Totaal aantal pageviews

zondag 16 augustus 2020

Oudenaarde Doornik Ath Geraardsbergen

Zoals aangekondigd reed ik de voorbije dagen een tweedaags toerke. Op vrijdag via de Schelde naar Doornik. Dan door Le Pays des Collines naar Ath waar ik overnachtte. 

Sluis op de Schelde naar het Kanaal Van Bossuyt


Zicht bij het naderen van Doornik


Gisteren langsheen de Dender naar Geraardsbergen en via Aalst naar huis



Totaal 200 km genieten. Ik reed met de VTX want de weersvoorspellingen hielden het wel op buien, maar het zou grotendeels droog blijven. En zo geschiedde, ondanks de dreigende bewolking op vrijdag en de sporadische regendruppels.

Op 10 km van huis kruiste ik een andere trikerijder. We deelden ervaringen met het type rijwiel. Plots viel mijn blik op mijn rechter voorwiel. Tiens was dat een vlek? Of was het zo dat de band was afgesleten tot op het canvas. Inderdaad. Op een bepaalde plek was het rubber helemaal weggesleten. De VTX beschikt over uiterst efficiënte schijfremmen. Bij een bepaald remmaneuver moet het wiel geblokkeerd zijn op ruwe ondergrond. Met de slijtplek als resultaat. Effect van een 'sportieve' rijstijl :)

Vanmiddag heb ik de band vervangen door een reeds gebruikte Vredestein F-Lite.


dinsdag 11 augustus 2020

VTX

Ik rij nu 4 maanden met de Ice VTX. Volgens Strava heb ik er sindsdien 2800 km mee gereden. Niet slecht. Er is slechts één probleempje. Deze fiets is verslavend. Als het geen MTB-rit is valt de keuze meteen op de VTX. Of er moet een reden zijn om een andere fiets te nemen. Als het gezelschap op grote hoogte op een 'normale' fiets zit bijvoorbeeld. En ik wil op dat niveau kunnen meepraten. Dan wil ik wel eens een ander model van stal halen. Op voorwaarde dat het niet tè ver is. Meer dan 50 à 60 km moet het niet zijn. Dan krijg ik zeer in mijn achterste, mijn polsen, mijn rug en mijn nek. Niet op de VTX. Daar lig ik relaxed onderuit en trap mijn wattjes. Als het een echt MTB parcours betreft blijft de VTX ook op stal. OK, hij is niet zo licht als de modale koersfiets en gezien zijn breedte wellicht ook niet zo windtunnelproof. Maar gezien de liggende houding zal het wel zo ongeveer hetzelfde zijn, denk ik. Ik merk ook dat koersfietspiloten met hun tuig gemakkelijker door allerlei poortjes en andere snelheidsvertragers slalommen. Maar toch blijf ik bij de driewieler.

Nu ik wat het fietsen betreft vermoedelijk weer op hetzelfde niveau zit als voor mijn onfortuinlijke valpartij in januari kan ik weer mee op het jaagpad. Ik raap er één op en word af en toe ook eens opgeraapt door één of meerdere jonge kerels. Maar ik zit toch comfortabeler. Dat blijkt ook uit de cijfers van Strava. We zijn augustus en ik heb bijna even ver gefietst als het volledige jaar 2019. Daar zit mijn revalidatie uiteraard voor tussen, maar ook de COVID-19 epidemie. Aangezien maanden lang allerlei afspraken weg vielen was er gewoon meer tijd om te fietsen. En dat heeft de klimaatverandering nu wel als pre: het is gewoon meer dagen mooi fietsweer. Behalve de voorbije week met temperaturen een eind boven de 30°C. Maar dan fiets ik toch gewoon in de vroege ochtenduren.


Mijn ritten worden ook steeds langer. Reed ik de voorbije jaren misschien 3 keer per jaar een dag meer dan 100 km dan gebeurde dit de voorbije maand wel elke week. Of twee keer per week.


