Bijna frontaal

Deze middag reed ik met de Orca vanuit Gent huiswaarts. Op anderhalve kilometer van huis gaat het traject over een fietspad dat voor mij links van de weg ligt. Fietsers rijden er in beide richtingen. Blijkbaar trekt deze plek incidenten aan want op het eind van vorige winter had ik er eens een aanvaring met een overijverige politieagent. Nu zag ik een man met een mountainbike uit de andere richting recht op mij afkomen. Hij was in volle uitrusting met uitzondering van een helm. Als vrijetijds mtb'er wekt dit soort mensen mijn sympathie op maar nu riep hij plots angst op. De man keek niet voor zich uit maar leek zeer geïnteresseerd in iets aan de overkant van de weg dat zijn volle aandacht nodig had. De fietser kwam met een pittige vaart recht op mij af. Ik kon niet van het fietspad want dat is met beplanting afgescheiden van de weg. Ik had de reflex de Orca-toeter te gebruiken en dat bracht hem weer in de werkelijkheid van de dreigende frontale botsing. Met een ruk aan het stuur kon hij de botsing vermijden. Ik zag in mijn spiegel dat hij een twintigtal meter verder stopte. Ik deed hetzelfde en zwaaide de kap open.

Lees nu even niet verder en raad eens wat het eerste was dat de man zei.

Juist:
- Ge zijt niet zichtbaar! Ge moet daar een vlag opzetten!
Ik:
- Ge keek opzij in plaats van vooruit. Die vlag zoude gij ook niet zien.
Hij
- Ge zijt niet zichtbaar.
Ik:
- Ik rij met de lichten aan, maar als ge opzij kijkt ziet ge dat ook niet.

De man keerde zijn fiets en kwam op mij af. Ik vreesde al handgemeen. Hij zei dat hij mijn velomobiel een fantastisch concept vond maar dat ik niet zichtbaar was. Ik zei nogmaals dat hij dat maar kon weten als hij voor zich uit had gekeken. Toen besefte hij zijn ongelijk en werd vriendelijker. Hij gaf toe dat hij in de fout was gegaan en begon met de gewone vragen: Is dat elektrisch? Hoe snel gaat dat? Enzovoort. Ik vertelde dat ik op andere momenten ook mountainbiker ben en dat ik dat ook fantastisch vind.
En toen ging elk zijns weegs.
Bikers onder elkaar, hé.