Koersfiets

Ik ben inmiddels een dag of vier terug uit Mallorca. Mijn zitvlak is aan het herstellen. Ik had voordien nog geen kilometer op een koersfiets gereden. In een week tijd reed ik nu ongeveer 650 km op zo'n ding. Door berg en dal. De eerste dag voelde de koersfiets vrij goed aan. Ik had een houding die wat overeenstemt met deze op mijn mountainbike. Maar het verschil is dat ik die mtb slechts een keer in de week gebruik voor een rit tussen de dertig en de vijftig kilometer. Af en toe gaat het daar eens boven, maar dat is uitzonderlijk. Ging het de eerste dag vanzelf, de tweede begon ik mijn zitvlak te voelen en op de vierde dag stak de pijn tussen de schouderbladen op. Als ik al zou overschakelen op een racefiets dan zou ik ernstig investeren in het vinden van de juiste houding en het juiste zadel. Maar dat zal niet nodig zijn want ik schakel niet over. Ik reed de voorbije dagen verschillende malen met de Hurricane en vanmorgen deed ik een boodschap met de Orca. Het was wel even thuiskomen. Deze namiddag, na 45 km op de Hurri voelde ik geen centje pijn of ongemak. Ik zou door kunnen blijven gaan, aan een hogere snelheid dan met de racefiets, hoewel de Hurri enkele kilo's meer weegt. Blijft het klimmen. Ik heb dat nog onvoldoende kunnen uitzoeken of het klopt dat een ligfiets minder goed of niet klimt. Ik neem me voor eens naar de Vlaamse Ardennen te rijden en daar de beruchte Berendries en Valkenberg te verslaan. Dat deed ik al eerder met de mtb op slicks, maar nog nooit met de ligfiets, denk ik. Op de rechtop-fiets kan je aan het stuur trekken om kracht bij te zetten, je kan "en dansant" een helling nemen, stijl Christopher Horner, maar dat is behoorlijk vermoeiend. Op de ligger kan je jezelf tegen de rugleuning afzetten. Dat laat je toe meer kracht te zetten, maar het is desastreus voor de knieën. Geen gewoonte van maken, dus. Maar die bergjes moet er vroeg of laat aan geloven.