Paar daagjes weg.

Ik bracht de voorbije week enkel dagen door op ons vast logeeradres aan zee. de verplaatsing moest natuurlijk met de e-Orca. Ik wou wat werken en dus moest ook de laptop en wat bedrukt papier mee. Lakens, toiletgerief, reservekleren en schoenen. Beperken en stouwen.

De Radical-tassen die ik kocht voor op de Hurricane kwamen goed van pas om links en rechts naast de stoel te leggen. Rugzak links en rechts achter de stoel en de gaten opgevuld met schoenen. 

De heen- en terugrit lopen vooral langsheen de kanalen tussen Gent en de kust. Je kan daar goed snelheid maken en aangezien heel wat toerfietsers en snelheidszoekers daar ook gebruik maken van deze wegen leidt dat soms wel eens tot goed doortrappen. De e-ondersteuning doet wat ze moet. Na elke vertraging om een weg te kruisen helpt ze de goedgevulde Orca weer op snelheid te brengen. Verder is een kruissnelheid van ruim 30 kilometer per uur goed te doen.

Rechtuit rijden

De voorbije weken kwam ik enkele keren in de situatie dat het met de e-Orca vrij hard ging. Met "vrij hard" bedoel ik 40 kilometer per uur en meer. Zo vertrok ik onlangs op het werk tegelijkertijd met een collega met zijn triatlon-fiets. Zijn reputatie als snelfietser is me bekend en ik had niet de intentie met de geladen Orca een wedstrijdje te rijden. Maar iets in mezelf maakte toch dat ik op zijn hoogte bleef en toen hij het klinkerfietspad koos kon ik hem op het asfalt van de weg vlot voorbij. Eenmaal op het jaagpad trapte ik de Orca op z'n staart en toen ging het weer hard. Het stukje grind op het jaagpad is voor een Orca met amateur-mountainbiker geen hindernis en dus liepen we daar zelfs wat uit. Twee dagen later kreeg ik van de man de opmerking dat het toch goed vooruit ging, maar dat hij zag dat de Orca de neiging had geen rechte lijn te houden. Dat zal wel met het doortrappen te maken hebben, dacht ik. Maar toen ik vorige week van een viaduct naar beneden ging tegen bijna 50 per uur merkte ik dat bij een windstoot van opzij de Orca snel zijn lijn verliest.
De korte wielbasis die voor een prima wendbaarheid zorgt heeft volgens mij wel het effect dat je bij hogere snelheden het stuur goed moet vasthouden.

De Vlaamse Ardennen met de Hurricane

Na mijn Mallorca-week bleef de vraag: kan je met een ligfiets, i.c. de Challenge Hurricane SL klimmen?
Can white men sing the blues? Yes we can!
Vorig vrijdag via Sint Lievens Houtem en Zottegem op naar de Berendries. Gemiddeld stijgingspercentage is 7,2%; het maximum 10 tot 14%, afhankelijk van de informatiebron. Mijn bevinding: goed te doen met de Hurricane, hoewel niet op het buitenblad :-). Ik heb eerder al geleerd goed te doseren en dergelijke hellingen niet op te willen vlammen. Zolang je blijft trappen en bollen ga je vooruit, al was het aan 7 km per uur. Voor de Berendries had ik al de Ten Bossestraat tot mij genomen. Daarna de Valkenberg, 8,2 gemiddeld met een maximum van 13%, zoals ik ergens lees. De percentages op het www lopen nogal uiteen. Welk bergjes nog allemaal onder de wielen geschoven zijn weet ik zo niet maar na 50 kilometer kwam ik ergens tussen Oudenaarde en Gavere aan de Schelde. Daar ligt de ware biotoop van de ligfiets. Noordenwind op kop maar toch aan + 30 richting thuis, vooral toen een onverlaat op een racefiets nog maar de indruk gaf mij te willen inhalen. No pasaràn!

MTB Merelbeke

Bij het rijden van de Rodelandroute zag ik ook bewegwijzering voor een mountainbike-route. Zoiets werkt op mijn kuiten en dus moest ze er vandaag aan geloven.

De mooiste routes op routeyou.com

Lange rit met de Brompton

Wat heet "lang"? 55 km? Dan was het vorige paasmaandag een lange rit. De Rodelandroute 1. Een mooie route aan de voet van de Vlaamse Ardennen die ik in het gezelschap van enkele rechtopfietsende vrienden heb gereden. Glooiend landschap met mooie vergezichten. Rustige weggetjes en een enkele kilometers off-road. Het beloofde een rustige fietswandeling te worden. Met de ligfiets zat ik te laag voor een goed gesprek, met de mtb krijg ik last van rug en polsen als ik uren aan een traag tempo fiets. Het moment dus om te testen wat de Brompton waard is op een traject van meer dan 10 kilometer. Je leest immers op het www enthousiaste verhalen over hoe goed de Brompton de klassieke fiets evenaart qua rij-eigenschappen.  Is hij even goed? "Bijna", luidt het antwoord. De zithouding is ok. Snelheid behoorlijk, hoewel het feit dat de 16" wielen toch veel meer omwentelingen moeten maken dan het 28" wiel van de gewone fiets en dus toch meer rolweerstand geven, merkbaar is. Maar er is ook een belangrijkere beperking: de 16" wielen doen het minder goed op slecht wegdek. Putten en bulten worden minder vlot genomen. De enkele stroken kasseien en de onverharde paadjes waren te overbruggen maar de grote wielen van de mtb doen dat stukken vlotter. Kan je de Brompton inzetten voor een toeristische rondrit? Ja, als je bereid bent wat in te leveren op comfort. Je kan hem gerust meenemen op de trein als je ergens in de Vlaanders een toerke wil plegen. Je komt ermee thuis, maar je zal er geen snelheidsrecord mee breken.

