In mijn vorige post vertelde ik dat ik onderweg moest stoppen om het kapje van de Orca weer op zijn plek te positioneren. De reden is het feit dat één van de bevestigingspunten achteraan stuk is. Ik merkte het toen ik vrijdag na het werk in de fietsenstalling bij de Orca kwam.
Nu denk ik dat dit bevestigingspunt niet zomaar kapot gaat. Het is een drukknop die op de body is geplakt. Ik heb het kapje het voorbije jaar één keer van de Orca genomen dus slijtage lijkt me uitgesloten. Het lijkt me meer waarschijnlijk dat iemand geprobeerd heeft het op die plek te openen. Vermits ik de klep van de Orca middels een kabel door het beugelslot afsluit kan je er niet zomaar in. Ik stel me voor dat een wijsneus geprobeerd heeft de drukknop van het kapje los te trekken maar op die manier de drukknop heeft kapot getrokken. Of iemand is met zijn tas of jas blijven haperen en heeft op die manier de boel losgerukt. Het zou dan passend zijn een briefje achter te laten. Niet dus.
Toen ik op weg naar huis over de Scheldedijk reed had ik een fikse zijwind uit het noorden. Die trok het kapje omhoog. Frisjes. Vandaar de stop om het kapje weer min of meer op zijn plek te duwen. Ik heb het ondertussen voorlopig met klitteband bevestigd maar er moet natuurlijk een nieuwe drukknop op de body.
Totaal aantal pageviews
maandag 9 februari 2015
zondag 8 februari 2015
En gij moet mij niet vertellen dat dit een fietspad is !
Vrijdag reed ik na het werk met de e-Orca eerst naar Gent. Rond half zeven reed ik naar huis. Het vroor maar ik zat goed ingepakt in de Ora en hoewel ik al de hele week te kampen had met net-niet-echt- ziek symptomen kon ik dankzij de ondersteuning goed opschieten. Met uitzondering van een stop om de kap van de Orca, waar een bevestigingspunt van losgekomen was, weer goed te positioneren. Op anderhalve kilometer van ons huis rij ik over het fietspad dat links van de baan ligt. Als ik moe ben kies ik voor het fietspad. Als ik in vorm ben ga ik de baan op en maak ik meer snelheid. Zoals wel meer gebeurt staan er weer enkele auto's op het fietspad. Ik kan het niet goed zien want één heeft zijn lichten aan en die schijnen recht in mijn ogen. Ik stop en beroer de claxon van de Orca. Een kerel komt op mij afgelopen en blaft:
- Wat scheelt er?
- Eh, dit is toch een fietspad?
- Ja en dan? Wij zijn van de politie en doen hier een vaststelling.
Dan pas zie ik dat de man een uniform draagt.
- Mijn excuses, maar dat kan ik niet zien want ik word verblind door die lichten.
- Gij hebt hier niet te claxonneren. Dat is verboden. Dat mag alleen maar als je zelf een gevaar vormt.
Dat was dus niet het geval. Ik begon me eerder zelf in gevaar te voelen. Had hij niet al vaststellingen te doen dan zou ik zeker ter plekke "vastgesteld" worden.
- En gij moet mij niet vertellen dat dit hier een fietspad is. Ofwel wacht ge tot wij weg zijn, ofwel rijdt ge er langs.
Ik hield maar wijselijk mijn mond.
Het spektakel speelde zich af in een bocht van de weg en met het licht van de politie-auto in mijn ogen kon ik niet zien of er verkeer uit de andere richting kwam. Het ware attent geweest van de agent had hij mij teken gegeven dat de weg vrij was. Maar neen hoor, hij was "in zijn gat gebeten" en dat zou ik geweten hebben.
Ik steek de neus van de Orca voorzichtig de baan op en rekenend op de opmerkzaamheid van de automobilisten steek ik de baan over. Om dertig meter verder opnieuw het fietspad op te rijden. Ik zie de agent tegen zijn kompaan het verhaal doen en naar de Orca wijzen.
Hoe ik in de toekomst mensen er op attent moet maken dat ik er voorbij wil is mij nu een raadsel. Toch maar een fietsbel in de Orca installeren?
- Wat scheelt er?
- Eh, dit is toch een fietspad?
- Ja en dan? Wij zijn van de politie en doen hier een vaststelling.
Dan pas zie ik dat de man een uniform draagt.
- Mijn excuses, maar dat kan ik niet zien want ik word verblind door die lichten.
- Gij hebt hier niet te claxonneren. Dat is verboden. Dat mag alleen maar als je zelf een gevaar vormt.
Dat was dus niet het geval. Ik begon me eerder zelf in gevaar te voelen. Had hij niet al vaststellingen te doen dan zou ik zeker ter plekke "vastgesteld" worden.
- En gij moet mij niet vertellen dat dit hier een fietspad is. Ofwel wacht ge tot wij weg zijn, ofwel rijdt ge er langs.
Ik hield maar wijselijk mijn mond.
Het spektakel speelde zich af in een bocht van de weg en met het licht van de politie-auto in mijn ogen kon ik niet zien of er verkeer uit de andere richting kwam. Het ware attent geweest van de agent had hij mij teken gegeven dat de weg vrij was. Maar neen hoor, hij was "in zijn gat gebeten" en dat zou ik geweten hebben.
Ik steek de neus van de Orca voorzichtig de baan op en rekenend op de opmerkzaamheid van de automobilisten steek ik de baan over. Om dertig meter verder opnieuw het fietspad op te rijden. Ik zie de agent tegen zijn kompaan het verhaal doen en naar de Orca wijzen.
Hoe ik in de toekomst mensen er op attent moet maken dat ik er voorbij wil is mij nu een raadsel. Toch maar een fietsbel in de Orca installeren?
Abonneren op:
Posts (Atom)