Ik heb het plan opgevat volgende vrijdag en zaterdag een tweedaagse fietstocht te maken langsheen de Schelde naar Doornik en Ath. Hotelletje geboekt in Ath, provincie Henegouwen. Terug op zaterdag via de Dender. Afhankelijk van het weer wordt het de Ice Sprint - bij niet zo droog weer- of de Ice VTX - bij eerder droog weer. Dat beslis ik misschien pas vrijdagmorgen. Ik heb gisteren de Sprint nog eens van stal gehaald. Gewoon om het verschil te voelen. Aangezien hij vrij volledig is uitgerust is het verschil van bij de eerste trap merkbaar. Hij rijdt vlot, maar niet zo smooth als de VTX, ondanks de recente grondige opknapbeurt van de Sprint. Het weer blijft warm, dus veel meer dan een vers shirt en fietsbroek hoef ik niet mee te nemen. En een tandenborstel natuurlijk. Dat kan zo nodig ook mee in de banaantassen op de VTX.

dinsdag 30 juni 2020

Cool!!!!

Gisteren, voorlaatste schooldag in dit bijzondere coronaschooljaar. Ik fiets een rondje aan de voet van de Vlaamse Ardennen. Draaien en keren, klimmen en dalen. En ondertussen genieten van de wisselende landschappen en luchten. Ter hoogte van Vurste rij ik het jaagpad langsheen de Schelde op, richting Merelbeke. Ik heb de gewoonte mijn rondjes zo te plannen dat ik in het eerste gedeelte wind tegen heb om in de tweede helft te kunnen genieten van de wind in de rug. Een steuntje van windkracht aan 30 km/u is altijd meegenomen, dus de VTX maakt flink vaart. Voor mij zie ik een gele bewegende massa. Een troep schoolkinderen rijdt onder begeleiding van meesters en juffen het schooljaar naar huis. Ik haal ze in en bel. Dat veroorzaakt wat commando's en geroep vanwege de begeleiding. 'Opzij!' ' Aan de rechter kant!' Ik minder wat vaart, maar nog altijd rond de dertig per uur glij ik de bende voorbij. Weeral kreten, maar nu van de kinderen. 'Wow' en vooral 'Cool !!!' En zonder dat ik het wil voel ik de trike-smile op mijn gezicht opkomen.
Iedereen gelukkig.

maandag 1 juni 2020

Bagage

Ik wil de Sprint gebruiken voor transport en voor uitstappen met bagage. Weekendje aan zee bijvoorbeeld, als het weer mag. Of als Koerier voor Karwij. Daar is bagagecapaciteit voor nodig. Ik experimenteerde eerder met een begagedrager en daarbovenop een fietskoffertje dat nog wat stof stond te verzamelen. Zelfs al was de constructie vrij licht, vanaf het moment dat ik bagage wou laden werd het geheel wat wiebelachtig.

Het ziet er handig uit. Maar het zwaartepunt ligt meteen vaal hoger.


Bagage moet laag hangen op een trike. Banantassen hebben de neiging tegen het wiel te gaan hangen. Dat geeft gesleep en geschuur. Ik heb er wel liggen maar gebruik ze enkel wanneer echt nodig.

De Sprint zoals ik hem kocht. Met banaantassen.

Ik ben al jaren een tevreden gebruiker van het klickfix-systeem. Je klikt je tas op een beugel en de boel zit muurvast. Alleen heeft de trike geen klassiek stuur waar je zo'n beugel op kan monteren. En de hele tijd rondrijden met een bagagedrager waar slechts occasioneel iets aan wordt geklikt stoort mijn gevoel voor efficiëntie en esthetiek. Tot ik op het idee kwam de stuurhouders op het frame te monteren. Er moet wat ruimte worden opgevuld tussen het frame en de beugelringen, maar daar is een oude binnenband geknipt voor (letterlijk). Verder moest ik een goede manier vinden om het kabeltje dat ervoor zorgt dat de boel niet naar beneden hangt op een goede manier zien te leiden. Nu ziet het er zo uit.

