Vorige maandag was het mooi weer. 's Ochtends tegen het vriespunt aan maar door de zon werd het tegen de middag best aangenaam. Prima weertje voor een rit met de Performer. Ik nam me voor een lus te rijden die ik niet zo vaak rij, want aangezien er op verschillende van mijn toertjes aan de weg wordt gewerkt wou ik eens iets anders uitproberen. Het draaide anders uit. Na negen kilometer ben ik met de voeten vooruit tegen de balustrade van een brugje geknald. Je weet wel: zo'n rooster dat moet doorgaan voor een brug. Het onding ligt op het jaagpad langsheen de Schelde tussen Kwatrecht en Melle.
Ik kwam van rechts onder op de foto. Bij het oprijden van het brugje wipte het voorwiel plots omhoog. De plaat die de overgang moet maken tussen naar het brugje zweeft gewoon een drietal cm boven het wegdek! Op het brugje wou ik bijsturen maar de Performer schoof gewoon verder en knalde aan ca 30km/u tegen de balustrade aan de linkerkant. Daarmee werd een van mijn ligfiets-nachtmerries werkelijkheid. Ik heb me vaak afgevraagd wat er zou gebeuren als ik op de ligfiets met de voeten vooruit ergens tegen zou knallen. Nu weet ik het.
Door de klap kwam ik in omgekeerde richting op het rooster te liggen, met de fiets tussen mijn benen. Ik voelde een stekende pijn in mijn linkerbeen en wist meteen dat opstaan niet zou lukken. 'Gebroken', dacht ik. Mijn telefoon zit op het stuur gemonteerd en ik belde meteen mijn vrouw. Het is niet de eerste keer dat ze me moet komen opvegen bij een slecht afgelopen gelopen fietstochtje. In de meeste gevallen was dat met de mountainbike. Ze vroeg waar ik was maar deze plek is enkel onder fietsers en wandelaars bekend, dus uitleggen waar ik was viel niet mee. Na een vijftal minuten kwam er een andere toerfietser voorbij. Ik vroeg hem de ambulance te bellen en ook hij kon niet zomaar meedelen aan welk adres ik voor de deur lag. Ondertussen arriveerde mijn vrouw en - engel die ze is - legde haar jas over mij zodat ik niet zou afkoelen. Het duurde een half uur eer de ambulance de plek gevonden had, mede dankzij de hulp van enkele werkmannen die de dijk schoonhouden en ondertussen ook op de plek des onheils waren voorbijgekomen. Zij klapten de paaltjes die het autoverkeer moeten tegenhouden neer.
Het verdict was vernietigend: achillespees afgeknapt en gewrichtsbanden gescheurd.
Dinsdag ben ik geopereerd en nu, zaterdag, zit ik thuis. Er wacht mij een winter lang revalideren. Tegen dan heb ik al mijn fietsen opgegeten.
Het verdict was vernietigend: achillespees afgeknapt en gewrichtsbanden gescheurd.
Dinsdag ben ik geopereerd en nu, zaterdag, zit ik thuis. Er wacht mij een winter lang revalideren. Tegen dan heb ik al mijn fietsen opgegeten.
'Zie je wel dat ligfietsen gevaarlijk is', krijg ik dan te horen. Dat zal wel, als je zo onbesuisd rijdt zoals ik. Maar het valt verder nog te bezien. Ik heb naast de grote schade geen enkele snij- of schaafwonde, enkel blauwe plekken. Met een koersfiets was ik ofwel met mijn hoofd tegen die balustrade geknald ofwel erover gekatapulteerd, recht in het afwateringskanaal met onderkoeling en mogelijke verdrinking als gevolg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten