Het is nu twee jaar geleden dat ik hier iets gepost heb. Op zich is dat goed nieuws. Ik heb twee jaar lang veel en zonder problemen gefietst. Meestal met de ICE VTX, vaak met de MTB, soms met de ICE Sprint en heel af en toe met de Brompton.
Maar nu heb ik wel wat te melden. Op 1 juli was ik met de VTX onderweg voor een ochtendrit van 50 km. Ik was op 3 km van huis. Toen vond een chauffeur het nodig mij in te halen in een smalle straat, net voor een bocht van 90 graden. Hij stuurde te snel weer naar rechts en sleurde mij en de VTX mee.
Resultaat: zware open beenbreuk aan mijn linker onderbeen. Breuken in schouder, knie en enkel. Ernstge verwondingen aan mijn been waarvoor plastische chirurgie nodig is. Ik heb 4 weken in het ziekenhuis gelegen en moet nog enkele ingrepen ondergaan. Daarna revalidatie.
'Was je met de ligfiets?' vragen mensen. 'Ja, dan ben je niet zo zichtbaar'. Een ferm staaltje van victim blaming dat ik al meerdere keren heb ondergaan. Neen, ik ben niet zelf de oorzaak van dit ongeluk. Het was een haastige, onvoorzichtige chauffeur die mij van de weg reed. Zoals er zoveel haastige en onvoorzichtige chauffeurs zijn die rakelings langs fietsers rijden, die nog rap willen inhalen en zich verkijken op de snelheid van een geoefend fietser. Waarom zou ik niet sneller mogen dan 25km/u?
Ben ik te laag en te breed? Neen, ik rij met een streetlegal trike, ik draag felgekleurde kledij en een knipperlicht op mijn helm. Automobilisten moeten leren beseffen dat ze met een levensgevaarlijk tuig op de weg zijn en uit hun doppen kijken. Geduld oefenen.