De bagagebeugel neemt weinig plaats in.

Links een bagagerekje met rugzak, rechts een stuurtas van agu.

vrijdag 29 mei 2020

VTX en Sprint

Ondertussen staat de Sprint opnieuw in de garage.
Voor de VTX in huis kwam was de Sprint uitgerust voor toertochtjes op trajecten die voor de highracer niet doenbaar waren: onverharde stukken, vele bochten, lastige hellingen, gladheid, regenweer. De VTX kan dat allemaal wel aan, hoewel hij niet is uitgerust voor regenweer en vettigheid. Ik hoef voor het toerwerk de Sprint niet in te schakelen. Ik kan hem nu uitrusten voor het andere werk, namelijk transport. Dat mag wat zwaarder zijn en wat trager. Ik nam een foto van de twee trikes naast elkaar.

Het verschil in zithoogte is duidelijk te zien. 

De Ice Sprint is volgens de gegevens van Ice drie kilo zwaarder dan de VTX. Met het verschil in uitrusting wordt het verschil in gewicht groter. Mede door de lagere zit is de VTX daardoor duidelijk sneller dan de Sprint.

De Sprint krijgt meer uitrusting mee. Je ziet ook de rommelige garage.
Op de achtergrond kijkt de elektrisch aangedreven I-Trike een beetje jaloers naar zoveel concurrentie.

Ondertussen kreeg de Ice Sprint ook een Schwalbe Big Apple band om het 26" achterwiel. Die past nu precies onder het 28" spatbord. Bij 3 bar geeft de 55mm brede band zonder veel snelheidsverlies een zachte rit. Zo lang het mooi weer blijft laat ik de F-Lites om de voorwielen zitten. Als het opnieuw begint te regenen monteer ik ook daar de Big Apples plus de spatborden.



Ik monteerde ook links en rechts een klickfix beugel die normaal gebruikt wordt voor stuurtassen. Op die manier kan ik een tas of bagagerekje aan het frame klikken.

vrijdag 22 mei 2020

Ondertussen ...

... rij ik al enkele weken rond met de VTX. Afgezien van enkele ritjes met de Brompton, de Giant (rond de kerktoren) en de Scott 29" en 26" waren alle andere ritten met de VTX. Volgens Strava al meer dan 700 km.
De VTX geeft wat ie belooft: redelijk snel - maar niet zo snel als de Performer High Racer, redelijk wendbaar en redelijk comfortabel. Ik kan mee met de meeste racefietsers. Soms word ik voorbijgereden - vooral bergop - en soms rij ik er een voorbij. De gemiddelden zijn op trajecten met lange rechte stukken lager dan deze met de highracer, maar aangezien ik nog in revalidatie van mijn gebroken heup zit is dat niet helemaal te vergelijken. Op routes met veel draaien en keren zal dat verschil lager zijn, of misschien zelfs andersom. Ik ken in ieder geval wel enkele stroken of hellingen waar ik met de Performer liever omheen reed.
Dat is het grote verschil en dat was ook de bedoeling: de keuze van parcours wordt meteen een stuk ruimer. Enkel stroken die alleen met de MTB worden verteerd komen niet in aanmerking. Verder is er geen probleem met hellingen of onverhard, hoewel ik de voorbije week wel bleef steken in het grind, tot groot jolijt van de wegenwerkers voor wiens arbeid ik aan de kant moest.
De Performer ging de voorbije week de garagepoort uit. Hij werd achterop de rug van een rood Peugeotje geladen om in het zuiden des lands de Ravels te gaan proeven. De koper heeft geen ervaring met ligfietsen en lijkt me net lang genoeg om de deze high racer op grote wielen te kunnen temmen. Niet te veel aan denken.
Ik kreeg vandaag bericht dat de Ice Sprint zijn groot onderhoud heeft gehad. De hele aandrijving is vervangen en volgens Brecht van Fietser rijdt hij vlot. Ik reed er vroeger minder snel mee dan nu met de VTX en ik verwacht dat dit zo zal blijven, want ik wil hem consequent uitrusten als werkpaard: robuuste banden, spatborden, beugels voor bagage. De VTX hou ik zo kaal mogelijk. Benieuwd naar het verschil in rij-ervaring met beide fietsen.

maandag 27 april 2020

VTX!