Koersfiets

Ik ben inmiddels een dag of vier terug uit Mallorca. Mijn zitvlak is aan het herstellen. Ik had voordien nog geen kilometer op een koersfiets gereden. In een week tijd reed ik nu ongeveer 650 km op zo'n ding. Door berg en dal. De eerste dag voelde de koersfiets vrij goed aan. Ik had een houding die wat overeenstemt met deze op mijn mountainbike. Maar het verschil is dat ik die mtb slechts een keer in de week gebruik voor een rit tussen de dertig en de vijftig kilometer. Af en toe gaat het daar eens boven, maar dat is uitzonderlijk. Ging het de eerste dag vanzelf, de tweede begon ik mijn zitvlak te voelen en op de vierde dag stak de pijn tussen de schouderbladen op. Als ik al zou overschakelen op een racefiets dan zou ik ernstig investeren in het vinden van de juiste houding en het juiste zadel. Maar dat zal niet nodig zijn want ik schakel niet over. Ik reed de voorbije dagen verschillende malen met de Hurricane en vanmorgen deed ik een boodschap met de Orca. Het was wel even thuiskomen. Deze namiddag, na 45 km op de Hurri voelde ik geen centje pijn of ongemak. Ik zou door kunnen blijven gaan, aan een hogere snelheid dan met de racefiets, hoewel de Hurri enkele kilo's meer weegt. Blijft het klimmen. Ik heb dat nog onvoldoende kunnen uitzoeken of het klopt dat een ligfiets minder goed of niet klimt. Ik neem me voor eens naar de Vlaamse Ardennen te rijden en daar de beruchte Berendries en Valkenberg te verslaan. Dat deed ik al eerder met de mtb op slicks, maar nog nooit met de ligfiets, denk ik. Op de rechtop-fiets kan je aan het stuur trekken om kracht bij te zetten, je kan "en dansant" een helling nemen, stijl Christopher Horner, maar dat is behoorlijk vermoeiend. Op de ligger kan je jezelf tegen de rugleuning afzetten. Dat laat je toe meer kracht te zetten, maar het is desastreus voor de knieën. Geen gewoonte van maken, dus. Maar die bergjes moet er vroeg of laat aan geloven.

Mallorca

Sinds maandag geniet ik van een fietsvakantie op/in Mallorca. 't Ja, het is een eiland dus is het nu "op" of "in"? Het is hier in ieder geval in Spanje. Voor de inbrekers: neen, het huis staat niet leeg, er wordt op gepast. Vrouw en kinderen zijn niet mee. Het was één van mijn tientallen broers die me overtuigde voor de gelegenheid bij dit fietsclubje aan te sluiten. Lekker decadent in een viersterrenhotel waar ook de wielerploegen uit de lage landen al eens - euh - belanden om dan in de omgeving wat te trainen. Aangenaam klimaat en fietsvriendelijk verkeer. Geen of weinig fietspaden maar de automobilisten zijn het fietstoerisme hier gewend. Er rijden er hier massa's van rond. Ik had er geen idee van hoe belangrijk het cyclotoerisme hier is. Nu ben ik één van die fietstoeristen. Op een gehuurde koersfiets rijden we ritjes van om en bij de 100 km. Zo heb ik er al vijf opzitten. Morgen neem ik een rustdag en kijk ik naar Parijs-Roubaix. Maandag nog een afsluitende rit en dinsdag keren we weer naar huis terug. Mijn lijf is niet gewend aan zoveel uren op de koersfiets en wat de eerste twee dagen nog meeviel wordt stilaan lastig: een hard zadel onder mijn achterste en een voorovergebogen houding in functie van de aerodynamica. Kont en rug zullen het geweten hebben. Het parcours is anders prachtig: licht glooiend en voor wie wil af en toe een nijdige klim. De wegen zijn behoorlijk tot zeer goed. De velden staan in bloei en het is hier zomers weer. Het strand heb ik wel al gezien maar nog niet bezocht. Misschien morgen.  Ik weet nu ook waarom ik de voorkeur geef aan de ligfiets. Veel comfortabeler en volgens mij veel sneller, tenzij misschien op één van die nijdige bergjes.