Eerste rit van het jaar.

Niet voor mij natuurlijk, maar wel voor de Hurricane SL. Ochtenzonnetje, redelijk fris en een pittig windje. Maar droog. Voor de MTB is het mij nu nog wat te nat. Twee weken geleden heb ik er wel mee getoerd en toen lag het al behoorlijk vettig. Ondertussen is er nog veel regen bij gevallen en zijn de paadjes er dus niet beter berijdbaar op geworden. Tja, des winters als het regent ... De combinatie van lage temperaturen en water is voor mijn lage BMI geen zegen. De Hurricane dan maar. Ik heb hem nu net een jaar. Vorige zomer heeft hij heel wat kilometertjes gebold maar de komst van de Orca in oktober heeft mijn aandacht wat verlegd. Het was geleden van 16 november dat ik hem nog had uitgelaten. Tijd voor een "sorry". Het voelde onmiddellijk vertrouwd aan. Ik heb de gewoonte tegen de wind in te vertrekken, zeker wanneer deze wat strak staat. Westwaarts dus, richting Gentbrugge-brug. Oei, hoewel vertrouwd ging het toch niet zo snel. Bij nat wegdek, zoals vanmorgen ligt de snelheid altijd wat lager. Maar lag het aan de wind, de lage temperatuur of ben ik gewoon lui geworden door de ondersteunde e-Orca? Of is het dan toch de leeftijd, iets wat ik niet graag toegeef. Na een eindje en met de wind eerder van opzij ging het al wat sneller en toen ik op het jaagpad de wind in de rug kreeg ging het gemakkelijk richting 40 km/u. Maar toch: een gemiddelde van 27 km/u op een traject waar ik vorige zomer om en bij de 30 gemiddeld reed is geen record. Maar daar gaat het eigenlijk niet om. Het gaat om het genieten bij het rijden, kijken naar de honderden eenden die in de ondergelopen weiden uitrusten. De zon op de Schelde en de vele fietsers die hetzelfde dachten als ik vanmorgen.