Knal ! (2)

Eergisteren, dinsdag, eerste vergadering van het werkjaar. Ik had voor de gelegenheid de Orca gepoetst en de banden nog eens op druk gezet. Mijn poetswerk was vergeefs geweest want de regen kwam met bakken naar beneden. Maar binnenin de Orca was het lekker droog. De banden rolden vlotjes over het wegdek. Een goede start. In de late namiddag was ik weer thuis en zat ik in mijn bureau te werken. Plots een luide klap. Boven mijn hoofd, een verdieping hoger, hoorde ik de stemmen van de kinderen en ik riep of er iets gevallen was. Neen, zegden ze. De knal kwam van buiten.
Gisterochtend wou ik weer vertrekken en zodra ik in de garage kom zie ik het. De Tryker ligt van de velg en de binnenband ligt aan flarden. Dat bespaarde me in ieder geval al de moeite om de buitenband de demonteren. Een verse binnenband op de velg en "en route".
Ik had hetzelfde voorval in februari. In beide gevallen was het de originele binnenband. Heeft Flevobike een partij Schwalbes met productiefout gekregen? Is dit eigen aan deze velgen? Vreemd alleszins.

Met de Brompton naar Mechelen

De laatste zin van vorig bericht klopte niet. De volgende dag - vorige week zondag - regende het en in plaats van op de mountainbike te springen ging ik mee een van onze dochters, die een week naar London ging, uitwuiven in Brussel-Zuid. Een wandeling op de multiculturele markt bij het Zuidstation en een hapje aan een Vietnamees stalletje boden een mooi alternatief voor de gemiste rit met de ATB. De volgend dag vertrok ik met mijn liefste met de fiets naar Mechelen. Ik had nog twee nachten logeren te goed in Brouwerij Het Anker, de producent van de Gouden Carolus. Mijn liefste weet dat ik wel een biertje kan smaken en deed me dit cadeau. De reis naar Mechelen ging met de fiets. Ongeveer 55 kilometer enkele rit. Vertrek op maandag, terugkeer op woensdag. Mijn liefste zweert bij haar Koga en om gedurende deze rit toch een beetje op haar niveau te kunnen meepraten koos ik voor de Brompton. Het lukte om er bagage voor drie dagen op te pakken, maar ik vergat daar een foto van te nemen. Ik merkte dat die gemiste mountainbike-rit sowieso niet had doorgegaan. Bij elke put kreeg ik een pijnscheut in mijn gehavende elleboog en onderarm. Nu, een week later, is een groot deel goed hersteld, maar bij mijn elleboog is er een flinke hap uit het weinige vlees dat er op zat. De Brompton bleek goed geschikt voor een rustige rit met niet al te veel reisbagage. De dag tussen de heen- en de terugrit naar Mechelen brachten we door met rondwandelen in de stad. 's Avonds diner met aangepaste Carolus erbij, of wat dacht je? Opvallend groot percentage Nederlandse gasten in het etablissement. Tiens, wat zoeken die daar? ;-) De stad Mechelen is niet zo groot, maar heeft een rijk historisch centrum. We bezochten onder meer de Kazerne Dossin. Dit was tijdens de tweede wereldoorlog de vertrekplaats van zovele transporten van Joden naar de vernietigingskampen in het oosten van Europa. In het museum word je stil. Na onze eerdere bezoeken aan Berlijn, Theresiënstadt en Praag was dit weer een confrontatie met het gruwelijke verleden van dit werelddeel. Naar aanleiding van de 100ste verjaardag van het uitbreken van de eerste wereldoorlog is er in Mechelen ook een thematentoonstelling met materiaal van onder meer Mechelaar Rik Wouters. Weeral oorlog.

En nog meer fietsen ...

De voorbije week was weersgewijs een rotweek. En toch heb ik gefietst. Woensdag sprak ik met een collega af om een toerke te maken in de Vlaamse Ardennen. Het werd zoiets:

De mooiste routes op routeyou.com

Mijn collega reed met zijn racefiets. Omdat ik toch ook nog wat wou bijpraten koos ik niet voor de Hurricane maar voor de Scott ATB die ik voor de gelegenheid had uitgerust met zijn "zomerwielen".

Op de foto zie je dat het 26" wiel met de Kojak erop een merkelijk kleinere diameter heeft dan met de Nobby Nic. De Kojaks op 6 bar bollen wel lichter dan de Nobby Nic op 2 bar, maar tegenover een 28" wiel met raceband ben je toch in het nadeel. Nu, alles liep goed af. Ik ging vlot de bergjes op en ik kon mijn collega bijhouden, maar na 80 km  was het wel genoeg.

