e-WAW.

Het gaat nog beter vooruit.

Ander toertje dan vorige week, 37 km. Zonnetje door de wolken, droog. Ik was al snel goed gelanceerd. Enkele individuele fietsers en zelfs een pelotonnetje opgeraapt. Maar geen geschikte haas. Na 20 km had ik tot mijn verbazing bijna 32 km/u gemiddeld op de teller. Ik wist dat het 2de stuk trager zou zijn wegens wind op en een bochtig parcours met kruispunten. Thuis gekomen met nog 31,1 km/u als gemiddelde en een maximum van 40 km/u. Gemiddelde hartslag 152 bpm.

zondag 4 maart 2012

Het gaat verbazend goed vooruit.

Nog altijd.
Vanmorgen met de ShockProof één van mijn favoriete lusjes in de omgeving. Toerke naar Gentbrugge. Drieëndertig kilometer. Niet echt wild begonnen maar na een tijdje kwam ik toch onder stoom. Thuis gekomen met een gemiddelde van 29,7 km/u. Dat betekent dus een kruissnelheid tussen 30 en 35 km per uur zonder me echt het snot voor de ogen te fietsen. Gemiddelde hartslag 142 bpm. Voor het vroege voorjaar is dat niet slecht voor mijn doen. Vooral ook omdat ik ondertussen aan mijn 55ste voorjaar toe ben.
Misschien ligt het aan het feit dat ik het stoeltje van de SP meer achterover heb gezet, wat een iets betere stroomlijn oplevert. Voor een recordje heb ik eigenlijk een haas nodig: een goeie fietser die zo'n honderd meter voor me uit rijdt en waar ik me op kan richten. Maar ik zie er geen. Ik kom wel fietsers tegen en haal er af en toe een trage in maar verder lijkt het alsof alle fietsers in mijn richting aan ongeveer dezelfde snelheid fietsen.
Als we nu al die energie van die zondagfietsers eens zouden kunnen opslaan. Zou dat geen kernreactor uitsparen?