Hier is ie dan, the new kid in town.
Deze ICE VTX is mijn nieuwe speeltje.



Hij moet vanaf nu vooral de Performer High Racer vervangen. Die staat te koop. Ik hoop dat de corona-toestand snel achter de rug is zodat iemand anders kan genieten van de mogelijkheden van de racer.



Voor mij lijken de racing days voorbij. Ik ben nog aan het revalideren van mijn valpartij in januari. Fietsen gaat behoorlijk, maar ik denk dat ik mijn vroegere niveau niet meer haal. De drive om de snelste van het jaagpad te zijn is wat weg. Met de Ice Sprint was ik zeker niet de snelste. Met het toenemende herstel en de VTX onder mij ben ik nu al sneller dan de meeste maar af en toe word ik ingehaald door een jongere kerel met meer power op een racefiets. Die laat ik maar flinker zijn dan ikzelf.
Ik heb nog maar twee ritten gereden met de VTX en het is volop genieten. De trike geeft een heerlijk kart-gevoel. Wel uitkijken voor de vele gelegenheidsfietsers die dankzij de COVID-19 maatregelen hun fiets hebben (her-)ontdekt en de combinatie van sturen en vooruitkijken niet goed beheersen. Vooral als er een haag langsheen het fietspad staat is het dubbel uitkijken, ook al rij ik met een hel licht bovenop mijn helm.

vrijdag 17 april 2020

Corona!

Niks nieuws onder de zon die vandaag weeral schijnt. De voorbije weken is er nauwelijks regen gevallen. Het werk is door de corona-epidemie vrijwel onmogelijk. Zo veel mogelijk sociale afstand behouden leidt tot afgstellen of uitstellen van afspraken. Ondertussen kan ik wat fietsen. Gelukkig heeft de veiligheidsraad de suggestie van Pieter De Crem dat een fietstocht van 50 km echt niet kan, niet gevolgd. Duidelijk iemand die zelf nauwelijks kilometers maalt.
Werken was er sowieso sinds 19 januari nauwelijks of niet bij. Op die dag ging ik met de mtb onderuit op plots opkomende ijzel. Gebroken heup, sleutelbeen en helm. Zonder die helm zat ik misschien nu niet te typen... Ik mag er niet te veel aan denken. Ik zit nu nog volop in de revalidatieperiode. Bezoeken bij de kinesist zijn afgelast maar ik fiets drie tot vier keer per week. Dat gaat beter dan stappen, maar nog lang niet zo goed als vroeger. Het valt me op hoeveel zonnefietsers geen helm dragen. Ik wil ze allemaal toeroepen: 'Draag toch een helm'.
Mijn favoriete fiets dezer dagen is de Ice Sprint trike. Hij gaat niet zo snel als de highracer maar hij is lekker comfortabel en ik kan er eindeloos mee doorgaan. Geen last van zadelpijn, tintelende polsen, rug- of nekpijn.

Ice Sprint. Tegenwoordig zonder bagagedrager en koffer.

Ik reed wel al enkele toertjes op de oude Scott 26" die ik een beetje heb omgebouwd tot hybride toerfiets. Zo kan ik af en toe mee met de rechtop fietsende medemens. De geveerde voorvork er uit en een stalen vaste voorvork er in. Schwalbe Kojak slicks op de wielen. Verder heb ik heel de aandrijving vervangen: pedalen, ketting, cassette.

De Scott 26" in zijn huidige look.



Gisteren reed ik de eerste keer met de Scott 29" mountainbike. Meteen 32 km maar dat was ver genoeg. Mijn heup liet zich achteraf voelen, maar na een nachtje slapen was dit weeral over.



Mijn voorkeur gaat dezer dagen dus naar de driewieler. daar later meer over....