Sneeuwpret bis

Gisteren, kerstavond, samen met een van mijn vaste compagnons een toertje met de mtb door de stilaan smeltende sneeuw. Wat anders dan ik gewoon ben. Lag het aan de te hard opgepompte banden, mijn lage gewicht of gewoon aan een latente angst te vallen? In ieder geval: het schoot niet erg op. Zolang de sneeuw aangereden was ging het nog maar in een dikker tapijt raakte ik niet vooruit, vooral niet wanneer er verijsde sporen waren in de sneeuw. Op een bepaald moment ging ik in het decor dat op die plek gelukkig uit wat struiken bestond. Prikkeldraad ware wat anders geweest. Heelhuids thuisgeraakt met een compagnon die blij was dat hij mij af en toe kon achterlaten. Er komt de eerste dagen geen vervolg aan dit soort pret want vannacht en deze ochtend is het sneeuwtapijt grotendeels weg geregend. Dan maar weer door de modder!