Gisteren, 15 augustus stond de traditionele BBQ tocht van ligfietser.be op het programma. Dat ging minder vlot. Het was de bedoeling deze tocht te rijden:

De mooiste routes op routeyou.com

Maar het liep helaas anders. De weersvoorspellingen waren niet goed. Buien, zo mogelijk met onweer. Ik vertrok met de Hurricane, uit solidariteit met de andere open ligfietsers. Ik had beter meteen voor de Orca gekozen. Die staat op drie wielen. Pijnlijk als je na 100 meter al in het decor belandt. Even niet opgelet en pats, daar lag ik op mijn linkerkant tegen het asfalt. Ondertussen was ongeveer iedereen al uit het zicht verdwenen. Gelukkig was er een dame die bereid was mijn zakdoek rond mijn gehavende elleboog te binden. Mijn fiets was in de berm terecht gekomen en buiten enkele krassen op de spiegel lijkt er niets kapot. maar het is geen reclame voor de ligfiets als je met gevilde elleboog en onderarm door Sint Amandsberg moet. Ik zag ze het al denken: "Gevaarlijk, die dingen". Mijn nagelnieuwe WOL-shirt (West- en Oost-Vlaamse Ligfietsers)  is naar de vaantjes, potdorie. Thuis kreeg ik professionele zorgen zodat ik na de middag - ditmaal met de Orca - op zoek kon naar de groep. Iedereen die ik in mijn telefoon had gebeld maar geen antwoord. Dan maar op goed geluk de route gezocht en tegen de richting in. Daar waren ze, in de zoveelste regenbui. Uiteindelijk toch op ons eindpunt en in Het Smulderke beland. Ik heb daar nog veel uitleg mogen geven over het hoe en wat van de e-Orca. 

Pijnlijke nacht en niet zo goed geslapen, maar morgen zit ik alweer op de mountainbike. Veel veiliger dan zo'n ligfiets.

Jawel, dit is mijn arm.

Stroom

Een aantal maanden geleden dacht ik dat ik de oplossing gevonden had. Een in onbruik geraakte usb-hub werd in de e-Orca als stekkerbox geïnstalleerd. Het duurde tot mijn rit van eergisteren eer ik doorhad dat de usb-hub te weinig stroom levert om mijn Motorola Moto G op te laden. Dit is voor mij de ideale reispartner: telefoon, agenda, gps, e-reader, muziekspeler en al wat je onderweg aan electronica zou willen.  De hub verbruikt zelf stroom en levert ook genoeg stroom om een lampje te doen branden, maar dus niet om de fikse batterij van de Motorola op te laden. Nu is die batterij ruim voldoende om enkele uren de weg op te gaan en ondertussen te bellen en tegelijkertijd nog eens te navigeren ook. Maar de hub doet niet wat ik had gehoopt.

Zomerfietsen

't Is volop zomer en wees nu eerlijk, afgezien van een enkele verdwaalde herfstdag is deze zomer zijn naam waardig. Fietsen dus, want ik heb in de zomer veel vakantie. Meestal toer ik met de Hurricane of duik ik het veld in met de Scott ATB. Gentse Feesten en er dus samen met de rechtop fietsende medemens er heen? De Brompton dan maar. En de eOrca? Tja, die heeft deze zomer vooral stil gestaan. Zonde dus en toen de weerman voor vandaag een mindere dag aankondigde was het plan snel gemaakt. Elke zomer rij ik één keer deze rit: van Laarne naar Ninove en daar kies ik het jaagpad langs de Dender om via Aalst en Dendermonde weer bij de Schelde te komen. Dan zijn we al bijna weer thuis, ware het niet dat ik daar enkele collega's op de fiets kruiste. Oponthoud.
In principe is de rit ongeveer 85 kilometer lang. Niet vandaag want tussen Aalst en Oudegem wordt er op het jaagpad gewerkt. Omweg dus. Zo ook tussen Uitbergen en Schellebelle-Aard waar het overstromingsgebied wordt aangelegd. Zelfs de gebruikelijke omweg ligt daar open gegooid. In totaal had ik 7 kilometer meer op de teller maar het was fijn nog eens met de eOrca op pad te zijn.
O ja, in Oordegem wordt er ook aan de weg gewerkt maar daar mocht ik wel door. Ik moest wel de wegenwerkers alles over de Orca vertellen. Alweer vertraging. maar ik heb toch vakantie..